Revolte op tennisbaan tegen homofobe recordhouder grandslamtitels Margaret Court

Ook nu manifesteert negenvoudig Wimbledonkampioene Martina Navratilova zich als het rolmodel voor homoseksuele vrouwen. In een open brief in een Australische krant fileerde ze Court, die in de jaren '70 tevens de apartheid in Zuid-Afrika had verdedigd. "Nu weten we wie Margaret Court werkelijk is", aldus Navratilova. "Een groot kampioene, racistisch en homofoob. Ze demoniseert met haar walgelijke uitspraken lesbische jongeren en transgenders."

De kwestie begon met een korte tweet van de Australische Casey Dellacqua, specialiste in het dubbelspel, die eerder was beschimpt door Court, omdat ze met haar partner Amanda Rudd een kind had gekregen. "Margaret. Genoeg is genoeg."

En zo denken de meeste spelers op Roland Garros erover. Richel Hogenkamp kreeg in Parijs zelfs bezoek van de New York Times om als lesbische tennisster te pleiten voor sancties tegen Court. "Zeker in haar positie mag ze zich niet zo uitlaten", zei Hogenkamp. "Ik zou niet graag in een stadion willen spelen dat vernoemd is naar een vrouw, die zulke uitspraken doet."

Billie Jean King

Homoseksuele vrouwen hebben hun plaats in de WTA Tour moeten veroveren, zegt oud-prof en tenniscommentator Marcella Mesker. "En nog steeds zie je homoseksuele tennissers behoedzaam manoeuvreren. Het heeft met de commercie en sponsorcontracten te maken. Zeg je het wel of niet, er wordt voorzichtig mee omgesprongen. Je hebt charismatische speelsters nodig om het voortouw te nemen."

Toen de 58-jarige Mesker met tennis begon was homoseksualiteit zeker een taboe. "Nu staat Billie Jean King als oprichter van de Women's Tennis Association bekend als de grote voorvechter van de vrouwenemancipatie. Maar vergeet niet dat ze aanvankelijk was getrouwd met Larry King. In haar toptijd als tennisster kwam Billie Jean er niet voor uit dat ze lesbisch was. Het lag gevoelig in haar periode. Navratilova heeft de ban gebroken door openlijk uit de kast te komen, al heeft ze er onder geleden."

Nadat ze het communistische regime in het toenmalige Tsjechoslowakije ontvluchtte, kreeg ze in de Verenigde Staten geen warm onthaal. Mesker: "Navratilova werd gehaat. Het lelijke eendje uit een communistisch land dat ook nog lesbisch was tegen de ideale schoondochter Chris Evert. De preutse Amerikanen moesten niets hebben van Navratilova, ze werd mede door haar seksuele geaardheid zelfs uitgefloten tijdens partijen. Het was echt triest."

De Women's Tennis Association (WTA) worstelde met het thema van de homoseksualiteit. Mesker herinnert zich de opwinding, toen Navratilova in 1979 een relatie kreeg met de bekende, Amerikaanse auteur en feministe Rita Mae Brown. Zij publiceerde in 1973 een baanbrekend boek, Rubyfruit Jungle, over de vrouwenliefde.

Mesker: "Toen Martina op het grastoernooi in het Engelse Eastbourne speelde, pakten alle tabloids flink uit. Ze kwamen met verhalen over een mogelijk huwelijk tussen Navratilova en Mae Brown, de WTA zat ermee in zijn maag. De persman van de WTA is alle kiosken langs geweest in Eastbourne om die kranten op te kopen. Het mocht tijdens het toernooi niet gaan om een verhouding tussen twee lesbiennes."

Toch wist Navratilova de scepsis weg te nemen en niet alleen door haar negen Wimbledontitels. In haar spoor durfden meerdere tennissters zich uit te spreken over hun geaardheid. De Spaanse Conchita Martinez veroverde in 1994 de Wimbledontitel door haar idool Navratilova te verslaan en maakte er geen geheim van dat ze eveneens op vrouwen viel.

Amelie Mauresmo

Amelie Mauresmo werd eind jaren '90 de gids voor jonge lesbiennes in Frankrijk, toen ze als tiener op de Australian Open over haar geaardheid sprak. Mauresmo was uitgedaagd door de Zwitserse Martina Hingis, die de gespierde Francaise "een halve man" had genoemd. "Heel dapper van Amelie, ze was immers pas 19", aldus Mesker. "Je hebt die voorbeelden ook nodig om andere lesbische meisjes te inspireren."

Court vertolkt nog altijd de tijdsgeest van de vroege jaren '60 in Australië. Ook Mesker vindt dat de tennisbaan op Melbourne Park niet langer haar naam mag dragen. Ze verwijst naar de Amerikaanse oud-prof James Blake, die het namenbeleid bij de US Open prees. De grootste banen in New York zijn vernoemd naar twee iconen, Billie Jean King en Arthur Ashe.

Mesker: "Ashe heeft met een grandslamtitel geen grote carrière gehad. Maar als strijder tegen racisme is hij net als King de sport ontstegen. Navratilova stelde terecht voor om de Margaret Court Arena om te dopen in de Evonne Goolagong-Cawley Arena. Evonne werd als aborigine in haar jeugd gediscrimineerd en ontwikkelde zich tot een prachtige, stijlvolle kampioene. Verbindt haar naam aan die tennisbaan en je geeft een positief signaal af."