Te laat voor Trumps presidentschap? ‘Ik krijg elke dag drie sms’jes van die man, die is nog niet weg’

Het is bloedheet in New York. Houd je het een beetje uit?

“Ja, het is hier heel warm. Maar ik kan ertegen. Ik ben voor verhalen in Afrikaanse landen geweest, ik heb de hitte ervaren van Sudan, dus ik ben wel wat gewend. New York is warmer dan vroeger, vertellen de mensen hier. Maar de stad dondert niet meteen in elkaar, zoals Portland, waar ik drie dagen geleden over schreef. Daar was men niet voorbereid op een serie hittegolven.”

Waar zit je in New York?

“Ik heb een appartementje gevonden in Williamsburg, een wijk in Brooklyn. Ik woon niet ver van het Domino Park, waar ik ga hardlopen. Van daar heb je een prachtig uitzicht op de skyline van Manhattan. Ik zit tussen de Puerto Ricaanse wijk en die van de chassidische joden in.”

“Ik heb deze plek kunnen huren terwijl ik nog in Nederland was. Daar ben ik achteraf wel blij mee. Ik stapte onlangs de deur uit en toen stond er een rij van wel vijftig, zestig mensen voor mijn appartementengebouw. Die kwamen voor een woning die te huur werd aangeboden. Toen bedacht ik: ik had een van die zestig mensen kunnen zijn en misschien nog maanden moeten zoeken.”

Je hebt tien jaar geleden ook al in New York gewoond. Is de stad veranderd?

“Ja, ik heb hier twee jaar lang gezeten, toen ik een master journalistiek volgde. Is New York in tien jaar veranderd? Ik heb het gevoel dat de wijken meer gemengd van samenstelling zijn. Ik hoor het ook wel om me heen: dit was vroeger wel een erg Chinese wijk, of een Italiaanse, en nu niet meer. Ik ga nog uitzoeken hoe dat zo komt.”

“Wat wel opvalt is, dat er geen toeristen zijn, uit Europa. Dat had je in Amsterdam tijdens de lockdown ook. Je ziet meer van de stad als de toeristen er niet zijn. Overigens is New York altijd druk. Ook nu. Het straalt dezelfde energie uit.”

Als correspondent val je deze week met je achterwerk in de boter, met de gouverneur van de staat New York die aftreedt wegens seksueel wangedrag.

“Ik was dinsdag nog druk bezig met een stuk over de Senaat die akkoord was gegaan met een enorm infrastructuurplan van president Biden toen Andrew Cuomo liet weten dat hij op ging stappen. Op alle tv-zenders ging het meteen nergens anders meer over. Toen had ik wel zoiets van: breaking news? Kom op jongens, ik ben nog met Biden bezig. Gelukkig had ik al wel wat voorbereid over Cuomo.”

“Ik ben meteen de stad ingegaan, naar Little Italy in Brooklyn, de Italiaanse buurt en heb daar tot ’s avonds laat met mensen gesproken. Ik had verwacht dat iedereen zou zeggen dat het allemaal wel meeviel, wat Cuomo heeft gedaan. Maar iedereen die ik sprak was blij dat hij weggaat. Dat kan ook zijn doordat veel Italiaanse-Amerikanen werken in de horeca, die erg te lijden heeft gehad onder de strenge coronamaatregelen die de gouverneur had uitgevaardigd.”

“De oudere generatie Italianen in New York, toch een liberale stad, stemt Republikeins. Dus die zullen het ook niet erg hebben gevonden dat een Democraat in ongenade is gevallen. Ze vonden het ook niet fraai dat Cuomo zijn fysieke omgang met anderen een onderdeel noemt van de Italiaanse cultuur. Je kust je kinderen, je ouders, je grootouders, je neven en nichten, zeiden ze, maar niet je collega’s. Veel Italiaanse-Amerikanen vonden het een goedkoop verweer.”

Was je niet liever in de VS geweest als journalist toen Donald Trump aan de macht was?

“Ik krijg elke dag dag drie sms’jes van de man (via Trumps campagne voor zijn volgers, red.) Het zou me niets verbazen als hij zich weer opnieuw kandidaat stelt. Hij is nog niet weg, zijn kiezers ook niet en zijn achterban evenmin. Het heilige vuur is nog niet gedoofd. Het zijn nog steeds turbulente tijden. De samenleving is niet opeens anders, nu Trump weg is uit het Witte Huis. Nog lang niet iedereen is weer aan het werk en het land is nog niet helemaal open.”

“Dat die spanningen van de afgelopen vier jaar er nog steeds zijn, merk je soms als je op mensen afstapt. ‘Ben je een Democraat of een Republikein? Vroeger zou ik dan hebben uitgelegd dat ik een journalist ben en objectief verslag doe. Maar dat begrijpen veel mensen niet. Nu zeg ik: sorry, ik ben hier pas drie weken, ik vind nog niks. De politiek en Trump, het is ook maar een aspect van het land. Er zijn veel meer verhalen te vertellen.”

Hoe stel jij je overigens voor? Hoe ziet je e-mailadres eruit?

“Ik vertel dat ik werk voor een ‘Dutch national newspaper’ en dat de Volkskrant een beetje lijkt op The New York Times. Mijn naam is wel ingewikkeld: als ik uitleg hoe je die moet spellen ben ik al gauw een half uur verder. Ik heb dus op eigen verzoek een aangepast, simpeler e-mailadres gekregen. Ik ben wel benieuwd of belangrijke mensen die in het nieuws zijn, zitten te wachten op een gesprek met een Nederlandse krant. Ik hoop dat ik niet te vaak ‘nee’ te horen krijg.”