"Do you mind if I eat my chicken?" Debbie Harry, frontvrouw van de cultgroep Blondie, punkicoon en sekssymbool voor vele generaties mannen, zit naast mij op een sofa in een kleine, kale kleedkamer in een concertgebouw in Parijs. Op haar schoot balanceert een plastic bordje met een berg kippenwit. Gezwicht voor het proteïnedieet, na een gulzig leven vol rock-'n-roll.

Volgend jaar wordt ze zeventig. Haar unieke hartvormige gezicht is een beetje te strak getrokken, haar voorhoofd bewegingsloos, de ogen gelift in een uitdrukking van eeuwige verbazing. Ze heeft een muts diep over de oren getrokken, geen make-up (dus nee, er worden geen selfies gemaakt), en ze praat terwijl ze grote happen kip wegwerkt.

Ze is erg lief en aandachtig en dankbaar, als een net ontdekt zangeresje dat verrast is omdat een journaliste helemaal tot daar is gereisd om met haar te praten.

Ik toon haar een voorbeeld van een vorige Smaakmaker, met Bryan Ferry ("Oh, I love him"). Ze knikt enthousiast en zet zich schrap, alsof ze aan een tv-quiz deelneemt. "Ok, let's do this. Ik zal mijn best doen om leuke dingen te noemen. Maar ik ben niet zo goed met woorden. En ook niet met namen." (Delen van het gesprek die u hier niet leest, gaan als volgt: "Hoe heet die ene actrice nu weer, die eerst model was?" "Uma Thurman?" "Nee, niet Uma. Maar ik ben ook dol op Uma." "Milla Jovovich?" "Zou kunnen. Zit zij in die ene scififilm van Ridley Scott?" "Dat denk ik niet." "Die nieuwe Ridley Scott vond ik ook wel goed, hoe heet die nu weer?" etc etc.)

We zijn hier op uitnodiging van Paco Rabanne, het modemerk dat een parfum op de markt brengt met Debbie Harry als muze en uithangbord. 'Be a Legend' is de slagzin. "De hele campagne is erg rock-'n-roll, daarom vond ik het leuk om mee te doen. En ook - dat vond ik zeer belangrijk - het is een product dat heel toegankelijk is, parfum is luxe die voor iedereen toch betaalbaar is. En niet te vergeten, mijn goede maatje Iggy Pop is het gezicht van de mannengeur, dus het was een leuke kans om nog eens iets samen te kunnen doen. Maar nee, als ik 's ochtends in de spiegel kijk, denk ik niet 'wow, kijk eens wat voor een legende hier staat'." (lacht)

Verrassend genoeg is dit de allereerste keer dat Debbie Harry haar gezicht leent aan een product. "Eigenlijk vragen ze me niet vaak voor dit soort dingen. Voor M.A.C Cosmetics heb ik ooit een campagne gedaan, omdat het ten voordele van hun Aids Fund was, maar verder... (denkt na) Ik ben niet beroemd genoeg, denk ik." Ik frons (want ik kan dat nog). "Tuurlijk wel", zeg ik. "Of ze weten me niet goed te plaatsen. Ik ben niet echt een glamoureuze filmster of zo. Ik ben een odd commodity. Een beetje een raar element."

We moeten vast even iets over het parfum vertellen, probeer ik, promogewijs. "Ik ben dol op parfums. Mijn grootmoeder was een erg fascinerende vrouw, ze had heel lang, wit haar, dat ze vastpinde in een rol boven op haar hoofd. Ik vond het prachtig om haar bezig te zien aan haar kaptafel. In één lade zaten al haar parfums, en als klein meisje vond ik niks leuker dan met al die spulletjes spelen. In Spanje heb ik ooit een parfum gevonden dat heel erg leek op de geur die zij droeg, maar ik ben vergeten hoe het heette. Eigenlijk ben ik eeuwig op zoek naar die ene geur, die me terugbrengt naar mijn oma."

En nu heeft ze dus haar eigen parfum. "Ja, maar ik ben enkel het gezicht van de campagne. De geur is gemaakt door parfumeurs, die weten hoe dat moet. Het ruikt erg lekker hoor, gelukkig maar." (lacht)

1. DESIGNER: Ann Demeulemeester

"Ik ben nogal een fashion victim vrees ik, er zijn heel veel ontwerpers waar ik van houd en ik draag alles door mekaar. Maar jullie Ann Demeulemeester vind ik echt fantastisch. Kijk, deze boots zijn van haar, die heb ik al eeuwen. Ik heb veel stuks van haar die ik al jaren draag, alles is prachtig gemaakt. Het is modern en toch klassiek en de kwaliteit is waanzinnig. Ik hou van vrouwenkleren die wat mannelijk zijn en omgekeerd, hoe noem je dat nu weer? Androgyn, dat dus. Ann Demeulemeester is een van de weinige ontwerpers die de ware punk-esthetiek snapt.

Vorige zomer is Ann nog naar mijn concert gekomen toen ik in Antwerpen speelde, en toen hebben we elkaar teruggezien. Ergens in een park buiten de stad, kan dat? (Blondie trad afgelopen zomer op in het Openluchttheater Rivierenhof, red.). We kennen elkaar niet zo heel goed hoor, maar ik voel een sterke band met haar."

