Van gewone recepties tot de jury van Miss Travestiet

Door Kristof Windels

Brussel l Als straks topfavorieten Boussoufa of Tchité het podium mogen beklimmen, heeft Anderlecht een begeleider voor ze klaar: Yvon Verhoeven, de man die in 2005 de agenda van Vincent Kompany beheerde.

Hét voorbeeld van hoe het niet moet: Aruna, de winnaar in januari 2004. Bij Anderlecht zegden ze een paar maanden later al dat dat ze nooit meer zou overkomen. De Ivoriaanse dribbelkont was heel gedreven in het ingaan op uitnodigingen. Tweeënzestig (62!) keer deed hij dat in de drie maanden die volgden op zijn overwinning. Recepties, interviews, fotoshoots, sponsorfeestjes... "Overdreven", zegt elke betrokkene vandaag.

Toen er nog wat andere problemen bijkwamen - zijn zoontje werd ziek en hij werd opgepakt nadat zijn zus met een vals bankbiljet had betaald - was Aruna het noorden helemaal kwijt. Hij werd nog kampioen maar in de zomer die volgde, werd duidelijk dat het allemaal naar zijn hoofd was gestegen. Hij wilde weg, mocht niet, en bleef zonder toestemming weg tot hij uiteindelijk wel moest terugkeren naar Anderlecht.

"De club heeft veel geleerd uit wat toen is misgelopen", zegt Yvon Verhoeven. Een jaar later werd hij aangesteld als begeleider van Vincent Kompany, de winnaar in 2005. Een heel ander type. Jonger wel, maar veel nuchterder. Was hij ingegaan op alle uitnodigingen, dan had hij bijvoorbeeld in de jury gezeten voor Miss Travestiet. "Je kon het zo gek niet bedenken of hij werd ervoor gevraagd", herinnert Verhoeven zich.

Alles begint al op de avond zelf. "Je kunt je niet voorstellen hoe lang het duurt voor de winnaar buiten geraakt uit het casino van Oostende", weet Pierre Leroy, teammanager van Anderlecht. En dan, nadien... Verhoeven: "De eerste telefoon kreeg ik de donderdagmorgen na de verkiezing. Om tien na zeven. Daarna is het drie weken lang niet meer gestopt. Een fulltimejob voor mij. Maar goed dat Vincent het niet zelf moest doen. Zonder begeleider red je het niet."

Niet iedereen heeft het lastig om overeind te blijven in de mediastorm. Neem nu Conceiçao, vorig jaar. De Portugees was/is wel wat meer gewend dan een individuele prijs in de Belgische competitie. "Sergio kent deze voetbalwereld beter dan wie ook", weet Frederic Leidgens, perschef bij Standard, en vorig jaar begeleider van de Portugees. "Het was eigenlijk drukker vóór de verkiezing dan erna. Christian Wilhelmsson noemde hem toen een clown, en zo."

Stellen dat hij net door het winnen van de Gouden Schoen is doorgedraaid - toen hij eind maart zijn truitje in het gezicht van ref Vervecken duwde - is dan ook heel kort door de bocht gaan. Conceiçao was gewoon zo, en veranderde niet door de Gouden Schoen. Anderen wel. Bij Gilles De Bilde zorgde de prijs er misschien wel voor dat het allemaal te snel ging, het verhaal van Aruna is bekend, en dan is er natuurlijk nog Enzo Scifo. Te jong, te veel, te mooi.

Ook uit wat met de Italo-Belg is gebeurd, heeft men op het Astridpark veel geleerd. De Gouden Schoen brengt druk. Wie wispelturig is en van nature al wat kapsones heeft, krijgt het moeilijk. Sommigen veranderen niet, groeien rustig voort. Neem Timmy Simons, Jan Ceulemans en Pär Zetterberg. Anderen hebben het moeilijk om te bevestigen: Wesley Sonck, Branko Strupar, Aruna... Zij kregen de Loden Schoen.

Zeker nu de winnaar van deze editie geen ontegensprekelijke laureaat zal zijn - niemand heeft een heel jaar kunnen domineren - zal iedereen bevestiging verwachten. Weinig tijd dus voor recepties, missverkiezingen, en al dat 'leuks'. Dat Anderlecht al een begeleider heeft voorzien, is dan ook goed bekeken. Of de man zijn nieuwe pupil even makkelijk zal kunnen temmen als Vincent Kompany, valt af te wachten. "We zien wel, het wordt sowieso weer een belevenis", meent Verhoeven.

n Boussoufa en Tchité zijn topfavorieten om de gouden schoen te winnen, hoewel geen van beiden echt een heel jaar domineerde. Om te voorkomen dat de gouden schoen hun leven domineert, heeft Anderlecht alvast al een begeleider voorzien.