Nog een stunt gevraagd voor brons

België speelt komende zaterdag niet voor goud in het Vogelnest. Nigeria was te sterk, de temperatuur te hoog en de Belgische kern te klein. 'We laten hier ontegensprekelijk een medaille liggen', oordeelde Jan Vertonghen.

door Jan-Pieter de Vlieger

SHANGHAI l België hoopt vrijdag op een uitgeblust Brazilië in de kleine finale. Ronaldinho en co. verloren opvallend kansloos van favoriet Argentinië.

Na de triomf tegen Italië lijkt het worst case scenario nu in de maak: België verloor kansloos van Nigeria, 4-1 was de eindstand. De jonge Duivels spelen dus geen finale. Brons is plots het hoogst haalbare en met Brazilië als tegenstander lijkt ook dat een onmogelijke opdracht. Groot hoeft de ontgoocheling daarover niet eens te zijn. In het Shangai Stadium zat het er nooit echt in.

Vooraf leken de woorden van bondscoach Jean-François De Sart niet veel meer dan een paar dooddoeners over het Afrikaanse voetbal: Nigeria was fysiek sterk. Snel en agressief ook, maar tactisch weinig gedisciplineerd. Zo konden we het ook. Maar het cliché bleek wel te kloppen. Nigeria troefde België af op kracht en snelheid. De Duivels waren van bij de aftrap niet bij de zaak. Al na zestien minuten lag de bal in de mand van Logan Bailly. Verdiend op dat moment. België miste dus 'kracht en explosiviteit'. Het zou een cryptische omschrijving kunnen zijn van het duo 'Fellaini - Kompany'. Met de twee vertrekkers in de ploeg waren de kansen van de Belgen significant gestegen. En ook dat is meer dan een dooddoener. Jan Vertonghen bevestigt: "Door het vertrek van sterkhouders zoals Kompany hebben we te veel aan kracht moeten inboeten en dat is moeilijk om op te vangen. Ik verwijt de clubs niets omdat ze hun spelers terugroepen, maar het is wel jammer."

Ook de voorspelling van De Sart over de beperkte defensieve discipline bij de Nigerianen bleek te kloppen. Maar de keren dat België dat manco kon uitbuiten, stonden gebrekkige controles (Kevin Mirallas en Anthony Vanden Borre) of een goeie Nigeriaanse doelman (schoten van Jan Vertonghen en Faris Haroun) in de weg. Het enige cliché dat zo werd ontkracht, was dat van de onhandige Afrikaanse goalie. Jammer voor de Belgen. Na de rust maakte België heel even een vuist. Maar het was Ogbuke Obasi die randje buitenspel de hoop aan diggelen trapte. Twee afstandstreffers gaven de einduitslag later nog de allure van een afstraffing.

België neemt dus meer dan waarschijnlijk ook in het voetbal geen medaille. Behoudens een wel heel uitgeblust Braziliaans elftal zal het schip vrijdag stranden op de vierde plaats. Daarmee blijft de vraag: hoe hoog moeten we de avonturen van de jonge Duivels in Peking inschatten? Er zijn voorlopig twee stromingen: de rozenbrilvisie van bondsvoorzitter François De Keersmaecker die graag de vergelijking maakt met Mexico '86 en diens tegenhanger: de laatdunkende visie van Wesley Sonck. "Het voetbal op de Spelen stelt niks voor. Amusement voor jongens onder 23 jaar", zo vindt de Ninovieter.

Twee overtrokken meningen, natuurlijk. De waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden. De feiten zijn wat ze zijn: Als Europees team de Spelen halen was al erg knap. De kwartfinale was gezien de loting logisch, Italië uitschakelen met tien man was een stunt. Nigeria bleek te sterk. Het siert de jonge Duivels bovendien dat ze de prestaties juist kunnen inschatten. Maarten Martens voelde zich niet te groot om toe te geven dat spelen voor het A-elftal nog een heel ander paar mouwen is. En ook knap: De jonge Belgen steken bij een nederlaag de hand met graagte in eigen boezem. Zo ook na de wedstrijd tegen Nigeria. "We hadden te weinig slagkracht", vond Simaeys. "We hebben Bailly in de steek gelaten", dixit Vertonghen. De Belgen pleitten hoogstens verzachtende omstandigheden: "Het was heel warm", vond diezelfde De Mul. "We hadden het daarom moeilijk om druk naar voor te zetten." Simaeys voegde daar aan toe: "Door blessures speelden we op het middenveld met drie nummer 10's, en dat wreekt zich op je spel."

België zal na Antwerpen 1920 dus geen tweede olympisch voetbalgoud pakken. De finale in Peking gaat tussen Argentinië en Nigeria, een heruitgave van de finale in Atlanta. Nigeria haalde het toen van Argentinië, de uittredende olympische kampioen.

Nigeria: Vanzekin, Okonkwo, Apam, Adeleye, Adefami, Kaita, Ajilore (46' Ekpo), Ogbuke (73' Promise), Obinna, Okoronkwo (57 Anichebe), Odemwingie

België: Bailly, De Roover, Vertonghen, Simaeys, Pocognoli, Vanden Borre, Haroun, De Mul (75' Mulemo), Martens (63' Vadis), Mirallas (75' Ciman), Dembélé

Goals: 17' Adefemi 1-0, 59' en 72' Ogbuke 2-0 en 3-0, 79' Okonkwo 4-0, 89' Ciman 4-1

Gele kaarten: Ajilore, Okonkwo, Simaeys, Vadis, Vertonghen

Scheidsrechter: Pozo (Chl)

België miste 'kracht en explosiviteit'. Anders gezegd: het duo 'Fellaini - Kompany'