'Niets ontspannender dan huizen schilderen'

Wat is uw vroegste culturele herinnering?

"Dat was in het tweede kleuterklasje toen we op de speelplaats zongen van: 'shaw, shaw, lediodauw, diez a de ties a ken doe widauw, kommo, am takkie toe joe, kommo'. Dus 'Shout' van Tears for Fears, met enorm veel passie gezongen door een West-Vlaamse kleuter van 5 jaar. Onvergetelijk mooi!"

Aan welke culturele hobby geeft u te veel geld uit?

"Ik ben in het bezit van een Fiat Cinquecento uit 1975 in turchese farfalla oftewel 'turkoois van de vlinder'. Je weet wel, zo'n 'bolletje'. Ik zie het als cultureel erfgoed. Ik ben gek op dat design. Het nadeel van een oldtimer is natuurlijk dat er altijd wel iets kapot is. Aangezien ik niets van auto's afweet, kruipt daar meer geld in dan ik zou willen. Maar goed, het grootste plezier is toch met die Fiat aan een verkeerslicht staan, vervolgens een Ferrari tegenkomen en dan heel ostentatief je middelvinger opsteken."

Als geld geen bezwaar was: welk kunstwerk zou u dan in uw living willen zien staan/liggen/hangen?

"Ik hou enorm van ironie in kunst, daarom ben ik een grote fan van Wim Delvoye. Maar ik nomineer toch iets anders. Een schilderij getiteld Who's Afraid of Red Yellow and Blue van Barnett Newman. Het is een reeks van vier schilderijen, maar eentje zou al voldoende zijn. Op het eerste gezicht zie je gewoon een groot rood vlak, maar aan de ene kant is er een smalle gele strook en aan de andere kant een blauwe strook. That's it! 'Colour field painting' heet dat en het gaat voor miljoenen dollars de deur uit.

"Toen ik het voor het eerst zag, dacht ik: dit meen je niet! Maar om de één of andere reden spreekt het mij zowel esthetisch als conceptueel aan. En je moet ook ontzettend veel ballen aan je lijf hebben om met zo'n schilderij naar een museumcurator te stappen en te zeggen: 'Kijk, ik heb dit gemaakt, wat denk je? Koffie?'"

Met welke culturele verschijning zou u weleens de nacht willen doorbrengen?

"De man is natuurlijk al een tijdje gestorven, maar ik moet onmiddellijk denken aan Herman Brood. Het lijkt mij een ontzettend gezellige kerel om mee om te gaan. Een paar jaar geleden was ik regelmatig in Amsterdam om op te treden. We zaten veel in café De Snoeshaan naast Theater Bellevue aan het Leidseplein. In dat café hing een schilderij van hem dat hij gegeven had om zijn drankrekening te vereffenen. Dat soort van 'plantrekkerij' benijd ik.

"Anderzijds, een avondje met Herman Brood is waarschijnlijk ook een weekje afkicken. Dus pak dan toch maar Frank Deboosere. Praten over het weer kan ook leuk zijn."

Wat wou u worden toen u tien jaar was?

"Schilder. Geen kunstschilder, hè. Gewoon huizen schilderen leek me leuk. Wel een beetje contradictorisch. Ik heb mijn hele jeugd en zelfs aan de universiteit na mijn uren academie en kunstonderwijs gevolgd. Maar toch: huizen schilderen, niets dat ontspannener is!" (RB/JDB)

De 16, elke woensdag om 21.10 uur op Canvas.