RECAP - Pukkelpop, dag 0: u toonde zich alvast van uw baldadigste kant

Black Box Revelation in de Dance Hall? Dat is zoals Ed Sheeran in de Opera van Antwerpen, Céline Dion op Graspop, of - we moeten een kat een kat noemen - Kat Kerkhofs achter een draaitafel. So what? Het swingde als een tiet.

Terwijl de grond rond de Boiler Room al op een slagveld begon te lijken - kopjes die als een verwelkte bloem naar beneden wezen - haalde de Dance Hall z’n war horse boven: Black Box was gekomen voor de scalp van Pukkelpop, en ging zonder nu ook weer niet vertrekken. De legende wil dat Jan Paternoster als kind in een ketel met gesmolten Fender Stratocasters is gevallen: als hij nu een Duvel-boertje laat, dan geurt dat naar de blues.

Rijmpjeswaarschuwing! Voor de beste momenten kon u kiezen uit een hele waaier: alles tussen ‘Set Your Head on Fire’ en ‘High on a Wire’ - dat kon niet veel fraaier! Mijn favorieten? ‘Mama Call Me Please’ (een titel waarvan Muddy Waters ooit zei: ‘Amai dat is wel héél bluesy!’), het tot de einder en weer terug rockende ‘Blown Away’, ‘Tattooed Smiles’ én het tot epische proporties opgeblazen ‘War Horse’. Allemaal nummers die een lift zochten op hetzelfde kruispunt waar Robert Johnson ooit zijn ziel verkocht: als ze genoegen nemen met een Hyundai i20 mogen ze met mij mee.

Jan Paternoster: ‘Wie weet zijn eigen naam nog?’ Wij: ‘Dingske, ikke!’

Goed optreden. (vvp)

Op Pukkelpop leek dag nul net iets teveel naar onze zin op de honderd dagen - Chrysostomos in den hoge! Alsof een stelletje uit de hengsels geslagen pubers voor het eerst in de wijde wei werd losgelaten. Net voor Skyve aan zijn set begint zet een kerel het op een apocalyptisch projectielkotsen voor mijn voeten. Instinctief buig ik me naar hem ons om te zien of mijn schoeisel ter plekke voor dood verklaard kan worden. Een debiele zet. De golf halfverteerde voeding wil niet van wijken weten, en een warme spetter braaksel ketst af tegen mijn voorhoofd. Gruwend kan ik me hooguit troosten met de gedachte dat vrijdag de dag des oordeels zal zijn voor schlemielen als hij. De dag die de jongetjes van de mannen onderscheidt, quoi.

Een andere gedachte die soelaas brengt: Eva De Roo is het soort mc dat in haar tomeloze enthousiasme zelfs de meest houten hark als een buigzaam twijgje aan het dansen krijgt. De set heeft zelf dan weer niet zo knap veel om het lijf. Een bombastisch ‘Millennia’ van The Prototypes doet het feest even in galop gaan, maar net zo goed krijg je Bomfunk MC’s voor de kiezen, ‘Seven Nation Army’, ‘Kernkraft 400’ en ‘Freed from Desire’ van Gala. Zei iémand honderd dagen?

Veel betere punten scoort Skyve door nonchalant de grandioze Soulwax-remix van ’Synrise’ in zijn set binnen te smokkelen, of een fijne Len Faki dj-edit van ‘Wide Open’ (DJ Hyperactive). De stroompanne die het duo achteraf moet slikken, is jammer, denk je achteraf zelfs. Alsof iedereen feest tot het licht uitgaat. Gaan tot het naadje en het nulpunt. Wat an sich natuurlijk alweer een romantische gedachte is voor dag nul van Pukkelpop. (GVA)

“Mekaar graag zien… dát is Pukkelpop!", opperde Luc Janssen donderdagavond. Waarna een groots vuurwerk buiten werd afgestoken en alle Menschen zowat stante pede Brüder werden. Hadden we een hart van fluweel voelen kloppen in onze dorre borstholte, zouden we die meteen naar de droogkuis gestuurd mogen hebben. 

