Paul Hartnoll

The Ideal Condition

Computerbeats raken aan de praat met dwarsfluiten

Dance voor het hoofd

Samen met zijn jongere broer Phil vormde Paul Hartnoll van 1989 tot 2004 Orbital, een duo dat naast Underworld, Chemical Brothers en The Prodigy als een van de gangmakers van de techno wordt beschouwd. De groep sloot ooit Pukkelpop af, maakte een danceclassic met 'Chime' en zowel David Gray, Alison Goldfrapp als The Sparks figureerden als gast op haar platen.

Sinds de split hielden de broers zich opvallend koest. Phil vormde een nieuw elektronicaduo, Long Range, met Nick Smith. Maar nu pas heeft hij met The Ideal Condition een eerste soloplaat klaar en die klinkt even goed als verrassend. Opener 'Haven't We Met Before?' versmelt elektronica met akoestische instrumenten en een klassiek orkest. Het versmelt twee werelden die tot nog toe amper raakpunten hadden vertoond. Het nummer haalt op den duur zelfs wat tempo, maar al bij al is dit toch vooral dance voor het hoofd en niet voor de benen. In het al even sfeervolle 'Simple Sounds' duikt een elektronisch gesimuleerde klavecimbel op die aan de praat raakt met dwarsfluiten en een knetterende computerbeat. Het zou niet mogen werken - op papier klinkt het zo klef als roze hartjes op een verjaardagskaart - maar het resultaat stelt niet teleur. Soms neemt de plaat een heel andere wending: op het door piepende elektronica aangedreven 'Please' neuzelt gastzanger Robert Smith het nummer richting rock en duiken er tussen de harpen, klarinetten en oboes zowaar elektrische gitaren op. Ook Joseph Arthur komt langs op het radiogenieke 'Aggro', een ander hoogtepunt van de plaat. The Ideal Condition houdt het midden tussen klassiek, techno en rock. Dat dit niet tot een gezichtloos allegaartje leidt, maar tot een persoonlijke, veelzijdige plaat geeft aan dat Hartnolls toekomst er minstens even fascinerend uitziet als zijn verleden. (ACP/NEWS)

DOWNLOAD EERST: 'Haven't We Met Before?'

JJJJ