Uitgespeeld

Assassin’s Creed II HHHHDood in Venetië

Er zijn wereldwijd wel een paar videogameontwikkelaars te vinden die geen hoge pet ophebben van Assassin’s Creed II-maker Ubisoft. De game werd door niet minder dan tweehonderd mensen in elkaar gestoken en dat extreem grote ontwikkelingsteam werd alleen maar mogelijk gemaakt door het bijzonder riante taxsheltersysteem dat de Canadese overheid aanbiedt aan ontwikkelaars van games. Maar kan dat ons, als spelers, iets schelen? Allerminst. Want via welk soort fiscaal achterpoortje het tweehonderdkoppige team achter Assassin’s Creed II ook kon worden bezoldigd, het resultaat is - net als de voorganger uit 2007 - een knoert van een game.Aan het basisconcept dat door die voorganger is neergezet werd in essentie niet geraakt. Assassin’s Creed II is opnieuw een game die diep genesteld zit in een pivotale periode uit de wereldgeschiedenis, en daarvoor werd dit keer de vroege renaissance gekozen. Het decor bestaat dan ook uit de Italiaanse stadstaten Firenze en Venetië, waar historische figuren uit de renaissance op dat moment een onderkomen hadden. Leonardo da Vinci bijvoorbeeld, die ook een personage is in de game.

Dan Brown

Opnieuw werden de steden in kwestie, plus een uitgestrekt deel van het Toscaanse landschap, in een geografisch en historisch accuraat 3D-model gegoten. In de eerste Assassin’s Creed kon u elke gevel in de steden Jeruzalem, Damascus en Akko ten tijde van de kruistochten beklimmen, en datzelfde geldt nu voor de Italiaanse stadstaten. Opnieuw kleffert u bovenop bekende gebouwen uit die omgevingen, zoals de Santa Maria del Fiorekathedraal of de Santa Crocebasiliek.Maar uiteraard moet er ook een plotlijn worden afgewerkt. Die brengt u op het territorium van Dan Brown, want uw personage staat in het midden van de eeuwenoude strijd tussen twee samenzweringen. U vecht aan de kant van de Assassijnen, een groepering die blijkbaar al millennia lang de strijd aanbindt met de vileine Tempeliers. Waar de eerste Assassin’s Creed nog strikt bleef bij wat de geschiedenisboeken weten over die groeperingen, breidt deze opvolger de wereldgeschiedenis uit naar zijn eigen universum.Ineens blijkt namelijk dat de eeuwigdurende strijd al werd gestreden tijdens de Egyptische dynastieën, zodat de poort wordt opengezet voor meerdere Assassin’s Creed-vervolgdelen. Hoe wandelt u dan doorheen die semihistorische plotlijn? Door te moorden, tiens. Het plegen van sluipmoorden is even spectaculair als in de eerste game: vooral het bij hoge snelheid neerhalen van een nietsvermoedende bewaker en hem neersteken met een uitschuifbare polsdolk is een aanrader. Deze keer kan u ook een double kill uitvoeren: u hebt de beschikking over twee uitschuifbare messen, zodat u twee tegenstanders in één keer over de kling kunt jagen. Daarnaast werd het wapenarsenaal uitgebreid met verschillende soorten zwaarden en andere slagwapens, gif, explosieven, en zelfs een primitief pistool.De reacties op de eerste Assassin’s Creed liepen erg uit elkaar. Sommigen (zoals wij) vonden het een geniale game, anderen vonden het - zeker wat het spelelement betreft - een beetje mager. Die tweede groep had een punt in de zin dat het aantal beschikbare missies, wapens en andere elementen in de eerste game inderdaad nogal zwakjes uitviel: u werd bijna verplicht om de hoofdverhaallijn te volgen. In deze tweede episode werden de steden echter verrijkt met meer figuranten, zijn er meer zijmissies en werden opvallend veel elementen uit de Grand Theft Auto-reeks toegevoegd. Als u uw misdaden bijvoorbeeld te opzichtig pleegt, zullen wachters u ook sneller achterna komen. Deze game heeft ook zijn eigen economie: u moet nieuwe wapens, pantserkledij en uitbreidingen voor beide kopen met geld dat u van uw slachtoffers rooft. Anderzijds zit er erg weinig vlees aan die zijmissies, die weinig verrassingen bieden. U moet bijvoorbeeld een schuinsmarcherende echtgenoot in elkaar slaan, daarvoor geld ontvangen van zijn echtgenote, en klaar. In een iets betere game zou dat soort missies de aanleiding geven tot een wat ingewikkeldere subplot, in Assassin’s Creed II is het opvallend snel weer back to business. Maar gelukkig bevat de hoofdplot van de game veel meer afwisseling dan die van de eerste aflevering, met een fijne variatie tussen sluip- en vecht- missies.