'Ooit uitgejouwd door een volle zaal U2-fans'
Cult. vraagt iemand een hele week naar zijn voorkeuren, gewoontes en bizarre trekjes. Deze week: Mauro Pawlowski, de duvelstoejager van de Belpop. Vandaag waagt hij zich voor Klara aan een Nederlandstalige versie van Roy Orbisons wondermooie 'In Dreams'. Hier heeft hij het over zijn muzikale herinneringen.
Belandt u wel eens te midden van een grote massa, met een plastic bekertje in de hand?
"Jazeker. Beroepshalve is een festival geen onbekend terrein. Backstage valt trouwens niet zoveel te beleven: je belandt er eerder in een oase van rust. Liever zoek ik de wei op.
"Of ik dan voortdurend aangeklampt wordt? Bof, ik word weleens aangesproken en getrakteerd. Maar daar is niets mis mee. Het is zelfs leuk om 'de klant' af en toe eens te ontmoeten."
Wat is het meest memorabele concert dat u ooit hebt bijgewoond?
"Mijn allereerste concert. Dat was U2 in Vorst Nationaal, in 1984. Bijzonder overweldigend. De eerste fase van U2 blijft trouwens ongeëvenaard, als je het mij vraagt. Ik was toen twaalf en ging met een oudere buurjongen en zijn vader naar Brussel. Ik herinner me nog dat Bono een speech hield, en na één zin begon iedereen te juichen. Ik had geen benul waarover het ging, maar ik joelde toch maar mooi mee.
"Tijdens een volgende speech werd het muisstil - ook toen al kon Bono een hele massa begeesteren. Op dat ogenblik vatte ik het plan op om nadien als eerste loeihard 'yeah' te roepen. Toen ik dat deed, jouwde een hele zaal me uit. Vermoedelijk had Bono gevraagd wat we vonden van deze of gene dictator, en kennelijk was er dus één dom kind in de zaal dat met een overslaand stemmetje juichte. (lacht) Mijn notities voor het tweede concert: Engels leren!"
En welk concert was zijn geld absoluut niet waard?
"Weet ik gelukkig niet meer."
Welk nummer wordt u nooit of te nimmer beu?
"'Panama' van Van Halen. Dat nummer staat voor alles waar ik Van Halen goed om vind: fun, rock, vuist in de lucht. De beste hardrock klinkt altijd zo euforisch. Ik ben daarom nooit een fan van indierock geweest, omdat het vaak iets meelijwekkends heeft.
"Niettemin schreef zanger David Lee Roth vrij atypische teksten voor een hardrockgroep. 'Panama' zou bijvoorbeeld over een wagen gaan, maar het roept tegelijk iets exotisch op: het gevoel van een zomeravond. Na ontelbare beluisteringen klinkt die song nog steeds even opwindend. Ik stel me wel eens voor dat ze dat nummer spelen op businessconventies en in vrijmetselaarsloges, waarbij iedereen zijn vuist in de lucht steekt, terwijl het refrein 'Panama' meegebruld wordt. Al zal dat sinds kort wellicht met iets minder grote overgave gebeuren."
Wie zou er op uw begrafenis mogen komen zingen?
"Julio Iglesias en Willie Nelson mogen 'To All the Girls I've Loved Before' zingen. Er zijn altijd veel vrouwen om van te houden, natuurlijk. Zelfs de kosmos is vrouwelijk, wat mij betreft.
"Een vrijblijvende wijsheid tussendoor: dat er zoveel vrouwen onderdrukt worden, is omdat mannen overal ter wereld diep vanbinnen beseffen dat vrouwen de baas zijn."
Welk grafschrift mag er op uw grafsteen staan?
"'Ziehier Het Grafschrift'."
Welk bandlid zou u kunnen zijn en waarom?
"Gitarist van dEUS. Omdat ik geloof dat het er ooit van zal komen."
Onder de noemer In Dreams presenteren Klara, Nona en CC Mechelen vandaag live radio vanuit Mechelen.
