Teleurstellende shot nostalgie zonder high
Na meer dan twintig jaar brengt Danny Boyle de bende van Trainspotting terug op het grote scherm. Voor diehard fans een langverwachte shot nostalgie, voor de rest een lichtjes teleurstellend nakomelingetje.
Ook junkies worden oud. Sinds 1996 hebben Renton, Sick Boy, Spud en Begbie er rimpels bijgekregen, maar geluk en/of hoop op een toekomst hebben ze niet gevonden. Na teleurstellende jaren in Amsterdam keert Renton (Ewan McGregor herneemt zijn rol, net zoals alle andere acteurs uit het origineel) terug naar zijn 'vrienden' in Edinburgh. Die zijn niet vergeten dat Renton destijds met hun geld is gaan lopen. Het weerzien wordt spannend. Maar voor de kijker? Danny Boyle gaat voluit voor nostalgie: T2 zit vol referenties naar Trainspotting en cinematograaf Anthony Dod Mantle recreëert letterlijk iconische shots. Ook de muziek klinkt vertrouwd, al weerspiegelt ze nu de desillusie van de personages.
T2 is geen onaardige film. Ook nu valt er te lachen en de herinnering aan Trainspotting wordt niet besmeurd. Maar het scenario is nauwelijks meer dan een veredelde epiloog op het origineel. Misschien was het de kroniek van een aangekondigde teleurstelling. Misschien waren we naïef met onze verwachtingen. Maar dat Boyle meesurft op de nostalgiegolf, voelt fout. Wat ooit een rebelse cultfilm was, is een cash cow geworden.
