Van vader op zoon

Luc De Vos (52)

Dag Bruno,

Ik was pas twaalf toen ik mijn eerste eigen radio kreeg. Je grootouders waren katholieke werkmensen en zulke toestellen waren niet goedkoop. Alle kinderjaren voordien was ik aangewezen op de radio waar we allemaal naar luisterden. BRT 2, vandaag heet dat Radio 2. Zij draaiden gewone popmuziek, vandaag noemt men dat guilty pleasures. Ikzelf hoorde vooral machtige nummers. En zo noem ik ze nog steeds.

Sonic Youth, David Bowie of Nick Cave. Ik weet zeker dat je hen ook zonder mij zal ontdekken. Maar die prachtige nummers van toen, die zal je nooit te horen krijgen op Studio Brussel. Daarom heb ik tien vrolijke singles voor jou uitgekozen. Pretentieloze nummers die mijn tienerjaren hebben gekleurd. Misschien klinkt dit lijstje wat nostalgisch, een beetje provocerend zelfs. Zo heb ik het niet bedoeld.

Vergeet genres, vergeet categorieën. We denken graag dat er over goede muziek ook goed is nagedacht. Daarom vind ik een nummer als 'Kung Fu Fighting' zo fijn. Daar is ook goed over nagedacht. Luister ook eens naar dit, naar nummers die je vertellen dat het mooi is om op de wereld te zijn. Geniet van deze pareltjes.

Papa

Songs voor Bruno

1. Roy Black und Anita - Schön ist es auf der Welt zu sein
2. Focus - Hocus Pocus
3. Sylvester - You Make Me Feel (Mighty Real)
4. Rocco Granata - Zomersproetjes
5. Cheap Trick - I Want You to Want Me
6. Status Quo - Down Down
7. Demis Roussos - My Friend the Wind
8. Yvonne Elliman - If I Can't Have You
9. Carl Douglas - Kung Fu Fighting
10. The Buggles - Video Killed the Radio Star

---

Wannes Cappelle (35)

Krummi, Ulfur,

Eerst had ik een veel langere lijst, maar ik heb besloten om de klassiekers eruit te laten. Ik ben het gaan zoeken in de recentere tijd. Nummers die nu belangrijk zijn voor mij, die volgens mij ook de tand des tijds zullen overleven. Elke song is anders en tegelijk zo schoon in zijn eenvoud. Muziek die jullie eens in het leven op deze planeet zouden moeten horen.

Ik denk aan 'Exit Music (for a Film)' van Radiohead. Het meest volmaakte nummer uit hun repertoire. 'Blind Willie McTell' van Bob Dylan. Zijn beste nummer, zonder aarzelen. Ook 'Pillow Talk' van Anne Soldaat, een gitarist die singer-songwriter werd, iemand die denkt in melodieën. Hier zingt hij over zijn vrouw, die vindt dat hij te veel met muziek bezig is. Misschien is dat soms wat herkenbaar.

Bon Iver heb ik grijsgedraaid. Wilco kan ik uren op repeat laten staan. Ik was instant weg van Richard Hawley. Alt-J getuigt van pure, muzikale vrijheid en neemt jullie mee naar een plek die er anders niet zou zijn. Madensuyu lijkt op het eerste zicht erg hard, maar is tegelijk zo ontwapenend en kwetsbaar.

Ik koos ook voor een nostalgisch nummer van Roosbeef. Roos heeft haar eigen stijl, is altijd zichzelf en trekt zich van niets of niemand iets aan. En dat zeg ik niet omdat ik ooit zelf in haar band heb mogen spelen.

Tot slot iets in het West-Vlaams. Jullie zijn dan wel opgegroeid in Antwerpen. In het Nederlands en IJslands. Toch wil ik mijn eigen moedertaal op een of andere manier meegeven. Want ik zou het er erg lastig mee hebben, mochten jullie het ooit jammer vinden geen West-Vlaams te begrijpen.

Helukkihe verjoardag,

Papa

Songs voor Krummi en Ulfur

1. Radiohead - Exit Music (for a Film)
2. Bob Dylan - Blind Willie McTell
3. Bon Iver - Perth
4. Richard Hawley - Remorse Code
5. Anne Soldaat - Pillow Talk
6. Roosbeef - Boerderij deel II
7. Wilco - One Sunday Morning
8. Alt-J - Estocada
9. Madensuyu - Papa Bear
10. 't Hof van Commerce - Kom mor ip

---

Adriaan Van den Hoof (41)

Jongens,

Op jullie vijftiende verjaardag wil ik jullie graag een muziekcollectie cadeau doen. Tien albums die belangrijk waren in mijn eigen muzikale ontwikkeling. Platen die me getekend hebben, gevormd tot de man die ik nu ben. Dingen die ik, bij wijze van spreken, mee in mijn graf wil nemen. Het zijn stuk voor stuk elpees die ook vandaag overeind blijven staan. Platen die er er altijd zullen zijn.

A Tribe Called Quest - een plaat over schoonheid en plezier maken. Eentje die bijna wekelijks thuis opstaat. Die waarvan jullie me vroegen: "Wat betekent dat, can I kick it?" - "Mag ik er tegen stampen." Ja, dat mag, maar niet tegen alles, en zeker niet als je er iemand pijn mee doet.

Stevie Wonder - een plaat die ik in veelvoud heb gekocht, hoewel ik hem pas laat heb ontdekt. Een wonderlijk meesterwerk van begin tot einde. Daarom wil ik deze zo vroeg mogelijk meegeven.

Beastie Boys - waar jullie nu al fan van zijn. Otto, jij hebt me ooit gevraagd of ik lid was van die groep. Omdat we bij Discobar Galaxie toch ook met drie zijn. De mooiste vraag die je me ooit hebt gesteld, en jullie zullen altijd mijn kleine beastie boys blijven.

