'Stealthing' is géén nieuwe sekstrend. Het is een vorm van misbruik

Schrijfster Heleen Debruyne en historica Anaïs Van Ertvelde maken samen een sekspodcast, Vuile lakens. In Zomeruur schrijven ze bij toerbuurt een column over seks en dergelijke. Vandaag: Heleen Debruyne.

“Het was gewoon wég”, zei ze, nipte nog eens van haar wijn. “Het condoom. Het zat niet meer rond zijn lul.” De lul in kwestie veinsde verbazing, maar een goeie acteur was hij niet. “Hij heeft het ergens onderweg afgetrokken. Ik voelde me zo vuil. En dom. En gebruikt.”

Toen een vriendin me dit verhaal vertelde, dacht ik nog dat ze met een uitzonderlijk verwerpelijk sujet in bed was gestruikeld – brute pech.

Zelf ken ik immers alleen maar beleefde venten, die uit vrees voor zwangerschap en ziekte, of gewoon, omdat het zo hoort, altijd een condoom in de aanslag hebben. Maar een recent Amerikaans onderzoek vermoedt dat er sprake is van een heuse opmars in stealthing, zoals dat in de krochten van het internet heet. Mannen die vinden dat ze het recht hebben om in een partner te ejaculeren, die de daad van het condoom ongemerkt afschuiven tot kunst verheffen. ‘Nieuwe sekstrend’, kopten de kranten al. Dat stealthen is natuurlijk geen ‘sekstrend’, maar een vorm van misbruik. In Zweden is het zelfs strafbaar.

Niet alleen geniepige condoomverwijderaars hebben een hekel aan die dingen. In onderzoeken geven mannen steevast aan het gevoel van condooms allesbehalve aangenaam te vinden. Zelf vind ik de rubbertjes ook een noodzakelijk kwaad. Zelfs die van de betere merken, uit prettiger materiaal, knellen mijn passie soms af.

En steeds meer veertigplussers melden zich met geslachtsziektes bij de huisarts. In de na een relatiebreuk herwonnen vrijheid lijkt bescherming wel het laatste waar ze aan denken. Soa’s zijn tenslotte iets voor promiscue twintigers, lijken ze overmoedig te geloven.

Al hebben ze daar ook een punt: in studentenmilieus is de chlamydia weer helemaal terug van weggeweest. Studenten sukkelen van de ene korte monogame relatie in de andere, romantische fantasieën lijken hun rede te verstommen. Bovendien: aids, daar gaan we toch niet meer aan dood, dat is toch voor homo’s en Afrikanen? Over aids gesproken: globaal gezien is het condoomgebruik al helemaal om van te huilen. O, en er is ook een nieuwe supergonorroe opgedoken, die zich bij voorkeur in je keel nestelt. Geen antibioticum is ertegen opgewassen.

Ondertussen blijven we maar klooien met onze glibberige darmpjes. Het ontwerp van de hedendaagse condooms is niet wezenlijk anders dan de eerste schapendarm waar een briljante geilaard millennia geleden een knoopje in legde. Dat moet beter kunnen, geloof ik naïef.

Dat dacht ook Bill Gates, die met zijn Foundation een deel van zijn fortuin besteedt aan de strijd tegen aids. In 2013 gaf hij een paar ontwerpers dan ook een flinke som, om een barrièremethode te ontwerpen waar mensen meer zin in hebben dan in het condoom. “We willen een condoom dat béter is dan onbeschermde seks”, riep hij toen nog vol overmoed.

Maar de wetenschappelijke en administratieve mallemolen blijkt traag; voorlopig is er nog geen wondermiddel uit zijn gesponsorde condoomprojecten voortgekomen.

Misschien moet hij er nog wat meer miljoenen tegenaan gooien. Het is hoog tijd voor een bescherming waar mannen niet van gaan pruilen: de stealthers wisselen tips uit op het internet, en de supergonorroe komt eraan.