The postman always rings twice. Ook bij bpost
CEO van een topbedrijf zijn is topsport en mag ook zo verloond worden
Wat er zat aan te komen is dus gebeurd. Johnny Thijs is een man en een manager uit één stuk. Visie, strategie, daadkracht en consequent personeelsbeleid vormen zijn handelsmerk. 'Doen wat we zeggen en zeggen wat we doen.' Bij Belgacom wou iedereen Bellens buiten, bij bpost wou niemand Johnny Thijs buiten. "Alleen een politieke kaste die nog niks bewezen heeft, slaagt erin een CEO buiten te pesten die alles bewezen heeft", dixit collega-ondernemer Pieter Casneuf op sociale media.
De wijze waarop beide exits tot stand kwamen, zegt vooral veel over de persoonlijkheden zelf. De gulzigheid waarmee Bellens bleef vissen naar een ontslagpremie staat diametraal tegenover de rechtlijnigheid waarmee Thijs de eer aan zichzelf houdt. Sommige CEO's gijzelen hun raad van bestuur, anderen weigeren door hun raad van bestuur gegijzeld te worden. Indien de meningen verschillen en blijven verschillen, primeert bij deze laatste de besluitvorming. Zulke CEO's blijven top-CEO's tot het laatste moment en zijn zelfs groots in hun vertrek.
Bellens was gulzig maar Johnny Thijs was helemaal niet gulzig. Intimi herinneren zich nog steeds het spontane vertrek van deze laatste bij Interbrew (de voorganger van AB Inbev) en zijn uitspraak "ik wil veel doen, maar niet alles voor het geld. Ik heb met mijn ontslag een fortuin weggegooid." Johnny Thijs is dus een CEO met een proven track record, met zijn kwaliteiten en dus met zijn marktwaarde.
Thijs en zijn team
Natuurlijk zal het debat over de verloning van CEO's weer aanzwellen. Hoeveel mag een CEO van een (overheids)bedrijf verdienen? Ik blijf bij mijn voorstel om bij het begin van elke voetbalwedstrijd de salarissen te projecteren van de spelers die worden opgesteld. Misschien zal de publieke opinie dan ook eens anders gaan kijken naar de prestaties gedurende negentig minuten en enkele trainingsdagen. CEO is een fulltime job en vraagt dagelijks een fysieke en mentale paraatheid. Topsport op zijn best. In het verleden hebben sommige CEO's onverantwoord hoge salarissen en bonussen uitgekeerd gekregen, maar daaruit concluderen dat 650.000 euro de juiste verloning is voor het leiderschap en de transformatie van twee van Belgisch grootste bedrijven, is totaal fout. Hier moet gewoon de marktwaarde spelen.
Terwijl Didier Bellens met zijn soap een karikatuur maakte van bedrijfsleiding en verloning in België, is Thijs met zijn transformatie van De Post naar bpost een voorbeeld voor vele collega's. En met zijn vertrek zet hij niet alleen de toon voor een juiste verloning van top-CEO's van topbedrijven maar geeft hij ook een duidelijk 'schoenmaker blijf bij uw leest'-signaal aan de overheid. En dit niet op een lunch achter gesloten deuren in een Brussels salon, maar via een zeer duidelijke open en directe communicatie naar aanleiding van zijn laatste raad van bestuur. Het debat over een juiste verloning van CEO's moet er zijn, maar een (semi)overheidsbedrijf mag daarvoor niet de aanleiding zijn. Daarnaast mag de discussie niet geleid worden door politici, zeker niet in een pre-electorale periode.
Dezelfde politici hebben met deze ondoordachte beweging nogmaals de kloof tussen arm en rijk vergroot. Enkele weken geleden herplaatste durfkapitalist CVC haar belang in bpost immers bij verschillende institutionele maar ook kleine beleggers. Ik ben ervan overtuigd dat vele Belgen ingestapt zijn in bpost omdat Thijs en zijn team hebben aangetoond dat je een overheidsbedrijf kunt moderniseren in een open markt. En datzelfde team ook alle vertrouwen uitstraalde voor de toekomst en zo voor een mooi dividend of meerwaarde zou kunnen zorgen.
Investeerder CVC en politici zijn de winnaars, personeel en aandeelhouders zijn de verliezers. Vooral deze laatsten hadden zich een mooier kerstgeschenk voorgesteld. Ik hoop dat ze deze geste in mei 2014 niet vergeten.
