'Ons leven en werk vielen samen'

Zij kwam als stagiaire binnen op Woestijnvis. En vroeg aan de jongen aan het bureau tegenover haar waar ze haar handtas ergens mocht neerzetten. "Daar zo", antwoordde Jonas Geirnaert. Meer was er niet nodig. "Het was een coup de foudre", zegt Julie Mahieu. "Het moeten zijn schone blauwe ogen geweest zijn."

Intussen zijn we elf jaar verder, en hebben Mahieu en Geirnaert zowat elke relatietest overleefd die een mens kan bedenken. Samen elf maanden op wereldreis? Gepiept. Samen in hetzelfde bedrijf werken? Geen probleem. De wat schuchtere Geirnaert groeide dankzij Basta, De ideale wereld en De slimste mens uit tot Woestijnvis-sterkhouder. Mahieu verdiende haar sporen bij Man bijt hond, en als hilarische weervrouw in De ideale wereld. Maar samen een fictiereeks schrijven en maken? Dat bleek toch nog een ander paar mouwen.

De dag, binnenkort op Telenet en later op VIER, vertelt het verhaal van een gijzeling in een bank en werd geregisseerd door Gilles Coulier en Dries Vos. Dezelfde dag wordt twaalf afleveringen lang telkens verteld vanuit een ander perspectief. Mahieu kreeg het idee ooit in bed, tijdens een slapeloze nacht. Geirnaert was meteen overtuigd. "We zijn er fulltime mee bezig sinds de zomer van 2014. Ik kan je zeggen: dat is lang."

Welk gevoel overweegt net voor de finish: vreugde, opluchting of zenuwachtigheid?

Julie Mahieu: "Ik ben vooral blij dat het kind geboren is."

Jonas Geirnaert: "Bijna geboren."

Mahieu: "We zijn nu bezig met de laatste montage. De laatste loodjes wegen altijd het zwaarst, al zijn ze bij ons nog draaglijk."

Geirnaert: "De weeën zijn net begonnen."

Mahieu: "De eerste aflevering komt binnen twee maanden op televisie."

Geirnaert: "In maart gaan ze de knip zetten."

Mahieu: "Jonas!"

Geirnaert: "En wat is dan de placenta in de metafoor?"

Mahieu: "Te ver, Jonas. Te ver."(lacht)

De dag wordt nu al 'geniaal', en 'dé serie van het voorjaar' genoemd. Beangstigend?

Geirnaert: "Als ik John Porter (CEO van Telenet, het bedrijf dat voor de helft eigenaar is van Woestijnvis, JDB/KVDP) hoor verkondigen dat De dag televisie in Vlaanderen gaat heruitvinden, slik ik toch even. 'Help! John, zeg dat toch niet!' Ik ben bang van te veel superlatieven op voorhand. Zelf durf ik totaal niet te voorspellen wat de mensen ervan zullen vinden. We zijn trots, natuurlijk. Maar als je zo lang met iets bezig bent, heb je er geen frisse blik meer op."

Mahieu: "Zelf vind ik het niet beangstigend. De superlatieven komen ook niet uit onze mond, maar uit die van mensen die de reeks al gezien hebben."

Als jullie claimen dat het om een 'ongeziene vertelstructuur in Vlaanderen' gaat, draag je toch zelf bij aan die hoge verwachtingen?

Mahieu: "Opnieuw: niet onze woorden."

Geirnaert: "Ik vrees dat het wel in een of andere perstekst stond."

Mahieu: "Ah, oei. Het is natuurlijk wel onze bedoeling geweest om iets te maken dat mensen hier nog niet gezien hebben. Een echte bingewatch-serie. In onze voorbereiding hebben we veel naar buitenlandse voorbeelden gekeken die spelen met een ongewone vertelstructuur. Pulp Fiction, Vantage Point, Memento, de Britse reeks One Night. Om inspiratie uit te halen, niet om te kopiëren."

Hoe risicovol is het om als koppel bijna vier jaar intensief aan hetzelfde project te werken?

Mahieu: "In het begin namen we ons voor om duidelijke grenzen te stellen tussen werk en privé. Dat is mislukt."

Geirnaert: "Dan gingen we na een dag schrijven op restaurant met het idee 'om een paar uur níét over de reeks te praten'. Een kwartier later ging het weer over De dag. Omdat er op dat moment ook niet heel veel buiten die reeks was om over te babbelen. Ik kon Julie moeilijk vragen hoe haar dag was geweest. Want ik wist het. Ik zat naast haar, aan de schrijftafel. Ons leven en werk vielen samen. Dat had ik vooraf niet zien aankomen. Een beetje beangstigend wel: dat je plots je best moet doen om nog gespreksonderwerpen te vinden."

