Sportman van het Jaar David Goffin (27)
"Ik weet dat het geen toeval is dat ik zo'n hoog niveau gehaald heb", zei David Goffin zaterdagavond, na zijn verkiezing als Sportman van het Jaar. Hij haalde het voor Greg Van Avermaet (winnaar in 2016) en Kevin De Bruyne. "Ik weet dat ik elk jaar beter word. Ik kan stelselmatig mijn grenzen opzoeken en verleggen. Hopelijk lukt me dat ook in 2018."
Na zijn eerste triomf op een ATP 500-toernooi in Tokio, zijn eerste finale op de Masters en een zevende plaats op de wereldranglijst valt er niet zo heel veel meer te schuiven met zijn limieten. Een ATP 1000-titel (de toernooien net onder het grandslamniveau, genre Monte Carlo, Indian Wells en Miami waar hij al eerder de laatste vier bereikte) zou logischerwijs een volgende stap moeten zijn. En vanzelfsprekend presteren op grandslamniveau.
Met een kwartfinale op de Australian Open (2017) en Roland Garros (2016) is dat palmares nog redelijk maagdelijk. Gezien zijn polyvalentie, en hij dus kans maakt op elke ondergrond; gezien zijn demonstratie op het eind van dit seizoen, en hij dus van niemand meer schrik moet hebben; en gezien zijn leeftijd, op zijn 27ste komen zijn beste jaren eraan, staan normaal gezien alle planeten goed opdat onze Belgische ster in 2018 zou kunnen schitteren.
Federer en Nadal geklopt
Alleszins bewonderenswaardig hoe Goffin zijn carrière heeft uitgebouwd. In 2012 kwam hij als tenger broekventje piepen met een achtste finale op Roland Garros. Tegen Roger Federer weerde hij zich toen kranig, maar in zijn vijf daaropvolgende duels met de Zwitserse grootmeester raakte hij geen bal meer. Voldoende om elke zelfverklaarde analist te doen peinzen dat Goffin zijn grens bereikt had. Een mooie en goede speler, maar tegen de echte toppers kwam hij toch nog net tekort. Tot de sympathieke en ambitieuze Luikenaar eind dit seizoen zijn duivels ontbond en door Federer en Nadal in Londen te kloppen alweer een nieuwe dimensie aan zijn loopbaan toevoegde.
"Hij is een andere speler geworden", gaf tegenstander en vriend Lucas Pouille in de finale van de Davis Cup toe. "Hij behoort nu tot de top." Net zoals weinigen hadden geloofd dat Goffin bij de beste 50, 20, 10 kon geraken, bewees hij ook nu weer dat er op zijn progressie nog geen eindgrens staat. Het tennis is beter geworden - dominanter, aanvallender en met een betere service -, het hoofd is beter geworden - zelfbewuster, nog cooler en performanter op de belangrijke momenten - en de omkadering is beter geworden - met dokter Joris en kine Wauthier zal hij ook volgend seizoen nog professioneler voor de dag komen. Daardoor zijn de resultaten ook beter geworden. Simpele oefening, moeilijk uitvoerbaar: Goffin doet het.
Natuurlijk wordt het niet eenvoudig met die twee tenoren aan de top, Federer en Nadal, die nog lang niet uitgetennist zijn. Met de terugkeer van Novak Djokovic, Andy Murray, Stan Wawrinka en Kei Nishikori uit blessure ook, waardoor het weer wat drukker wordt in de strijd om de prijzen. Met de verdere ontbolstering van generatiegenoten Grigor Dimitrov en Milos Raonic als andere sta-in-de-wegs. En met de opkomst van jonge krachtpatsers als Nick Kyrgios en Alexander Zverev, voor wie het altijd opletten is.
Maar wie durft nu nog te stellen dat Goffin zijn limiet heeft bereikt en geen kans maakt om volgend jaar met een grandslamtitel te pronken? "Als alles een beetje goed valt, zoals recent nog op de Masters, waarom zou ik dan geen grandslamfinale kunnen halen? En wie weet zelfs winnen?" Hij heeft ons al een paar keer van antwoord gediend.
