review
The Weeknd - 'Starboy': eenvormig, saai, ordinair
Kan Abel Tesfaye wedijveren met al die andere R&B-supersterren (Drake, Bruno Mars, Rihanna) die het voorbije jaar platen releasten die én op artistiek vlak interessant waren én de popmuziek van morgen zullen sturen? Nou... nee.
Voor Starboy, zijn zesde album, gooide The Weeknd een resem handelsmerken overboord die van hem een uniek personage maakten. De sociaal gestoorde, kinky Don Juan die op decadente feestjes vrouwen met smerige psychologische spelletjes in zijn web lokte, is zo goed als vervaagd. Jammer, want het was een vermakelijke karikatuur. Origineel in het genre, bovendien.
Ook productioneel speelt de Canadees op veilig. De titeltrack met Daft Punk is goed maar te eenvormig, wat geldt voor meer dan de helft van deze plaat. False Alarm is een gedrocht, Reminder doodsaai, True Colors vreselijk ordinair. Volgende keer gewoon weer lekker boosaardig, Weeknd?
