Pleidooi voor een digitaal geheugen van de Vlaamse film

'la sicilia' en 'vergeten straat' van regisseur luc pien nu samen uit op dvd

Mechelen / Eigen berichtgeving

Jan Temmerman

De twee bioscoopfilms van de Vlaamse filmmaker Luc Pien, namelijk La Sicilia uit '97 en de L.P. Boon-adaptatie Vergeten Straat uit '99, zijn nu samen uit op dvd. Naar verluidt gaat het hier - twee langspeelfilms op één dvd - om een Belgische primeur.

Vlaamse speelfilms werden na hun bioscoopcarrière weliswaar al eerder op digitale schijfjes uitgebracht - dat was bij voorbeeld onlangs nog het geval met de Mickey Rourke-film Shades van regisseur Erik Van Looy - maar bij Luc Pien maakt dit dvd-initiatief meteen deel uit van een soort masterplan, zoals hij dat deze week op een persconferentie in Mechelen ontvouwde.

Pien gaat uit van de vaststelling dat het voor de Vlaamse film - en zeker voor die films die niet meteen tot de commerciële entertainmentproductie behoren - steeds moeilijker wordt een groot bioscooppubliek te bereiken. "De realiteit is dat veel films eventjes in het commerciële circuit terechtkomen en dan definitief verdwijnen", zegt Pien, want ook televisiezenders en videodistributeurs blijken rekening te houden met de bioscoopcarrière van een film."Wie daar geen of onvoldoende succes had, wordt niet gekoesterd. Het cumulatieve effect dat de televisie heeft voor buitenlandse films - het vergroten van de herkenbaarheid van de gebruikte taal, de populariteit van acteurs en andere publiekstrekkers, het vertrouwen in de kwaliteit van de producten - is er niet voor de Vlaamse film." Pien is van mening dat het publiek recht heeft op het ruimste aanbod aan films, maar vindt tegelijkertijd dat ook een filmmaker recht heeft op een publiek. Daarom wil hij ook "voor elke toeschouwer vechten en elke mogelijkheid zoeken die mij in staat stelt mijn films aan het publiek aan te bieden".

De keuze voor dvd (in plaats van bijvoorbeeld video) ligt volgens hem voor de hand: goede beeldkwaliteit, goede klankkwaliteit én de mogelijkheid om allerlei extra's aan te bieden. Zo bevat het dvd-schijfje waarop La Sicilia en Vergeten Straat nu verenigd staan in totaal ruim zes uur beeldmateriaal, zoals de bioscoop- en televisietrailers, 'het maken van'-reportages en ook een zogenaamde commentary-track, waarop de regisseur en/of een acteur tekst en uitleg kan geven bij de hele film. Dat al die "kleine verhaaltjes" op een digitaal schijfje verzameld worden, is nuttig en noodzakelijk voor de uitbouw van wat Pien "het geheugen van de Vlaamse film" noemt. Want Pien houdt niet alleen een pleidooi pro domo; hij zou namelijk graag zien dat tal van films, zoals Camera Sutra van Robbe De Hert, Het Verloren Paradijs van Harry Kümel, Zaman van Patrick Lebon, Hombres Complicados van Dominique Deruddere, Just Friends van Marc-Henri Wajnberg of, meer recentelijk, Osveta van Jan Hintjens ook op dvd zouden uitgebracht worden, want anders dreigen die films "voor eens en voor altijd onbereikbaar te worden".

Dat de productie van zijn dvd op steun van de Vlaamse Gemeenschap kon rekenen, vindt Luc Pien het bewijs dat men daar wel degelijk oog heeft voor de distributieproblematiek van Vlaamse films. Verwijzend naar de recente maidenspeech van Bert Anciaux als nieuwe filmminister op het Filmfestival van Gent, waaruit eveneens bezorgdheid voor een groter publieksbereik sprak, hoopt Pien dat Vlaamse films "niet meer gedoemd zijn om na een korte commerciële carrière stof te verzamelen".

De dvd van La Sicilia en Vergeten Straat werd gerealiseerd bij Option Facilities in Mechelen en werd mogelijk gemaakt dankzij LC Music. Een muziekbedrijf dat speelfilms uitbrengt? Volgens woordvoerster Nathalie Dewalhens is er wel degelijk sprake van een muzikale link, aangezien Pien voor de muziek van zijn beide films een beroep deed op Ad Cominotto. Ook het feit dat LC Music onafhankelijk werkt, had volgens haar de weg voor deze prille samenwerking geëffend. Waarna Luc Pien niet te beroerd was om U Nu, de nieuwe poëzie-cd van Ad Cominotto en Marcel Vanthilt, "een klein meesterwerk" te noemen.

Luc Pien hoopt dat 'Vlaamse films niet meer gedoemd zijn om na een korte commerciële carrière stof te verzamelen'