USA, het meest gehate team ooit

Herinnert u zich nog de beelden van de laatste rit in de Tour de France met aankomst op de Champs-Elysées? Hoe Lance Armstrong door het cordon CRS rijdt met achter hem Serge, zijn Brusselse politionele aanhang? Waarop Armstrong door wordt gelaten en Serge tegengehouden. Die vindt dat niet leuk en wil toch doorlopen, waarna hij met zijn hele dienstbare lijf tegen het asfalt wordt gekwakt.

Dat zal de honderd man sterke Amerikaanse veiligheid van het Amerikaans olympisch team niet gebeuren in Athene. Vooraf zijn deals gesloten die de Griekse bevolking niet mocht kennen maar die toch uitlekten: bij elk transport van Amerikaanse atleten zullen twee Amerikaanse veiligheidsagenten in burger en gewapend het team begeleiden. In het dorp is er een aparte Amerikaanse sector, eigenlijk een gigantisch vergrote Israëlische sector, bewaakt door het Griekse leger, maar ook door militairen van beide landen. De bondgenoten tegen de gezonde wereldlogica verenigd 'in splendid isolation' achter een dubbele rij prikkeldraad, ook dat is sport.

"Het is onbegrijpelijk, maar we moeten beseffen dat Amerika een gehaat land is", aldus polsstokspringster Stacy Dragila. Zo onbegrijpelijk is dat niet, zeker niet in Griekenland. Het kolonelsregime dat de macht greep in 1967 en heel wat moorden en verdwijningen op zijn palmares heeft, werd actief gesteund door de VS en meer in het bijzonder door de CIA. In 1975 werd in Athene de plaatselijke CIA-chef Richard Welch door de beweging 17 November vermoord. Die groep werd pas in 2002 definitief opgerold. Denkt men. Hoopt men.

De Atheense bevolking heeft geweld altijd openlijk veroordeeld, maar had al evenveel reserves tegen de actieve rol in de Griekse binnenlandse politiek van de grote broer uit de VS. Toen Bush besloot Irak binnen te vallen werden in Athene van de grootste anti-Amerikaanse betogingen gehouden in Europa. Griekenland heeft een goede band met de islamlanden rond de Middellandse Zee en die band werd in de aanloop naar de Spelen nog eens extra in de verf gezet.

Inmiddels heeft een steeds groter deel van de wereld een probleem met de VS. In de Amerikaanse sport is men zich pas onlangs bewust geworden van de status van meest gehate team. Toen de Amerikaanse mannenvoetbalploeg zich in Mexico moest gaan plaatsen voor de Spelen, hief het Aztekenstadion bij het spelen van het national anthem een andere koorzang aan: Osama, Osama, Osama. De Amerikaanse spelers waren flink van hun melk, de Amerikaanse meegereisde reporters ook en de VS werden weggespeeld.

Amerikaanse atleten weten wat hun te doen staat. De sterren van het Dream Team verblijven op de Queen Mary II, op het luxedek met de suites met daarin hun reuzen-tv's en Play Stations en zullen geen moment de behoefte hebben om zich in de stad te wagen. Tenzij geëscorteerd, zo lopen ze ook in de VS. De andere atleten die in het dorp verblijven, hebben strenge consignes gekregen. Buiten de stadions geen overdreven nationalistische uitingen met Amerikaanse vlaggen en andere symbolen, geen luid geroep. "Elke overwinning van een Amerikaanse atleet", zo viel te lezen in de raadgevingen, "is een politieke boodschap."