Perschef Witte Huis Karine Jean-Pierre: ‘Ik ben optimistisch over wat dit land te bieden heeft’

Morgen begint Karine Jean-Pierre als woordvoerder van het Witte Huis, en dat is om meerdere redenen een primeur. Wie is deze dochter van Haïtiaanse ouders, die eerder in de campagneteams van Barack Obama en Kamala Harris werkte?

Karine Jean-Pierre sprak nog helemaal geen Engels toen ze, als jong meisje, voor het eerst het Witte Huis bewonderde. Kort daarvoor was ze met haar ouders vanuit Haïti naar New York geëmigreerd. Haar moeder werkte zes of zeven dagen per week in de thuiszorg, haar vader was taxichauffeur. Aan vakanties deden ze niet, behalve dan die ene trip, vanuit stadsdeel Queens naar de Amerikaanse hoofdstad. Ze wilden hun kinderen het Witte Huis laten zien, en op de foto voor dat enorme zwarte hek, tussen de andere toeristen.

Deze vrijdag, veertig jaar later, begint Karine Jean-Pierre (47) als perschef van datzelfde Witte Huis. De keuze voor Jean-Pierre is om veel redenen historisch. Ze doet het als eerste zwarte vrouw ooit, en eerste openlijk lgbtq’er.

Toen eind vorige week het nieuws bekend werd gemaakt, sloeg Jean-Pierre haar armen om haar voorganger Jen Psaki heen. Op de achtergrond de Amerikaanse vlag en het logo van het Witte Huis, waar perschefs al 93 jaar lang zwetend, en soms klungelend, vragen beantwoorden van politieke journalisten en zo het regeringsbeleid vertolken.

“Ze begint aan deze baan met tientallen jaren ervaring, ook al ziet ze er erg jong uit”, zei Psaki over Jean-Pierre, die ze haar “vriendin, collega en partner-in-truth” noemde. Minutenlang hield ze haar hand vast. “Ik kan niet wachten tot ik haar in de schijnwerpers kan zien stralen.” Ze had beloofd niet te huilen, zei Psaki: “Dat hebben we net al gedaan.”

Dat Jean-Pierre in de schijnwerpers komt te staan is nieuw voor haar. Ze is gewend om haar boodschappen vanachter de coulissen te verkondigen: Jean-Pierre werkte eerder in de campagneteams van Barack Obama en Kamala Harris. Ook was ze docent internationale betrekkingen aan Columbia University in New York. Volgens president Joe Biden heeft Jean-Pierre “het talent en de integriteit” die noodzakelijk zijn voor een perschef.

In 2020, nog voordat hij president werd, haalde Biden haar als adviseur naar zijn campagneteam. Ze wist zelf heel goed waarom ze gewild was. “Zwarte kiezers,” zei ze in 2020 tegen The Washington Post, “zwarte vrouwen hebben hem geholpen.” Zonder hun steun had Biden het nooit zo ver kunnen schoppen.

Daar moet de president ook iets tegenover stellen: 60 procent van de Amerikaanse bevolking is wit, maar die groep bezet veel meer dan 60 procent van de belangrijke posities in de hoofdstad. Biden beloofde daar iets aan te veranderen, door als leider de zichtbaarheid van zwarte mensen te vergroten. Afgelopen maand benoemde hij Ketanji Brown Jackson als eerste zwarte vrouw ooit tot het Hooggerechtshof. Deze week begint Jean-Pierre als perschef.

Jean-Pierre staat erom bekend tijdens persconferenties amper van haar script af te wijken. De komende tijd kan ze moeilijke vragen verwachten over de hoge inflatie, de Amerikaanse stappen in de oorlog in Rusland en alle perikelen rondom abortuswetgeving. Als perschef heeft ze ook invloed op de agenda van het Witte Huis. Ze bepaalt wat de juiste timing is om een plan wereldkundig te maken, en met welke bewoording de boodschap aan het publiek moet worden overgebracht.

Mensen die haar kennen zeggen dat Jean-Pierre grappig is. Ook bezit ze, al van jongs af aan, een aanstekelijk optimisme. “Dat krijg je als je in een migrantengezin opgroeit met ouders die zo graag Amerikaans wilden zijn, die iets beter wilden voor hun kinderen”, zei ze hier eens over in een interview. “Ik ben optimistisch over wat dit land te bieden heeft.”

Door actief te worden bij een partij hoopte zij zich nuttig te maken voor haar gemeenschap. Aanvankelijk begrepen haar ouders daar niets van. Die waren grootgebracht in Haïti, onder een dictatoriaal bewind: voor hen stond politiek gelijk aan corruptie. Ze zagen hun kind liever als advocaat, of ingenieur of als arts – geheel volgens het migrantencliché, aldus Jean-Pierre in een interview na het verschijnen van haar boek Moving Forward (2019).

Teleurgesteld vernamen Jean-Pierres ouders haar politieke ambities. Tot Barack Obama in 2008 de verkiezingen won, en hij Jean-Pierre vroeg voor een positie in zijn Office of Political Affairs, in het Witte Huis dat ze haar ooit zo graag wilden laten zien. Dát is historisch, zeiden ze tegen Jean-Pierre, dát is belangrijk. “Toen pas begrepen ze wat het betekende dat ik iets in de politiek wilde doen.”