EK 2016
Stunt van formaat: IJsland speelt Engeland naar huis met 1-2
Wat zullen de Engelse tabloids morgen verschroeiend hard uithalen. Want eruit gekegeld worden door een land met iets meer dan 300.000 inwoners, dat moet enorm hard aankomen in het land van de Premier League. IJsland speelde het zomaar klaar door een penaltytreffer van Rooney nog voor de rust uit te wissen (1-2). Het spook van de uitschakeling speelde de amechtige Engelsen duidelijk parten.
De ene achtste finale is duidelijk de andere niet. Terwijl de fans tijdens Kroatië - Portugal in 90 minuten voetbal geen enkel schot tussen de palen te zien kregen, flikkerde er vanavond in Nice al na 5 minuten 1-1 op het scorebord.
De weg naar de kwartfinale leek nochtans geplaveid voor de 'Three Lions'. Wayne Rooney zweette nog geen druppel wanneer hij zijn evenaring van het record van David Beckham - 115 caps in het Engelse shirt - opluisterde door een strafschop om te zetten. Doelman Halldórson had seconden daarvoor Raheem Sterling nog neergehaald in de zestien. De 54ste interlandgoal zette de Engelsen al na drie minuten in een zetel. Dat IJslandse varkentje zouden de sterren uit de Premier League wel eventjes wassen.
Congratulations to @WayneRooney, who equals David Beckham's record as #ENG's most-capped outfield player. pic.twitter.com/k5SYH06spK
— England (@England) 26 juni 2016
6 - This is the first time that both teams have scored in the opening six minutes of a EURO finals match. Quickfire. #ENGICE #EURO2016
— OptaJoe (@OptaJoe) 26 juni 2016
IJsland liet zich echter niet zomaar naar de slachtbank leiden. Aron Gunnarsson maakte zich klaar voor een van zijn kenmerkende verre inworpen. Zijn 'partner in crime' Kári Árnason kopte door naar de vrijstaande (waar was Walker gebleven?) Sigurdsson die aan de tweede paal binnen tikte. Hadden we dat niet al een keer gezien? Juist ja, tegen Oostenrijk legden de snuggere IJslanders hetzelfde trucje op de mat. Wayne Rooney en Kyle Walker hadden duidelijk hun huiswerk niet gemaakt. 34 seconden na de 1-0 stond het alweer gelijk. Engeland kon opnieuw beginnen.
De opdracht diende zich zelfs nog lastiger aan dan eerst gedacht wanneer de IJslanders plots lustig begonnen te combineren aan de rand van de Engelse zestien. Smalling en Walker waren de zoutpilaren van dienst, terwijl Joe Hart zich opwierp als schlemiel.
Het sluitstuk van Manchester City had het slappe, maar precieze, schot van Sightórsson altijd moeten keren. Hij zette er echter een vertwijfelende hand tegen. Net als op het vrijschopdoelpunt van Bale miste Hart hier 'a firm hand, een stevige hand'. Kolbeinn Sigthórsson maalde er evenwel niet om. De speler van Nantes had net zijn 21ste treffer in 43 interlands binnen geprikt.
Zinkend schip
Roy Hodgson krabde zich voor de zoveelste keer in de haren. En ook op het veld sloeg de vertwijfeling zienderogen toe bij de Britten. Normaal sleurt je kapitein je dan door de hachelijke momenten, maar Wayne Rooney was de eerste die verdronk op het zinkende schip. Elke gelopen meter leek wel aan te voelen als een kilometer. De faalangst leek zich meester te maken van de o zo ervaren tot middenvelder omgedoopte Rooney.
Jack Wilshere, Jamie Vardy en Marcus Rashford moesten het vel van Roy Hodgson dan maar redden. Maar de 'Three Lions' misten wat de IJslanders zo gretig aan de dag legden: een flinke dosis over-mijn-lijk-kwaliteit. Sigurdsson deed het dan maar eventjes voor met een fantastische tackle op de bijna doorgebroken Jamie Vardy.