Tweevoudig Gouden Schoen-winnaar Mbark Boussoufa steunt Marokko: ‘Kinderen hebben nu plots helden naar wie ze kunnen opkijken’

Marokko speelt vanavond de halve finale van het WK tegen Frankrijk. In de tribune zit dan Mbark Boussoufa, tweevoudig Gouden Schoen-winnaar en voormalig international. ‘Bij elke match denk ik: hier was ik zó graag bij geweest.’

“Mijn vader gaat normaal nooit op café. Hij kan ook niet meer zo goed wandelen. Maar de laatste wedstrijden van Marokko wilde hij absoluut dáár zien. Dat maakt dit alles zo mooi. Je voelt de Marokkaanse vreugde overal. Bij moeders, kinderen, supporters; bij jong en oud. Iedereen trekt de straat op. Zelfs tot in New York. Ik zag videootjes op TikTok en Instagram waarop mensen zeggen: ‘Dit is te veel voor ons. We zijn dit niet gewend. We moeten stap voor stap gaan.’ (lacht) Het is gewoon onbeschrijflijk. 2022 is een jaar dat alle Marokkanen nooit meer zullen vergeten. Velen denken dat ze aan het dromen zijn.”

Mbark Boussoufa (38) komt woorden tekort. Zijn gsm trilt 24 op 7. Zelf is hij ook door het dolle heen. Net na de stunt tegen Portugal filmde hij zijn euforie. Toen nog vanuit zijn hotelkamer in Dubai, intussen wederom in Qatar voor de halve finale tegen Frankrijk. “Ik was normaal ook naar de kwartfinale komen kijken, maar op het laatste moment kwam er iets tussen. Nu, ik weet wat het is om in een stadion te zijn of erin te spelen. Ik vind het soms leuker om lekker rustig naar de match op televisie te kijken. Maar bij die halve finale wil ik toch zijn.”

Doet het pijn? Dat je niet tien jaar later geboren bent.

“Marokko in de halve finale van een WK, als eerste Afrikaanse land ooit. Niemand had dit verwacht. Pijn doet het niet, maar bij elke wedstrijd denk ik wel: hier was ik zó graag bij geweest. Ik heb gelukkig wel een WK mogen meemaken, maar dat heeft niet zo lang geduurd als nu. Na de groepsfase moesten we al naar huis. Ach, zulke dingen moet je accepteren. Deze jongens verdienen dit. Aan ons om hen te steunen en hen te bedanken.”

Geloof jij in nóg een stunt?

“Mazraoui zei bij het begin van dit WK dat hij ervan droomde om wereldkampioen te worden. Dat mag hij ook doen. Daar heeft hij volkomen gelijk in. Wij mógen dromen. Waarom niet? Frankrijk is natuurlijk internationale top, zij zijn heel sterk. En ik ben ook realistisch. Maar we hebben een kans. Er is een sprankeltje hoop dat wij toch de finale halen. Dat op zich is al ongelooflijk.”

Wat zal dit sprookje in de toekomst met zich meebrengen?

“Voetbal is al nummer één in Marokko, dit gaat bij de kinderen nog meer losmaken. We hebben nu plots helden naar wie ze kunnen opkijken. Voorbeelden voor alle Marokkanen over de hele wereld. Zij zullen in de voetsporen willen treden van deze voetballers. Tot dusver was een achtste finale in 1986 het hoogst haalbare, nu staan we op één wedstrijd van een WK-finale. Stel je voor.”

Hoe groot is het aandeel van jullie coach, Walid Regragui, in dit succes?

“Wist je dat ik nog met hem gevoetbald heb? Toen ik mijn debuut voor Marokko maakte, in 2006, heeft hij me een beetje onder zijn hoede genomen. Ik sprak toen een beetje Frans. ‘Jij bent de toekomst’, zei hij. Wat moet ik dan nu zeggen? Hij staat in de halve finale van een WK!”