Was er een strakke taakverdeling om elkaar niet voor de voeten te lopen?

Mahieu: "Brainstormen deden we samen. In ons tuinhuis hadden we een groot wit bord vol post-its staan, met daarop alle personages en de hele structuur. Het echte schrijven van de afleveringen hebben we verdeeld: ieder de helft, achter zijn eigen computer. En daarna aan elkaar laten lezen en erover babbelen."

Nooit kwaad, rug tegen rug, gaan slapen?

Geirnaert: "Het aantal keren dat we echt clashten, creatieve ambras maakten, is op één hand te tellen. Gespreid over bijna vier jaar valt dat heel goed mee, denk ik dan."

Mahieu. "De truc is: blijven praten tot je een oplossing vindt. Dat hebben we moeten leren. Het is niet omdat je van mening verschilt, dat de ene stom is en de andere geweldig."

Geirnaert: "Sympathiek dat je daar geen namen op plakt: wie stom was, en wie geweldig."

Mahieu: "Dat spreekt al voor zich." (lacht)

Geirnaert: "Voor we hieraan begonnen, zijn we eerst elf maanden samen op wereldreis geweest. Dan ben je al gewoon dag in dag uit bij elkaar te zijn. Dan kun je wel wat aan."

Mahieu: "Ik herinner me tijdens die reis nochtans een serieuze ruzie over een pot mayonaise."

Geirnaert: "Dat weet ik niet meer. Ik weet wel nog dat ik gelijk had."

Mahieu: (lacht) "Zie, zo begint dat dus."

Wie van de twee kan het slechtst met kritiek om?

Geirnaert: (tegen Julie) "Ik ben een stuk koppiger dan jij. Als er kritiek komt, is mijn eerste reflex: mezelf en mijn idee verdedigen. Desnoods met de ellebogen."

Mahieu: "We zijn allebei perfectionisten. Dat heb ik wel geleerd uit onze samenwerking."

Geirnaert: "Als we geen koppel waren, was dit een andere reeks geworden. Bij andere mensen heb ik professioneel meer last van haantjesgedrag. Bij Julie stond ik meer open voor haar ideeën."

Mahieu: (gespeeld verontwaardigd) "Komaan Jonas, alsof ik niet tegen een stootje kan?! Ik ben geen haantje, maar ook geen kieken."

Kritiek van je lief kan harder aankomen.

Mahieu: "Dat vind ik dus niet. Wat wel lastig is: 's avonds niet tegen je lief kunnen ventileren over de discussie die je die dag met je collega had. Want je lief is die collega. (lacht) Maar ik heb doorgaans geen moeite met kritiek. In mijn hoofd is het verschil duidelijk: kritiek op mijn werk is geen kritiek op mijn persoon. Het is ook dankzij die feedback dat je kunt groeien."

De dag wordt nu vaak als 'de nieuwe reeks van Jonas Geirnaert' aangekondigd. Terwijl jij als eerste met het idee afkwam.

Mahieu: "In onze eigen communicatie stappen wij steevast als een gelijkwaardig duo naar voren. In heel onze samenwerking waren wij voor elkaar gelijken. We hadden allebei onze ervaring in televisie en bagage die van pas kwam."

Stoort het als mensen je omschrijven als 'de vrouw van'?

Mahieu: "Jonas is evenveel 'de man van' als ik 'de vrouw van'. Ik weet dat ik bij Woestijnvis ben aangenomen omdat ik iets kon en kan. Voor ik er begon, kende ik Jonas zelfs niet."

Zelfs niet van naam?

Mahieu: "Nee. Ik had Neveneffecten(Geirnaert zijn doorbraakprogramma dat hij met Jelle De Beule, Koen De Poorter en Lieven Scheire maakte, JDB/KVDP) niet gezien. Ik ben niet gevallen voor de tv-maker, wel voor de jongen met de schone blauwe ogen. (tegen Geirnaert) Ik zeg bewust niet 'man', want je was toen nog een jongen."

Geirnaert: "De coup de foudre was wederzijds. Alleen had ik toen een lief. Dat was een, euh, obstakel. Het heeft twee jaar geduurd voor we van elkaar wisten dat we verliefd waren en eindelijk een koppel werden."

Mahieu: "Als ik het goed heb zitten, dan klap ik dicht. De liefde kan me erg verwarren."

Geirnaert: "Appie Gorter, wijlen onze grimeur, had wel meteen door dat er iets opborrelde tussen ons. Babbelden we op de set, dan zat Appie als een goedkeurende nonkel toe te kijken. En elke keer dat Lieven Scheire het gesprek dreigde te verstoren met een tussenkomst, stuurde Appie hem wandelen."

Zijn jullie een ander duo thuis dan op het werk?

