Sandra Claeys, Lelièvres grote liefde, pleegde zelfmoord

Na zijn arrestatie was Michel Lelièvre de eerste die sprak. Hij was ook de eerste die het woord 'spijt' uitsprak. Hij legde de speurders uit hoe hij zijn lichaam na elke ontvoering vulde met drugs en gaf blijk van het soort opluchting die criminelen op zulke momenten wel vaker overvalt. Was er dan nooit een moment geweest waarop hij de behoefte voelde om erover te praten met iemand?

"Nee", zucht hij op 13 november 1999. "Ik heb het één keer geprobeerd bij Sandra, en bij mijn moeder, maar de conversatie werd snel afgebroken. Ik heb over de ontvoeringen gesproken zonder mijn betrokkenheid daarbij te vermelden, noch de kennis die ik erover had. Eén keer heeft Sandra mij gevraagd of ik het was, bij An en Eefje. Gezien de manier waarop ze de vraag stelde, heb ik neen geantwoord."

Sandra, dat is Sandra Claeys, een dan 24-jarige brunette uit Vedring, in de buurt van Namen. Lelièvre is eind 1994 smoorverliefd op haar en zal maandenlang als een hondje achter haar aan sjokken, ook al heeft ze een vriendje. Sandra loopt in die tijd wat te flippen. Haar ouders zijn gescheiden, haar moeder is overleden. Ze rebelleert tegen opa en oma, bij wie ze inwoont, en gaat vaak en lang uit. Ze leert Lelièvre kennen in de Lokerse megadancing Cherry Moon. Ze voelt niks voor hem, maar heeft wel met hem te doen. Ook hij is een wees en dat schept een band. "Ik ben geregeld met hem uitgeweest, meerdere keren per maand", zegt ze later. "Tot hij in 1995 met die handel in autobanden en zijn reizen naar Slovakije begon. Michel heeft geen karakter, hij is een zwakkeling. Hij is gemakkelijk te manipuleren en veel mensen maakten daar voor van alles en nog wat misbruik van."

Sandra Claeys komt heel even in beeld tijdens Operatie Othello, wanneer de Posa in de avond van 8 september 1995 Marc Dutroux schaduwt en merkt hoe hij samen met Lelièvre in de sfeervolle bar Tamaris in het centrum van Namen iets gaat drinken met Sandra en haar vriend. Blijkbaar is dat het moment, ruim drie maanden na de ontvoering van An en Eefje, waarop Lelièvre de aandrang voelt om te praten.

"Weet je nog wat we deze zomer hebben gedaan", horen Sandra en haar vriend Lelièvre zeggen, waarop Dutroux op barse toon te kennen geeft dat hij zijn mond moet houden. "Ze zeiden lachend dat ze een manier hadden gevonden om veel geld te verdienen", verklaart Sandra Claeys later aan de speurders. "Wij wilden daar meer over weten, maar ze antwoordden niet op onze vragen en gaven te kennen dat ze hier niet over konden praten. Nu ik kennis kan nemen van de door Dutroux en Lelièvre gepleegde feiten, lijkt het me goed mogelijk dat ze over ontvoerde meisjes spraken."

Michel Lelièvre staat op het proces niet terecht voor de ontvoering van Julie en Mélissa, ook al beschuldigt Dutroux hem daarvan. Tijdens het vooronderzoek kon hij voor de dag van de ontvoering wel een soort alibi voorleggen. "Ik denk dat het mogelijk is dat ik in Namen was, bij Sandra", verklaart hij eind 1996. Zijzelf kan zich dat niet herinneren, wat mogelijk ook komt door het feit dat de speurders in Neufchâteau wachten tot 11 februari 1999 alvorens haar aan te spreken over dat vrij cruciale element in het onderzoek.

Had ze nog geleefd, dan was ze mogelijk door de advocaten van Dutroux tijdens het proces opgeroepen als getuige, maar in Vedrin kunnen oma en opa vandaag enkel een traan wegpinken: "Het leek zo goed te gaan met haar, de laatste jaren. Ze had een nieuwe vriend en een vaste baan bij een bank in Brussel, waar ze elke dag naartoe pendelde." Op 4 november 1999 pleegde Sandra Claeys zelfmoord in haar flat. Ze slikte een overdosis verdovende middelen.

Douglas De Coninck