Sly & the Family Stone, The Best Of - de beste graadmeter van wat hij heeft gemaakt. Ik heb jullie al zien dansen op 'Dance to the Music'. Zo kunnen jullie verder blijven dansen.

Daft Punk - een baanbrekende plaat die een nieuw era in de muziekwereld heeft ingeluid, dat jullie ook around the world mogen gaan en zoveel mogelijk zien!

Red Hot Chili Peppers - een plaat zoals de band ooit bedoeld was. Simpelweg feest vieren.

Miles Davis - omdat er een jazzplaat moest tussenzitten. Als eerbetoon aan mijn eigen vader, jullie 'opa jazz'.

James Brown - omdat ik hem ooit live heb gezien. Dat kunnen jullie jammer genoeg niet meer meemaken. Al hoop ik dat jullie ooit zelf naar New York trekken en naar de Apollo gaan. Voor mij was het er thuiskomen. Al was ik maar een blank kereltje met een zwarte ziel.

Damon Albarn - die van dat liedje over de olifant die televisie kwam kijken. De enige man die me live ooit van m'n sokken blies. Van de eenvoud, eerlijkheid en schoonheid. Een genie die weet wat hij doet.

Jungle - opnieuw een kanteling in de muziek. Twee jonge gasten die op hun kamer iets in elkaar hebben geknutseld. Een mening van funk, jazz en elektro met een rare falsetstem. Muziek die de hele wereld op een bijzondere manier verbeeldt.

Ik hoop dat deze collectie jullie nu al ongelooflijke fantasie nog verder verruimt. Creatief en muzikaal. Niets is fijner dan een wijd spectrum te kennen, dan linken te kunnen leggen en op muzikale ontdekkingstocht te gaan.

Vlei jullie met toekomstige lieven of vrienden rond de platenspeler, jullie weten hem staan. En luister eens naar die 'gekke' platen die jullie van papa hebben gekregen.

Geniet ervan jongens, en zoals mijn favoriete New Yorkse trio ooit rapte: Fight for your right to party.

Jullie papa

Platen voor Otto en Finn

1. A Tribe Called Quest - People's Instinctive Travels and the Paths of Rhythm
2. Stevie Wonder - Songs in the Key of Life
3.Beastie Boys - Paul's Boutique
4. Sly & the Family Stone - The Best Of
5. Daft Punk - Homework
6. Red Hot Chili Peppers - The Uplift Mofo Party Plan
7.Miles Davis - Kind of Blue
8. James Brown - Live at the Apollo
9. Damon Albarn - Everyday Robots
10. Jungle - Jungle

---

Lucas Van den Eynde (55)

Dag lieve Lou,

Toen ik op jouw leeftijd op de slagersschool zat als gedoodverfde opvolger van mijn vader, jouw 'vake winkel', zat mijn kop vol met vooral popmuziek. Muziek die mijn broer, 'nonkel Roger', er mij van jongs af had ingelepeld, muziek van radio Veronica, de Woodstockgeneratie, de Beatles, maar vooral de Stones. Tot ik op een verloren maandag op de radio een lied hoorde waar ik het tegelijk warm en koud van kreeg. Het ging over soldaten die uit Beverlo naar het front vertrokken. De melodie en de manier waarop het gezongen werd, gaven me kippenvel.

Het nummer bleek uit Mistero buffo te komen, een fantastische theateropenbaring, gebracht door de Internationale Nieuwe Scène. Dat lied werd gezongen door Wannes Van de Velde - daar wou ik meer van horen. Ik heb nagenoeg onmiddellijk de elpee met de liedjes van Buffo gekocht, de hifi-installatie uit onze living ontkoppeld en op mijn slaapkamer gezet. De hele nacht heb ik naar Buffo geluisterd. Ik heb gelachen en gehuild, wondermooi, het had iets in mezelf wakkergeschud en vooral Wannes' arrangementen en manier van zingen bekoorden me.

Daardoor heb ik het oeuvre van Wannes Van de Velde leren ontdekken want ik ging, zoveel als ik kon, naar zijn optredens. Later heb ik het geluk gehad om hem persoonlijk te leren kennen op de Studio Herman Teirlinck, waar ik gitaarles van hem kreeg. Zijn scherpe blik op de maatschappij, zijn beschouwingen, zijn woordkeuze, zijn eigenzinnigheid, zijn muzikaliteit, zijn manier van zingen - ik beschouw hem als mijn geestelijke vader, Lou. Daarom wil ik je hem op je vijftiende leren kennen. Ik ben benieuwd of die 'Wannesvonk' ook op jou overslaat. Ik zou wel honderd van zijn teksten en muziek op deze cd kunnen zetten maar heb er, eigenzinnig, tien pareltjes uitgekozen. Plus twee van Buffo. Ik hoop dat je er, net zoals ik, van geniet.

Ik zie U graag mijne vriend!

Gelukkige verjaardag, Lou, en "lot de mensen dansen..."

X PAPA

Songs voor Lou

1. Internationale Nieuwe Scène - Beverlo
2. Intrnationale Nieuwe Scène - Stalen Boor
3. Wannes Van de Velde - Café zonder naam
4. Wannes Van de Velde - In de grond
5. Wannes Van de Velde - Ontmoeting met een mens
6. Wannes Van de Velde - Het jaar van het milieu
7. Wannes Van de Velde - Ik heb mijn hart gesloten
8. Wannes Van de Velde - Arabia
9. Wannes Van de Velde - Macrobiotisch
10. Wannes Van de Velde - De inquisitie
11. Wannes Van de Velde - Café met rooi gordijnen
12. Wannes Van de Velde - Hier is em terug