Geirnaert: "We tongzoenen minder op het werk."

Mahieu: "Thuis doen we niks anders. Nee serieus: op het werk is er bewust nauwelijks fysiek contact. Dat is duidelijker. Verder zijn we daar gewoon dezelfde mensen als thuis."

Wat moeten we ons daarbij voorstellen?

Mahieu: (tegen Jonas) "Begin jij maar."

Geirnaert: "Jij bent extraverter dan ik. Impulsiever. Uitbundiger ook. Julie is graag onder de mensen. Ik ben voorzichtiger."

Mahieu: "En dan nu de gebreken..."

Geirnaert: (wikt zijn woorden) "Je bent, denk ik, een beetje chaotischer. Al is dat niet altijd een gebrek. Want als we werken, heb je wel discipline."

Mahieu: "Het is heerlijk om samen te werken met iemand die je vertrouwt. Jonas is een rots. Je kunt er op rekenen. Hij is een man van zijn woord. Eerlijk en zacht. Bijzonder vergevingsgezind ook."

Geirnaert: "En dan nu de gebreken..."

Mahieu: "Je kunt koppig zijn. En je weet heel goed hoe je dingen gedaan moet krijgen. Om toch maar te krijgen wat je wilt."

We noteren: manipulator.

Mahieu: "Dat is dan weer een tikkeltje te negatief. (lacht) Maar hij heeft wel een willetje. En hij laat niet los. Niet altijd even makkelijk om mee samen te leven of te werken, maar wel leerrijk. Zet twee mensen met een minder sterke persoonlijkheid bij elkaar om iets te maken en je raakt moeilijker ergens. Als je met twee zit te twijfelen is het lastiger om knopen door te hakken."

'Ik heb lang gedacht dat ik geen dramareeks aankon', zei Jonas nochtans in Knack Focus. Valse bescheidenheid?

Geirnaert: "Het is echt zo. Ik wist hoe ik comedy moest maken. Niet dat al mijn grappen marcheren, maar ik kan naar een pointe toewerken. Maar voor zoiets groots als De dag had ik toch gezonde schrik."

Klopt het dat Bart De Pauw je over de streep heeft getrokken om het toch te proberen?

Geirnaert: "Toen Bart in 2009 polste of ik mee wilde schrijven aan zijn serie Quiz Me Quick, was mijn eerste reactie: ik kan dat niet. Hij heeft me van het tegendeel overtuigd. Bij Quiz Me Quick kreeg ik de smaak te pakken. Als scenarist krijg je meer voeling met personages en kun je dieper gaan. Ik heb toen veel van Bart geleerd."

Hoe hebben jullie de voorbije maanden het nieuws rond Bart De Pauw beleefd?

Geirnaert: "Ik heb het daar erg moeilijk mee. Het lijkt me duidelijk dat er dingen zijn gebeurd die niet toelaatbaar zijn. Maar zelf heb ik tijdens onze samenwerkingen nooit iets gemerkt van het gedrag waar hij nu van wordt beticht. Dat was een grote verrassing.

"Ik wil hem niet laten vallen. Daarvoor hebben we te veel samen gemaakt. Bart was mijn mentor. Maar ik wil evenmin zijn kant kiezen, want ik vind het goed dat mensen grensoverschrijdend gedrag nu durven aan te klagen. Laat men nu maar gewoon uitzoeken wat er gebeurd is. Dat is in het belang van alle partijen, ook van Bart."

Mahieu: "Hij blijft een vriend van ons. Zonder dat we daarom iets goedkeuren. Ook voor dit project heeft hij feedback gegeven, en daar hebben we veel aan gehad. Dat vergeet ik niet. Dat staat los van die andere dingen. Maar het is dubbel."

Over Woestijnvis wordt vaak gezegd dat het een boysclub is en blijft, waar je als vrouw moeilijker kunt doorstoten.

Mahieu: "Er zitten veel mannen en ze hebben vaak iets te zeggen. Maar ik heb net geschreven aan een project waar ik heel lang, in alle rust en vertrouwen, aan heb kunnen werken. Ik was een volwaardige maker in heel dat project. Ook bij Man bijt hond maakte het niet uit dat ik een vrouw was."

Woestijnvis is als bedrijf fel veranderd sinds jullie er begonnen. Voelen jullie jullie er nog thuis?

Mahieu: "Toen Woestijnvis de zender VIER kocht, waren wij op wereldreis, ergens op een strand aan de andere kant van de wereld van een cocktail aan het nippen. Dat cruciale moment waarop veel, zo niet alles, veranderde, hebben wij dus gemist. Of enkel vanop afstand meegemaakt."

