Skelet van ‘Ierse reus’ verdwijnt uit Londens museum wegens ‘ongepast’
Het achttiende-eeuwse skelet van Charles Byrne, een man die een groeistoornis had, zal niet langer te zien zijn in het Hunterian Museum in Londen na de heropening. De museumdirecteur vindt het ongepast om het skelet, ook wel ‘Ierse reus’ genoemd, nog tentoon te stellen.
Byrne - geboren in 1761 - werd tijdens zijn leven behandeld als een freak wegens zijn opvallende lengte van 2,30 meter. De man, die een groeistoornis had, leefde in een dorpje in Noord-Ierland. Als tiener trok hij naar Schotland om er te werken. Door zijn grootte stond hij al snel in de spotlights. Mensen waren verwonderd over zijn lengte. Byrne begon geld te verdienen door zichzelf op te voeren als ‘de Ierse reus’. Volgens een van de verhalen kon Byrne zelfs zijn pijp aansteken aan de straatlantaarns van Edinburgh.
Op 21-jarige leeftijd kwam hij in Londen terecht. Daar werd hij een bezienswaardigheid tijdens shows. De pers noemde hem “de levende kolos” en “de schitterende Ierse reus”. Wat ze niet wisten, was dat Byrne een ziekte had: een nog onontdekte groeistoornis, die werd veroorzaakt door een tumor. De reusachtige man verdiende een aardig centje, en hij droeg zijn verdiensten altijd cash bij hem. Op een dag werd hij beroofd en was hij al zijn geld kwijt. Twee maanden later overleed hij op 22-jarige leeftijd.
Chirurg
De Schotse chirurg John Hunter, naar wie het Hunterian Museum is genoemd, betaalde voor het lijk van de ‘Ierse reus’. Naar verluidt wou Hunter zelfs al tijdens het leven van Byrne betalen, zodat hij zeker was dat hij op een dag het levenloze lichaam van Byrne in handen zou hebben. Byrne had expliciet aan zijn vrienden gevraagd om hem een zeemansgraf te geven. Ze moesten hem op zijn vraag in een verzegelde, loden kist leggen en in zee laten. Toch kon Hunter dit voorkomen en kocht de vrienden van Byrne om.
Het skelet van Byrne werd vervolgens tentoongesteld in het Londense Hunterian Museum - een museum over anatomie - aan Leicester Square. In 2011 kwam er een oproep in het wetenschappelijke vakblad ‘The British Medical Journal’ om het skelet van Byrne alsnog in zee te laten, zoals hij het zelf had gewild.
Het bestuur van het museum heeft na al die jaren beslist om Byrne niet langer in het museum te laten bezichtigen. Toch willen ze hem geen zeemansgraf geven, omdat er geen schriftelijke bewijzen bestaan van deze wilsbeschikking. Byrne zal ter beschikking worden gehouden voor verder onderzoek.
Momenteel is het museum nog dicht voor renovatiewerken, maar dit voorjaar opent het Hunterian Museum opnieuw de deuren.
