Rock > Ben Harper kiest voor rauwe punkrock en stompende blues in Parijs HHH

Een zwarte bolster met blanke pit

Begin volgende week verschijnt 'White Lies For Dark Times' van Ben Harper, maar maandagavond werd die plaat al eens integraal voorgesteld in de Parijse concertzaal La Cigale. De posterboy van de rootsmuziek introduceerde er in één adem ook zijn gloednieuwe begeleidingsband Relentless7. Hoewel die kersverse vertrouwelingen gerust wat hechter mochten klinken, tekenden ze toch vaak voor een hoogst explosieve mix van rauwe punkrock en stompende blues.

door Gunter Van Assche

Benieuwd hoe Couleur Café eind juni zal reageren op de nieuwe gedaante van Ben Harper: in La Cigale moest je bij momenten haast dekking zoeken voor de hondsbrutale punkrock van 'Shimmer&Shine' of een schreeuwerig 'Boots Like These'. In hun livejasje zorgden die songs voor een veel stevigere uppercut dan op de plaat zelf.

Nu is Harper natuurlijk nooit schuw geweest van loeiende gitaar- en drumsalvo's, maar met The Innocent Criminals werd je toch vaker getrakteerd op knusse grooves, frêle folk en in de modderige Mississippi badende blues.

Vooraleer ze ingewisseld werden voor het piepjonge Relentless7, speelde die backing band enkele shows in België die zo slaapverwekkend waren dat het ons niet zwaar viel om deze drie Texaanse bleekscheten in het hart te sluiten - Harper had dringend wat pit nodig, en met dit bolsterig trio leek dat ook te lukken.

Zo ontpopte het in wahwah gedrenkte 'Keep it Together' zich gaandeweg van funky jam tot instant meezinger, en wisselde 'Up To You Now' a capella gospelzang af met jakkerende gitaren.

Tijdens een zeldzaam rustpunt (met 'Skin Thin' of het oudere 'Another Lonely Day') wist de frontman de zaal vol uitgelaten Parijse studenten - én de Franse popster Patrick Bruel die voor onze neus kwam staan - dan weer stil te krijgen. Alleen jammer dat Harpers backing band net in die zachtere songs steken liet vallen: vooral het fantastische 'Skin Thin' klonk hopeloos slordig en luid.

Evenmin stonden we te popelen om Harper zijn klauwen te zien planten in 'Under Pressure' van Queen en David Bowie - een cover die bovendien vollledig haaks stond op de rest van de set. Nee, dan liever het drie jaar oude 'Better Way', dat naadloos paste tussen een versbakken 'Number with no Name' of 'Why Must You Always Dress in Black'.

Verschroeiende solo

In die eerste song maakte de frontman vooral grote indruk met een verschroeiende lapsteelsolo, al verborg hij zich verder te vaak achter zijn begeleidingsgroep: zo ging huurling Jason Mozersky aan de haal met de spannendste gitaarsolo's terwijl Harper bewust de schaduw opzocht. Zonde, want de jonge kracht moest zijn meerdere zonder uitzondering kennen in zijn broodheer.

Als Ben Harper er in slaagt om die valse bescheidenheid achterwege te laten, en classics als 'Faded', 'Jah Work' of 'With My Own Two Hands' opnieuw opneemt in de set, mogen we evenwel héél hoge verwachtingen koesteren voor Couleur Café.

White Lies For Dark Times

verschijnt 27/4 bij EMI

Ben Harper & Relentless7

speelt 26/6 op Couleur Café.

n Ben Harper bracht een nieuwe begeleidingsgroep mee en dat hebben we geweten: in La Cigale moest je soms dekking zoeken voor hun hondsbrutale punkrock.