Geirnaert: "Misschien maar goed ook. Het VIER-avontuur is slecht gelopen in de beginjaren. Vooral omdat er toen massa's supergetalenteerde mensen zijn vertrokken."

Mahieu: "Vraag ons niet waarom, we waren er niet bij."

Waarom blijven jullie wel?

Geirnaert: "Loyaliteit. Sinds Neveneffecten, nu veertien jaar geleden, heb ik altijd veel kansen gekregen en toffe dingen kunnen doen. Die dankbaarheid uit ik met loyaliteit. Dat is mijn hondstrouwe kantje. Plus: ik zie op dit moment nog geen andere omgeving dan Woestijnvis waar ik evenveel dingen kan maken die ik graag doe."

Mahieu: "Woestijnvis verzorgt zijn mensen heel goed. De omstandigheden waarin we De dag hebben gemaakt: dat is luxe in televisieland. We hadden meer montagetijd nodig dan eerst gepland. Bij veel andere productiehuizen zou dat niet waar zijn geweest."

Geirnaert: "Ik ben nooit kwaad geweest op mensen die vertrokken. Wel vond ik het heel vaak heel jammer. Ook om egocentrische redenen. Als Tom Lenaerts nog bij Woestijnvis zat, had hij onze eerste scenario's van De dag kunnen lezen en becommentariëren."

Het haantje in jou denkt niet stiekem als iemand vertrekt: top, meer ruimte voor mij?

Geirnaert: "Nee, zo zit ik niet in elkaar."

Mahieu: "Dat is anders wel een interessante piste. (lacht) Zal ik anders het haantje van ons twee worden? Ik heb tenslotte ook ellebogen."

Jonas, in jouw projecten, van The All-American Alphabet tot de belspelletjes in Basta, zit vaak een dikke dosis maatschappijkritiek. Ook in De dag?

Geirnaert: "Nee. Iets aanklagen was nooit ons doel bij De dag. Een tijdje geleden heb ik beslist dat ik een soort scheiding wil tussen mijn werk en mijn politieke overtuiging. Ik wil nu vooral dingen maken die ik graag maak en me amuseren."

'Sinds de opkomst van N-VA heb ik beslist om het mij allemaal niet meer zo hard aan te trekken', zei je onlangs in de onlinetalkshow Zwijgen is geen optie. 'Noem het een vorm van opgeven, van defaitisme.'

Geirnaert: "Mijn politieke en maatschappelijke overtuigingen zijn niet veranderd. Ik heb nog steeds problemen met mensen die uit een soort egoïstische reflex een politieke overtuiging hebben. Omdat ze iets niet willen kwijtraken. Of omdat ze belastingen bijna als diefstal zien. Maar ik maak me er minder kwaad in. Als beschermingsreflex. Ook omdat ik voor veel problemen gewoon geen oplossing zie."

Zien we je ooit nog terug op een PVDA-lijst?

Geirnaert: "Ik heb ooit op zo'n lijst gestaan, ja, maar ik zie mezelf niet meer in de politiek gaan."

Jij wel, Julie?

Mahieu: "Nee."

Geirnaert: "Zo ver heb ik haar nog niet gekregen. (lacht) We staan wel op dezelfde manier in het leven. Anders zou de relatie ook niet lukken. Ik zou bijvoorbeeld nooit samen kunnen leven met iemand die supermaterialistisch is."

Mahieu: "Lap, dus geen nieuw paar schoenen kopen? (lacht) In een Primark zul je mij nooit zien. Ooit heb ik wel in een Mango gestaan met een paar mooie jurken in mijn handen. Net nadat ik een artikel had gelezen over sweatshops in Bangladesh. Ik kreeg het niet over mijn hart. Ik heb die kleedjes braaf teruggelegd en heb op mijn weg naar buiten nog verschillende andere klanten gewaarschuwd. Wisten ze wel hoe die kleren gemaakt werden?"

Welke plannen hebben jullie dan wel, nu De dag er bijna op zit?

Geirnaert: "Eén ding is zeker: het volgende project zal even apart te doen zijn. Dat lijkt me niet ongezond na bijna vier jaar intens samenwerken. (lacht) Momenteel staan we niet te springen om een vervolg te maken voor De dag. In het buitenland wringen productiehuizen je echt de arm om om een tweede seizoen te maken, als het eerste seizoen succes heeft. Dan moet je scenario's blijven kakken zolang dat succes duurt."

Dreigt straks het zwarte gat?

Geirnaert: "Ik vrees ervoor. Na de opnameperiode van De dag voelde ik dat fameuze gat al. Twee weken lang was ik volledig gedesoriënteerd."

Mahieu: "Er zijn ideeën, maar eerst even de kop leegmaken..."

Geirnaert: "... en de batterij weer opladen. Al dan niet in de vorm van een groot zwart gat."