2. BOEK: 'You Can't Go Home Again' van Thomas Wolfe

"Thomas Wolfe vind ik enorm inspirerend, hij is een van de grote Amerikaanse auteurs volgens mij. Terwijl hij heel erg ondergewaardeerd wordt in vergelijking met tijdgenoten als Ernest Hemingway en F. Scott Fitzgerald. Het is een tijdje geleden dat ik nog op de schoolbanken zat, dus ik weet niet of hij ondertussen wel deel uitmaakt van het curriculum, maar zijn romans zouden op de verplichte lectuurlijst moeten staan. We hebben in de States soms niet genoeg oog voor onze grote artiesten. Als Wolfe een Brit was geweest, had hij al lang een adellijke titel gekregen en zou er Sir Thomas Wolfe op zijn boeken staan. (lacht)

"In You Can't Go Home Again trekt een jonge schrijver naar New York City, dromend van roem en succes in de grote stad. En daarna kun je nooit meer terug naar je vroegere leven in het kleine dorpje. Geen wonder dat dat boek me zo geraakt heeft. Toen al, in de jaren 20, had die stad die aantrekkingskracht, en ik heb datzelfde pad gevolgd decennia later. New York, dat was het mekka toen ik twintig was, daar moest je gewoon zijn als artiest. Het is nog altijd een geweldige broeihaard voor talent, maar ik vrees dat het voor jonge mensen altijd maar moeilijker wordt om in New York een leven op te bouwen. Het is zo'n dure stad geworden."

"Ik hou van dikke romans, omdat ik lees tijdens het toeren. Ik sleurde altijd kilo's boeken mee, zodat ik er lang genoeg mee zoet zou zijn tijdens de lange busritten en het vele wachten. Nu ik een Kindle heb, is het veel makkelijker. Ik heb altijd een enorme reserve klaarstaan waar ik me kan op verheugen. Norman Mailer ben ik net voor het eerst aan het ontdekken, Ancient Evenings heb ik net uit en ook The Castle in the Forest, over Hitler. Héél fascinerend allemaal.

"Ik hou ook van China Miéville, een Britse fantasyschrijver. Hij moet dringend nog eens een nieuw dik boek schrijven. (in de recorder) "Komaan China, schiet een beetje op." (lacht)

3. ARTIEST: William Coupon

"Ik ben altijd al een grote fan geweest van William Coupon, een heel interessante fotograaf uit New York. Back in the day fotografeerde hij de punk-kids in de New Yorkse clubs, en ondertussen heeft hij een indrukwekkende carrière als portretfotograaf. Hij heeft voor de grootste titels gewerkt en alle grote namen en celebrities gefotografeerd. Ik hou van alles wat hij maakt. Zijn foto's zijn zo krachtig en poëtisch, als een klassiek schilderij.

"Maar je mag me echt niet vragen om één artiest te kiezen. Hoe heet die Britse schilder ook alweer, die een beetje doof is? Blond? Met een bril? (David Hockney!, red.)

"Ik heb ook net een juweel gekregen, dat ontworpen is door Kai Althoff. Die samenwerkingen over verschillende sectoren heen, reuze-interessant is dat allemaal, I love it."

4. STAD: Istanbul

"Ik hou van de klassieke Europese steden vol cultuur en geschiedenis, zoals Rome. Maar onlangs was ik voor een korte trip in Istanbul en ik ben meteen verliefd geworden op die stad. Zo fascinerend, zo gigantisch, zo overdonderend. Een boeiende mix van alles. Ik moet dringend teruggaan.

"Ik heb heel veel gereisd maar dat was altijd met de band erbij, op tournee. Altijd werk, korte trips. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zomaar als toerist ergens naartoe ben getrokken. Misschien moet ik dat

dringend eens gaan doen. Ik wil naar Reykjavik, naar New Delhi, naar Mumbai, naar Tibet, naar Zuid-Afrika. Kun je geloven dat ik op al die plekken nog nooit geweest ben? Ik droom al jaren van Zuid-Afrika, maar toen we een aanbod kregen om daar te gaan optreden, hebben we geweigerd, wegens de politieke toestand toen."

5. MUZIEK: Iggy Pop

"Mijn smaak is heel breed. Ik volg graag wat nieuw is, er zijn zo veel fantastische vrouwelijke muzikanten tegenwoordig. Ik hou van St. Vincent, Iggy Azalea en Sia. Zij heeft geweldige nummers geschreven.

"Maar als ik echt moet kiezen, laten we dan toch maar Iggy nomineren. (lacht) Ik weet nog heel goed dat ik hem voor het eerst zag optreden, ik was gewoon een van de fans in het publiek. Hij was toen al erg populair, en even later vroeg hij Blondie mee op tournee als support act. Die tour is heel belangrijk geweest om ons te lanceren in de States. Daar stonden wij als onbekende band, mee op pad samen met Iggy Pop. En Bowie speelde toen in zijn band. My god. Je kunt je voorstellen hoe onder de indruk ik was toen ik die twee kerels voor het eerst ontmoette.

"Als je erbij stilstaat, is het behoorlijk straf dat veel grote artiesten uit die periode nog steeds bezig zijn. Bowie, Iggy, Patti Smith. Chrissie Hynde heeft net een nieuw album uit. Maar rockmuziek bestaat natuurlijk pas sinds de jaren 60, we hebben geen voorbeelden om te volgen. Wij zijn de eerste 'rock'-generatie, dus het is aan ons om te bewijzen dat we nog wel even door kunnen gaan.

"Van schilders wordt wél verwacht dat ze een lange carrière hebben, en dat ze op hun tachtigste een meesterwerk afleveren. Maar muzikanten zien ze eerder als atleten, die even pieken en er dan mee kappen. Terwijl muziek maken toch evengoed een vaardigheid is, een talent dat je tijdens je hele leven ontwikkelt. Word je er beter in doorheen de jaren? Ik hoop het maar. Het zou erg zijn als ik altijd maar slechter zou worden." (lacht)

Black XS Be A Legend, Eau de Toilette (50 ml, 63 euro) van Paco Rabanne is beschikbaar vanaf 20 januari