Perisic schat Kroatië nog sterker in dan in 2018: ‘De jonge gasten brengen iets extra’s’

Een spraakwaterval is hij nooit geweest. Toch niet tegenover de media. Ivan Perisic (33) slaagde er destijds bij Club Brugge (2009-2011) tijdens een interview dat normaal een half uur zou duren, en waar de journalisten al drie maanden op zaten te wachten, eens in om na 6 minuten en 24 seconden plots op te staan. Midden in een vraag. “Dat volstaat”, zei Perisic. En weg was hij.

Of die keer dat iedereen hem in de mixed zone stond op te wachten na zijn vier doelpunten tegen Charleroi (5-0). Wat deed Perisic? Doodleuk in de jacuzzi blijven liggen.

Vijf minuten en zeven seconden kregen we dit keer van de Kroaat die maandag tegen Japan het record van zijn landgenoot Davor Suker (ex-Real Madrid) wist af te snoepen. Perisic zit aan tien doelpunten op EK’s en WK’s en was op elk groot toernooi beslissend sinds Brazilië 2014. Vijf op een rij, het is iets waar alleen Cristiano Ronaldo en Xherdan Shaqiri ook in geslaagd zijn. “Een hele eer”, knikt Perisic.

Schiervelde

Het jongetje dat in januari 2009 werd aangeboden op Schiervelde is een man van 120 interlands geworden. De gedachte aan vroeger doet hem glimlachen. “Dat is intussen lang geleden. Die tweeënhalf jaar in België was een geweldige tijd. Speciaal ook, met mijn eerste wedstrijden als profvoetballer en die topschutterstitel. Ik zal Roeselare en Club Brugge voor eeuwig dankbaar blijven. Zij hebben me enorm geholpen om de Ivan Perisic te zijn die ik nu ben.”

Hij grijnst. “Weet je, destijds bij Roeselare was ik vooral een aanvaller. Verdedigen deed ik niet. Maar na al die jaren van hard werken heb ik bij Club, Dortmund, Wolfsburg, Bayern, Inter en nu bij Tottenham bewezen dat ik ook defensief mijn werk opknap. Dat maakt evenzeer deel uit van het voetbal. Strijden. Vechten. Lopen voor de ploeg. Alleen zo kun je iets winnen.”

Perisic is in Qatar weer die haast onvermoeibare kilometervreter. Van de ene hoekschopvlag naar de andere, op zijn linkerflank. Zijn werkethiek is ontzagwekkend. “Als je er vol voor gaat, dan is alles mogelijk in het leven. Waarom zouden wij niet kunnen winnen van Brazilië? We moeten erin geloven.”

Niet dat dat een probleem is bij Kroatië. Zij geven nooit op. Perisic: “We hebben de laatste toernooien, en zeker in Rusland, bewezen dat we nooit in paniek schieten. Het zit in ons karakter om te blijven knokken, zelfs bij een achterstand. Wij zijn een sterke groep, wat maakt dat het altijd lastig is om tegen ons te spelen.”

Andere ploeg

Kroatië was vier jaar geleden nog dé verrassing van het toernooi. Het bereikte op geheel eigen wijze en via meerdere strafschoppenreeksen de finale. Ook nu zijn Perisic en co. bij de laatste acht.

“Omdat we al het goede van in 2018 hebben behouden. Oké, dit is niet meer de ploeg die vicewereldkampioen is geworden. We hebben een aantal spelers moeten wisselen, met als gevolg dat we het in het begin moeilijk hadden. 2019 was geen gemakkelijk jaar, 2020 evenmin. Maar die jonge gasten, zoals Gvardiol, brengen intussen wel iets extra’s. Daardoor denk ik dat we nu nog beter zijn dan vier jaar geleden.”

Vier minuten en 32 seconden zijn inmiddels verstreken. Perisic kijkt nog maar eens naar zijn iPhone en zet een stapje opzij. Een laatste vraag volgt. Of we hem ooit nog terugzien in België? “Ik ben bijna 34 dus dat wordt krap. België is tot dusver wel het enige land waar ik geen prijs heb gewonnen. Misschien was dat het lot. Ik weet het niet. Misschien kom ik op een dag wel terug naar België als coach.” En weg is hij.

Kroatië - Brazilië om 16 uur op Eén