Oranje sneuvelt op de stip, Argentinië voor het eerst sinds '90 in finale

"Wij beginnen met onze sterkste opstelling. Althans, die van mij". Louis van Gaal zei het een uur voor de aftrap met de hem vertrouwde zelfverzekerdheid tegen de NOS-collega's. Die sterkste opstelling verwelkomde de miraculeuze comeback van Nigel de Jong en zag ook Van Persie en Vlaar klaar voor de dienst. Bij Argentinië keerde Rojo terug uit schorsing. Lucas Biglia stond net als tegen de Rode Duivels in de basis.

Voorzichtigheid was troef in het eerste bedrijf, met twee ploegen die de handrem als belangrijkste werkinstrument bezigden. Risico's werden gemeden, beide teams hielden de boel potdicht. Sneijder loste het eerste salvo na dertien minuten, zonder veel gevaar. Een minuut later ging Cillessen goed plat bij een harde vrije trap van Messi. Garay kopte over na een hoekschop. Allemaal weinig soeps, van opschudding was er pas sprake toen Mascherano zwijmelend neerging bij een kopduel met Wijnaldum. De paniek op de Argentijnse bank was van korte duur. De rekruut van Barça kwam snel weer bij zijn positieven. Tot meer dadendrang leidde het korte intermezzo niet. Een oersaaie eerste helft werd afgesloten zonder doelkansen. De Arena Corinthians in São Paulo dommelde zachtjes in.

Eén acteur bleef halfweg in de kleedkamers: Martins Indi, op slag van rust geboekt voor een overtreding op Messi. Van Gaal stuurde Janmaat het veld in. De spektakelwaarde bleef bedroevend, op de tribunes weerklonken de eerste fluitjes. Om u een idee te geven: Arjen Robben, dé Nederlandse smaakmaker op dit WK, kwam in de eerste helft slechts... vier keer aan de bal. Van het neutraliseren van een tegenstander gesproken. Niet dat het Lionel Messi zoveel beter verging. De 'Vlo' zag zijn zeldzame rushes telkens vroegtijdig gesmoord. Op het uur deed Van Gaal zijn tweede wissel. De Jong maakte plaats voor Clasie, aan zijn eerste wedstrijdminuten toe in Brazilië.

Onze gedachten dwaalden af naar de demonstratie van de 'Mannschaft' tegen Brazilië. En naar de gemiste kans voor de Rode Duivels, die tegen dit Argentinië nooit hadden mogen verliezen. Gedane zaken nemen geen keer. Back to business: de saaiste wedstrijd van dit opwindende tornooi, het wangedrocht Iran - Nigeria niet te na gesproken. Een omhaal van Van Persie deed iedereen opschrikken. Verloren moeite, de Oranje-skipper stond buitenspel. Dat stond Higuain niét toen Messi een bevlogen moment kende. Cillessen had een bondgenoot aan het zijnet. Ook Sabella ging nu aan het wisselen. Perez en Higuain maakten plaats voor Palacio en Agüero, terug uit blessure. In de slotseconden van de reguliere speeltijd gebeurde het ondenkbare. Robben kreeg plots een hele boulevard voor zich, maar wachtte te lang. Mascherano redde in extremis de Argentijnse meubelen. Nul-nul na 93 bedroevende minuten: verlengingen waren noodzakelijk.

Vroeg in de eerste verlenging voerde Van Gaal zijn derde wissel door. Huntelaar verving een leeggespeelde Van Persie. Een nieuwe penaltystunt met Tim Krul zou niet in het gulden Oranje-boek worden bijgeschreven. De ruimtes werden in de extra tijd dan wat groter, tot een karrenvracht aan doelkansen leidde het over-en-weer gedraaf niet. Vergapen moesten we ons noodgedwongen aan een bloedende Zabaleta, die na het nodige oplapwerk de troepen weer vervoegde. Aftellen werd het richting strafschoppen, al stak Palacio er ei zo na nog een hoofd voor. Cillessen plukte simpel de te zwakke kopbal. Een gekraakte volley van Rodriguez onderging hetzelfde lot. Oranje moest voor de tweede keer dit tornooi naar de strafschopstip. Dit keer met Cillessen in het doel, zestien penalty's tegen, geen enkele gestopt. Dat lukte de Ajax-doelman ook dit keer niet. Romero deed het wel bij de elfmeters van Vlaar en Sneijder, Argentinië voor de vijfde keer naar de finale.