Het moest Roland Duchâtelet afgelopen weekend van het hart. Hij vindt: als nu wéér de burn-outcijfers stijgen klopt er iets niet. "Ik las onlangs dat ze bij vrouwen enorm zwaar gestegen zijn. Dat kan toch niet?"

Wat Duchâtelet niét zegt, is dat de burn-out niet bestaat. Hij is daar heel duidelijk over: de burn-out bestáát en je wil 'm niet hebben. "Ik zie het in mijn omgeving. Ik zie mensen burn-outs hebben. Dat is heel erg. Dus daar gaat dit niet over."

Waar het wél over gaat? De wildgroei. Ons systeem van sociale bescherming. En het misbruik daarvan. "Ik zie fake burn-outs, ik zie fake invaliditeit. Waarom? Omdat mensen de ziekenkas verkiezen boven de werkloosheidssteun. Mensen zijn goed geïnformeerd over ons sociaal stelsel. Ze praten erover met vrienden, ze zoeken info op het internet. Ze zien het sociale systeem als een winkel. Ze shoppen voor het best mogelijke statuut."

Duchâtelet haalt fors uit naar de artsen. Ze zijn te gul en te laks geworden in het diagnosticeren van de burn-out. "Je vindt altijd wel een arts die jou een briefje voor een burn-out wil geven. Altijd is er wel een arts die daar niks bij te verliezen heeft."