Terwijl hij amper vier maanden bondscoach is.

“De vorige (Vahid Halilhodzic, NP) zocht veel ruzie met bepaalde spelers. Onterecht, want Mazraoui en Ziyech willen zich wel inzetten voor hun land. Hij kon niet overweg met zulke persoonlijkheden. Hij wilde zelf een beetje de ster zijn, zijn eigen wil doordrukken, maar bij Marokko draait het niet om één iemand.

“Regragui mag dan niet veel tijd en geen echte voorbereiding hebben gehad, hij heeft toch een team bijeen weten te sprokkelen. We zijn geen verzameling individuen meer, omdat Regragui al het negatieve heeft weten om te zetten in heel veel positivisme. Misschien is het niet slecht geweest wat er Marokko overkomen is met die vorige bondscoach.

“Regragui is er gewoon enorm mee bezig. Hij communiceert direct en duidelijk wat hij verlangt van zijn spelers. Tegelijk laat hij het om hen draaien. Ik vind hem tactisch trouwens heel sterk. Het feit dat we nog maar één doelpunt hebben weggegeven zegt alles. We staan goed als blok en we zijn frivool als we uitbreken.”

Straf toch, hoe pleintjesvoetballers ineens zo vol overgave en goed verdedigen?

“Het is niet dat Marokko niet wil aanvallen of mooi voetbal wil laten zien, maar deze coach beseft dat je in de eerste plaats niets mag weggeven. Toch niet tegen dit soort landen. We kennen allemaal de kwaliteiten van een Hazard, een Modric, een Ronaldo of Pedri. Het belangrijkste is dat je tactisch goed staat. Zo hebben we het verschil gemaakt.”

En zo hebben jullie ook de droom van Cristiano Ronaldo aan diggelen getrapt.

“Ach, hij heeft in 2018 de onze kapotgemaakt door toen het enige doelpunt te maken. Dat is het leven. Soms zit alles mee en soms zit alles tegen. Natuurlijk is dit jammer voor Ronaldo, want hij is een van de grootste sterren in de geschiedenis van het voetbal. Maar het voetbal heeft vele gezichten.”

Vier jaar terug deed Marokko het in Rusland ook al niet onaardig tegen de grote landen. 2-2 tegen Spanje en maar nipt onderuit tegen Portugal.

“We hadden toen altijd die eerste wedstrijd tegen Iran moeten winnen, maar we verloren in blessuretijd door een eigen doelpunt. We waren een leuk team toen, met veel positiviteit. Maar deze ploeg staat veel verder. Er is nu nog meer talent en het blok is nog hechter. Daaraan zie je dat Marokko zich de laatste jaren in een stijgende lijn ontwikkelt. We hebben altijd al leuke voetballers gehad, maar uiteindelijk tellen de resultaten. Wat Marokko nu aan het realiseren is, is veelbelovend voor de toekomst. Deze jongens hebben hun verantwoordelijkheid genomen. Steeds meer onder hen spelen trouwens bij echt grote clubs.”

Zou jij graag tegen Sofyan Amrabat hebben gespeeld?

“Nee man. Dan moet je veel op je voorvoetjes staan, want als hij op je inbeukt, lig je plat. Hij steekt er op dit WK bovenuit. Hij is onze Casemiro. Onvermoeibaar, goed met de bal, wint al zijn duels en doet heel veel voor het team. Hij hoeft niet eens veel kracht te gebruiken. Amrabat is toe aan een Europese topclub.”

Heb jij eigenlijk nog met veel jongens contact?

“Ik heb Ziyech een paar keer gesproken en we hebben gefacetimed na de kwartfinale tegen Portugal, toen hij in de kleedkamer zat. Ik heb zo nog wat andere jongens kunnen feliciteren en bedanken. Ze stonden natuurlijk te zingen en te dansen. Zij knijpen zich ook in hun armen. Mazraoui hoor ik ook regelmatig. Met Bono, een superkeeper, Hakimi, Saïss en En-Nesyri heb ik eveneens samen gespeeld. Dat maakt het nog mooier.”

