Sémira oh Sémira

She was a young girl from Nigeria

On the airport of Togo

And until that day

Her life was so en so

De moord op Sémira heeft mij aangegrepen en ik besloot dan ook om er een lied aan te wijden. Ik wilde een nummer schrijven dat de hele kwestie zou uitleggen zonder belerend of zwart-wit te zijn. Toen ik mij echter in de zaak ging verdiepen werd ik overrompeld door informatie die veelal belerend en zwart-wit was en - erger nog - verre van eenduidig. Bovendien behandelden de meeste kranten het onderwerp naast de kwestie: de politieke afleidingsmanoeuvres. Sommige stelden Sémira voor als een martelares. Andere als een prostituee die koste wat het kost moest worden uitgewezen, alsof zijzelf wou sterven, alsof het toegelaten was haar te vermoorden.

Overrompeld door deze heisa lukte het me niet een lied te schrijven. Pas na enkele weken verdween de troebel en werden tekst en muziek geboren. Ik schreef het lied in het Engels en liet me inspireren door het feit dat Sémira haar uitwijzing wilde tegenhouden met het zingen van een protestlied. Ik hoop dat we ooit de video van haar 'behandeling' kunnen zien zodat we te weten komen hoe ze om het leven werd gebracht en welk lied ze op dat moment zong.

'The freedom of her voice was

something the cops couldn't bear

For that singing lady

She showed no fear'

Ik heb mijn nummer voor het eerst gezongen op de bijeenkomst van de Sans papiers op het Begijnhofplein in Brussel, een maand geleden. Morgen zing ik het opnieuw, in de kerk, voor de hongerstakers.

'And since that day

I live in regret

For the loss of that voice

And the power that it had

Sémira, which song did you sing

Sémira, your voice is missing'

Valentijn Van Balen.

Tot Kerstmis publiceert deze krant drie maal per week een column geschreven door actievoerders van het kerkasiel. Naar aanleiding van de dood van Sémira Adamu schreef Valentijn Van Balen een lied dat hij morgen in de Begijnhofkerk zal zingen.