Maar alle euforische broeder-en-zusterschap ten spijt, was het net binnen de Boiler Room dat de extase zijn zenit bereikte. Terwijl anderen zich buiten de tent vergaapten aan alle flashkruit aan het firmament, stonden wij op onze beurt te wankelen op flanellen benen bij het lichtspektakel in de Boiler. Terwijl Nadiem Sham toepasselijk ‘Light up the Sky’ van The Prodigy onder de naald schoof, sneuvelde binnen de tent een wereldrecord.

Pukkelpop pakte dit jaar uit met een poging om 320 lasers de Boiler Room te doen ontvlammen, wat ook gelijk de grootste lasershow op een evenement ooit zou zijn. Het huidige Guinness World Record werd in 2017 in het Las Vegas Convention Center gevestigd met 314 lasers.

2 Many Lasers? Ach nee. Buiten of binnen was het kruit niet meteen verspeeld. Shah speelde ten dans met een set die niet half zo subtiel was als we in andere boîtes van hem gewoon zijn, maar hij koos wel snugger voor een mix van voltreffers en subtiele kwinkslagen. Zo laste hij de Snoop Dogg van ‘Drop It Like It’s Hot’ aan diezelfde Dogg van ‘Still D.R.E.’. Vonden wij erg geinig, alleszins. Elders ging ‘Run the World (Girls)’ van DJ Samm dan weer naadloos over in het origineel van Beyoncé.

Shah kent zijn pappenheimers natuurlijk. Ooit was hij één van de drijvende krachten achter de muziekredactie van Studio Brussel. Als samensteller koos hij de muziek uit voor programma's als De Maxx en Sound of Sam, en werkte hij mee aan Mish Mash. Daarna was hij verantwoordelijk voor De Maxx Long Player en vandaag is hij A&R bij platenlabel N.E.W.S. 

Daarmee toont hij al jaren een onfeilbare neus voor dancehits en geinige curiosa. ‘Levels’ van de halve heilige Avicii draaide hij bijvoorbeeld in de zondige, maar méér opwindende versie van Skrillex. En terwijl de set openknalde met dj Fresh (‘Hot Right Now’) en Chase&Status (‘No Problem’), scoorde hij net zo goed met het onsterfelijke - en onsterfelijk onderschatte - ‘Wegue Wegue’ van Buraka Som Sistema. Iedere dj die Jay-Z in een ‘Broodje Bakpao’ kan doen morfen, zonder roemloos op zijn gezicht te schuiven, verdient trouwens een streepje voor.

Was dit zijn baldadigste set ooit? Hellz no. Daarvoor moet je allicht eerder op de Vlasmarkt of op een zweterig house-feestje zijn. Maar Shah toonde eens te meer dat hij een 360°-inzetbare dj is. Van bar mitzwa tot bachanaal? Eén adres.  (GVA)

Hij ziet eruit als een heerschap dat je niet naar z’n witte bestelwagen zou willen volgen, maar zijn muziek is gelukkig wél betrouwbaar: Glints, in comfy pyjamabroek, was geboekt om ambiance te maken, maar kwam met veel méér aanzetten. 

Moshpits werden massagraven, Britse hiphop kleurde plots zwart-geel-rood, en dat fletse brouwsel in uw bierglas geurde - na twee noten ‘Dread’ - naar Veuve Clicquot. Dat bouwde op en dat bouwde op, en opeens kwamen eerst Martha D’Aro (‘Family Tree’) en dan Dvtch Norris (‘Minimum Wage’) de apotheose inluiden. 

Alle andere optredens die Glints - is het een hiphopper, een popartiest of gewoon een lekker dier? - ooit gaf? Repetities! Vingeroefeningen! Vage beloftes die nu glorieus werden ingelost. Glints kwam op deze prille Kiewitse avond harder aan dan al die biertjes die u de komende drie dagen nog plant te nuttigen. Zoals ik al jaren zeg tegen ons moeder: grootse dingen bereiken gaat ook in je pyjamabroek. (vvp)

Miss Angel, bestie van Martha D’Aro en Blu Samu, zegende deze zomer al - Hallelujah! - Rock Werchter, Couleur Café, Dour én de Lokerse Feesten met een setje om hallo - en ook wel: Missy Elliott - tegen te zeggen. 

