Trotse familie van Belgo-Marokkaan Selim Amallah, in de basis bij Marokko: ‘Hij realiseert zijn droom voor onze overleden moeder’

Selim Amallah, geboren en getogen in het Henegouwse Hautrage, is een van de vier spelers in het Marokkaanse team met de Belgische nationaliteit, maar de enige die in de basis staat. Zijn zus, die in Brussel woont, is hoogzwanger en volgde de wedstrijd daarom thuis, vergezeld van tantes, nonkels, nichten en neven.

“We zijn enthousiast, en nerveus, maar wat er ook gebeurt, we gaan een geweldig moment beleven", zei Anissa Amallah vooraf. “Hij is zijn jongensdroom aan het waarmaken. En mijn papa, een gepassioneerde voetballiefhebber, beleeft zijn eigen droom via mijn broer.”

Vader Houcine volgt alle wedstrijden vanuit het stadion in Qatar, samen met zijn schoonzoon, de echtgenoot van Anissa. Ze hebben regelmatig contact met de spelers.

“In de kwartfinale geraken was al historisch voor Marokko, dus we zijn sowieso gelukkig, maar uit de gesprekken die we hadden, kon je al opmaken dat de honger van dit team nog niet gestild was”, zegt Jérémy Ngamilu, Selims schoonbroer.

Na de achtste finale die Marokko met penalty's won tegen Spanje, konden ze met Selim op restaurant. De sfeer was euforisch. Dat was ook te merken in een filmpje dat de ronde deed op sociale media en vooral in Spanje stof deed opwaaien. Amallah was geselecteerd voor een dopingcontrole en in de wachtkamer filmde hij live de teleurgestelde Spaanse speler aan de overkant, tot jolijt van zijn vrienden die de video volgden.

“Hij was superblij, maar op zo’n moment praten we niet enkel over voetbal, maar ook over de familie”, zegt Ngamilu. “Voor hem is het belangrijk dat we hier zijn.”

Eerbetoon aan moeder

Elf jaar geleden, toen Selim 14 jaar oud was, overleed zijn moeder, zeer plots, door een hersenbloeding. Plots stond alles stil bij de familie Amallah. Intussen is Selim een topvoetballer, heeft zijn broer Mohamed een bedrijfje gespecialiseerd in sportmassage opgericht en is zijn zus Anissa een advocate bij Stibbe, een van de grootste kantoren in België.

“Haar overlijden was een zware beproeving, maar het heeft ons ongetwijfeld sterker en weerbaarder gemaakt”, zegt Anissa Amallah. “Het is duidelijk dat mijn broers en ik zijn doorgegaan met onze plannen om haar trots te maken. Samen met mijn vader heeft zij er altijd voor gezorgd dat we in de beste omstandigheden aan onze dromen konden werken. We zijn het aan haar verplicht om te slagen. Dus ja, onze energie, moed en motivatie komt van haar.”

Als kind speelde Selim bij Bergen. Hij trok naar Anderlecht, maar het overlijden van zijn moeder zette een rem op zijn prestaties. Hij krabbelde recht, trok naar Moeskroen en brak finaal door bij Standard. Sinds mei vorig jaar heeft de Luikse ploeg Selim Amallah echter naar de B-kern verwezen, na onenigheid over een contractverlenging.

“Ik zeg niet dat hij extra gemotiveerd is om het ongelijk van Standard te bewijzen, maar dat hij opnieuw kan spelen en een basisplaats opeisen, doet hem wel echt goed”, zegt Jérémy Ngamilu. “Laat ons zeggen dat hij vooral zichzelf iets bewijst.”

Amallah is een onmisbare pion in het team van coach Walid Regragui, dat ondertussen zonder meer de revelatie van het tornooi is. De reden voor zijn basisplaats is om te beginnen Amallah’s loopvermogen, zegt Ngamilu, ondanks het feit dat hij zich in een voorbereidingswedstrijd licht blesseerde en last heeft aan de knie. Verdere troeven zijn zijn winnaarsmentaliteit, een goed spelinzicht waardoor hij veel ballen recupereert, en de communicatie met zijn medespelers.

“Spelers met dubbele nationaliteit hebben een voordeel op de concurrentie, omdat ze het Europese voetbal kennen”, zegt hij. In totaal zijn er vier Belgische spelers in het Marokkaanse elftal: Genkspeler Bilal El Khannouss, Mechelaar Anass Zaroury die in Engeland speelt, net als Antwerpenaar Ilias Chair, en dus Selim Amallah.

Volgens de familie was de keuze tussen de nationale ploeg van België en die van Marokko niet eenvoudig voor Selim. Het is enerzijds een keuze van het hart, omdat zijn vader alle wedstrijden van de leeuwen van de atlas volgde. Maar het is ook een keuze van het hoofd.

“De Marokkaanse federatie heeft altijd meer interesse in hem getoond dan de Belgische”, aldus Ngamilu. “En nu zijn het dus best ontroerende momenten voor zijn vader. Hij blijft sowieso langer in Qatar. Ik ging normaal afgelopen woensdag al naar huis, maar had mijn verblijf verlengd voor de kwartfinale. De halve finale zal zonder mij zijn in het stadion. Zondag moet ik sowieso terug naar België, want ik moet toch ook mijn vrouw bijstaan in haar zwangerschap”, lacht hij. “Zo'n bevalling is ook topsport.”