Prijs
IMF-topman Dominique Strauss-Kahn slaat alarm over de stijgende prijzen. Want niet alleen de Belgische winkelkar wordt duurder, ook de derde wereld kent dat probleem, zij het daar met gruwelijke gevolgen. "Honderdduizenden mensen zullen verhongeren", aldus een sombere Strauss-Kahn.
Het is de zoveelste indicatie dat in deze geglobaliseerde wereld alles met alles te maken heeft. De wereldwijde spiraal van prijsstijgingen beroert zowel de Europese welvaartsmaatschappij, het Amerikaanse marktmodel als de Afrikaanse overlevingseconomieën. Niet één regering, niet één centrale bank, zelfs het IMF niet kan die spiraal in zijn eentje keren.
De oorzaken zijn te divers. Strauss-Kahn zegt dat vooral de biobrandstof de prijs voor agrarische producten omhoog jaagt. Anderen wijzen naar India en China, die naarmate ze rijker worden beslag leggen op een groter deel van de rijst- en graanproductie. En dus stijgt de prijs. Op de ene plaats leiden hogere prijzen tot honger, op een andere versterken ze de kredietcrisis, nog elders drukken ze op de loonontwikkeling. Maar overal leidt het tot bezorgdheid. En tot daadkracht.
Zelfs Strauss-Kahn is geen adept van de absolute vrije markt. De IMF-topman roept op tot actie, tot ingrijpen, tot ijver. Elke overheid, elke instantie op haar niveau. In deze geglobaliseerde wereld geldt die boodschap ook België. De regering-Leterme wil toch niet de fout herhalen van de jaren zeventig door te laat in actie te schieten? Daarom lijkt het halvelings crimineel om niet in te gaan op de suggestie van de sp.a voor een snelle begrotingscontrole, met alle economische en financiële maatregelen van dien, alleen omdat de sp.a dat vraagt.
Toch wimpelt Leterme die vraag af, en hij sneert naar Freya Van den Bossche als oorzaak van alle kwaad. Bruno Tobback heeft geen ongelijk met zijn boutade dat alleen een man zonder carrure zich achter 'la Freya' kan verschuilen. Van den Bossche heeft de kredietcrisis niet veroorzaakt, noch de prijsstijging van rijst of soja, of de binnenlandse inflatie. Leterme trouwens ook niet. Maar Van den Bossche is geen regeringslid meer, en Leterme wel. En het zijn niet de ministers van vroeger, maar die van nu die zich verplicht zouden moeten voelen om de prijsstijgingen en de begroting aan te pakken. En aangezien die prijzen al maanden stijgen, en de begroting week na week dramatischer oogt, met de grootst mogelijke urgentie.
Walter Pauli
Adjunct- hoofdredacteur