Het feit dat Hakim Ziyech zijn premies wegschenkt aan arme Marokkaanse gezinnen, is dat kenmerkend voor wie hij is?

“Hij is gewoon een heel lieve jongen. Als speler waren we nog niet echt close, nu wel. We zijn samen op vakantie geweest naar Amerika. Hij lijkt een gesloten boek, praat niet veel, maar zodra je hem kent is hij gewoon bijzonder aardig. Hij maakt graag grapjes, houdt altijd zijn woord en gunt andere mensen heel veel. Dat hij zijn premies wegschenkt is voor mij geen verrassing.”

Terwijl hij het zelf niet altijd gemakkelijk heeft gehad. Bij Ajax keerden de fans zich tegen hem, bij Chelsea speelt hij amper en Marokko heeft hij even links laten liggen.

“Daarom ben ik zo blij voor hem. Die jongen heeft enorm veel tegenslagen gekend, niet 100 procent zijn fout. Hij is gewoon a stand up guy. Iemand die bovendien altijd heel positief is ingesteld. Als je dan zo’n WK speelt en zo belangrijk kunt zijn: wauw. Ziyech laat nu ook aan Chelsea zien hoe goed hij is. Hij en alle andere jongens.”

De Leeuwen van de Atlas.

“Een hele mooie bijnaam is dat. Een die op dit WK absoluut bij ons past.”

Dijbenen worden ingepakt, anderen worden van het veld gedragen.

“Omdat iedereen door het vuur wil gaan. Dat doe je als je trots bent op je land. Dan loop je die extra kilometer. Het zijn echte strijders, tot het laatste fluitsignaal. Wat mooi is: de jongens die moeten invallen doen het op hun beurt ook heel goed.”

Wat doe jij intussen, sinds je in 2020 gestopt bent met voetballen?

“Ik heb de laatste jaren goed kunnen uitrusten en bewust veel tijd genomen voor mijn familie. Zeker het eerste anderhalf jaar nadat ik gestopt was als voetballer wilde ik niet te veel doen. We zaten vol in die coronapandemie en je weet nooit hoelang je ouders rondom je zullen zijn.

“Kijk, ik heb tijdens mijn carrière veel moeten missen. Bijna had ik nog bij een club in Dubai getekend, maar toen dat niet doorging heb ik gezegd: ‘Het is goed geweest. Dit is een mooi moment om er een punt achter te zetten.’ Ik heb daar nooit wat van gezegd, omdat ik in stilte afscheid wilde nemen.”

Hoe kijk je terug op je carrière?

“Dankbaar. Ik heb zoveel mogen meemaken. Prijzen gewonnen in België, in Rusland en in de Verenigde Arabische Emiraten. Een WK voor clubs gespeeld en het WK in Rusland met Marokko. Al die interlands ook voor mijn nationale ploeg (65, NP). Ik ben heel blij als ik nu terugblik. Net zoals ik België altijd dankbaar zal zijn. Bij jullie is mijn carrière opengebloeid.

“Ik was altijd ‘die kleine’ die het fysiek moeilijk zou hebben. Ik heb het nooit echt gemakkelijk gehad sinds ik in de jeugd van Ajax speelde. Wel, dan vind ik dat ik het aardig ver geschopt heb. Ik ben echt trots op mijn carrière.”

En nu? Makelaar worden?

“Ik heb altijd gezegd dat het management iets is wat me interesseert. Iemand met wie ik close ben houdt zich daarmee bezig en ik ga op de achtergrond wat helpen. Voorts wil ik bekijken wat het best bij me past en het leukst is. Ik zie me niet zo snel trainer worden, maar waarom geen technisch directeur? Hoe dan ook kom ik weer in de voetballerij. Ik heb genoeg gerust.”