Rui Costa wereldkampioen na tactisch geknoei Spanjaarden; Gilbert negende

Wat een vreemd WK wielrennen! Dat had alles te maken met het barre weer. Al op weg van Lucca naar Firenze gingen de hemelsluizen op, maar bij het naderen van de stad van Dante werden de omstandigheden pas echt dantesk: in duisternis gehuld kwamen de renners een eerste keer over de streep. De regen viel bij bakken uit de lucht, geregeld bliksemde het ook. En de renners maar ploeteren op dit op weervlak zwaarste WK sinds Oslo 1993.

Coup Squadra
De Italianen besloten in dit rotweer de koers nog wat extra hard te maken. Bondscoach Paolo Bettini beval zijn Squadra om er duchtig te pees op te leggen, zowel bergop als in de gevaarlijke afdalingen. Dat resulteerde in een nerveus middengedeelte van dit WK, waar heel wat renners overboord gingen door uitputting en ontbering of gewoon letterlijk wegvielen. Zo gaven onder meer Wiggins, Evans, Froome en ook onze landgenoot Leukemans (twee keer gevallen) als snel op. Uiteindelijk zou deze vroege coup de Squadra geen podiumplek opleveren.

Belgen even aan commando
Titelverdediger Philippe Gilbert houdt wel van dit rotweer en leek zich lange tijd in zijn sas te voelen. Goed omringd door de uitstekende werkpaarden Vansummeren en Pauwels namen de Belgen zelfs even de koers in handen. Helaas was Bakelants gevallen, waardoor de Belgische revelatie van het seizoen al snel moest afhaken. Toen de grote ronderenners al halfweg hard aangingen op de laatste klim naar Fiesole, moest Gilbert passen. Ook Sagan en Cancellara konden niet mee, zodat er voor Gilbert niet meer dan een negende plek inzat.

Val Nibali
Dat Vincenzo Nibali zo lang meestreed voor de wereldtitel was een half mirakel. In volle finale knalde Nibali tegen het natte asfalt en de Siciliaan verloor een minuut. Met nadrukkelijke hulp van de volgwagen (de jury gaf even niet thuis) keerde Nibali echter wonderbaarlijk snel terug om in de slotronde bij de laatste beklimming een bom te gooien halfweg de klim naar Fiesole. Op de top was enkel Joaquim Rodriguez nog mee. Valverde, Uran en Rui Costa volgden op een handvol seconden.

Demarrages Rodriguez
In de afzink viel Uran letterlijk weg na een spectaculaire tuimelperte en vreemd genoeg moest meesterdaler Nibali de kleine Rodiguez laten gaan in de technische afdaling. Wellicht had de Siciliaan angst na zijn eerdere valpartij. Dan ontspon zich een zelden gezien tactisch steekspel. Een machtige Nibali bracht Valverde en Rui Costa, met hangen en wurgen nog net mee, weer bij Rodriguez op de steile Via Salviati. De Spaanse springveer bleef maar demarreren en bij de zoveelste poging gooide Nibali de handdoek. Rui Costa koos zijn moment om te reageren perfect, maar dat Valverde bleef zitten, zal voor altijd een raadsel blijven. Tenzij de Spanjaard liever zijn (nu nog) Movistarploegmaat zag winnen, maar aangezien die zijn vertrek al aankondigde is ook dat twijfelachtig. Valverde zelf hield het op de dooddoener: "Ik had gewoon de benen niet."

Lampre
In de eindspurt snelde Rui Costa vrij vlot naar de eerste Portugese wereldtitel. Costa, die volgende maand 28 wordt, bekroont zo een absoluut boerenjaar. De Portugees won dit jaar onder meer de Ronde van Zwitserland en twee bergritten in de Tour en verkast volgend seizoen naar Lampre. Daar zal hij dus in de regenboogrui rondtoeren.