Pukkelpop is het zéér voorlopige hoogtepunt, al kun je ‘t ook een belofte noemen: je moest maar anderhalve rhyme horen om zeker te zijn van de kwaliteit - toekomstmuziek! 

Al helpt het om, als je een puike dj/rapper-show wil neerzetten, Black Mamba in je achterzak te hebben. De Club was veel te leeg voor de kwaliteit die zich er voltrok, maar je weet wat ze zeggen: beter een halve Tripel Karmeliet dan een volle Cara Pils. (vvp)

Dag nul van Pukkelpop openen met Gestapo Knallmuzik? Dat is zo’n beetje als mensen uitnodigen voor een aperitief en bij de deur meteen een gram cocaïne in hun gat blazen. De toon is gezet! Wat verder te doen? Go with the flow, ofte: gahn mit die Banahn!

Wat krijg je verder te verteren bij een optreden Gestapo Knallmuzik? Zwanzig pinten, drei singende mädchen, en een enkeltje Luftschwanza, um von grund zu gehen. Maar verder ook: oprecht belachelijk catchy liedjes — schlagers met bonkige, blinkende elektrobeats — met titels als ‘Heel die Tag Pörno’, ‘Claudia Schwiffer’ en ‘Sabin und Frank’, over Sabine Hagedoren en alleen al daarom een zonnetje van een schijf.

Die werd dan ook nog eens fantastisch gebracht door zanger en sekssymbool Yannuk, een man die zijn erectie nooit in zijn broeksriem stopt.

De enige, krakkemikkige Duitse zin die me, sinds-ie me in het vijfde middelbaar een lachstuip bezorgde, is bijgebleven? ‘Der Elefant spritzt mit sein Schwanz über seinen Rücken.’ Op dat niveau speelt Gestapo Knallmuzik, en op dat niveau is het goed goed pintjes achterover hengsten.

Ja, ja, ja, Pückelpopf ist da! (vvp)

Pukkelpop sleurt zichzelf langzaam op gang, en dat geeft een volksverhuizing van bijbelse proporties. We taffelden een eindje over de camping en zagen taferelen die alle verbeelding tartten.

We zouden haast gaan denken dat er hier onder de Hasseltse weiden een schuilkelder verborgen ligt, alwaar de uitverkorenen tijdens de apocalyps hun nestje mogen bouwen. Zo te zien plant u daar ook een verblijf van enkele weken, want wat er in al die draagtassen en rugzakken verborgen zit - we zouden het bijgod niet weten.

Één ding is evenwel zeker: u gaat verhongeren noch verdorsten. Er hobbelen immers tonnen sandwiches, chips en frangipanes naar binnen met de bolderkar, met nog een paar kilo extra voedingswaren in de oksels gepropt. We onthouden: Doritos zijn uw favoriete middag- én avondmaal.

Daarbovenop sluist u ook nog eens liters drank naar binnen, hetzij uw maag in, hetzij de camping op. Dat laatste doet u trouwens ook door desbetreffende drank (uiteraard volledige kartonnen met Carapils) op uw hoofd te balanceren. Chapeau, zouden we zeggen, want we zagen welgeteld niemand zijn of haar teergeliefde drankblikjes op de grond keilen. Wij doen het u niet na, laat dat duidelijk zijn.

Er zweeft ook een klein leger aan luchtmatrassen en véél te grote tenten rond, met onder die logge objecten steeds een minuscuul klein mensje. Hoeveel plaats kan een wezen nodig hebben om te slapen, vragen we ons dan af.

À propos, waar zou die volledige kant-en-klare huisraad (messen, vorken, en kookpotten incluis!) vandaan komen, vragen we ons dan af? Het zou ons niet verbazen als de nozems hier de keuken- en proviandkasten van hun ouderlijk huis leeggeroofd hebben om hier de boel onveilig te maken. Dat zal dan wel de verderfelijke invloed van Billie Eilish zijn, nondedju. (jme)