Niets absurder dan de werkelijkheid

Cd van de week l Flaming Lips HHHH

At War with the Mystics Dirk Steenhaut

Je hebt van die groepen die al met hun eerste plaat het nirwana bereiken en vervolgens met een droge plof op het asfalt belanden. En je hebt bands die zo langzaam groeien dat ze pas na anderhalf decennium met een meesterwerk op de proppen komen. The Flaming Lips behoren tot de laatste categorie: wie zich de jongste jaren liet overweldigen door de symfonische popgrandeur van The Soft Bulletin of Yoshimi Battles the Pink Robots kan nauwelijks geloven dat het trio uit Oklahoma ooit begon als een geschift maar middelmatig punkcombo. De vorige cd van de Lips ging een miljoen keer over de toonbank en daarmee zijn zanger Wayne Coyne en zijn vrienden wellicht de enige popmuzikanten die tot de mainstream wisten door te dringen met kleurrijk verpakte filosofische mijmeringen over sterfelijkheid en dood. Maar misschien had dat succes ook wel iets met hun spectaculaire liveshows te maken. Wie ooit werd blootgesteld aan hun psychedelische filmpjes, handpoppenspel, nepbloed en in dierenkostuums gehulde figuranten vergeet het nooit meer.

De jongste cd's van The Flaming Lips waren panoramische tableaus waarin ieder detail van tel was, maar op hun elfde plaat gooien de heren het enigszins over een andere boeg. At War with the Mystics dient zich aan als een losse verzameling songs waarin de muzikanten al hun fantasieën de vrije loop laten. Het uitgangspunt was een absurdistisch verhaal over een naakte sterrenkoningin, een kosmische tovenaar en allerlei rare monsters. Hoewel dat speelse aspect nog hoorbaar is in 'Yeah Yeah Yeah Song', 'Free Radicals' en 'It Overtakes Me', werd de cd onder druk van de politieke werkelijkheid in de VS uiteindelijk veel minder frivool dan eerst de bedoeling was. George Bush riep in Wayne Coyne woede en wraakzucht wakker: "Every time you state your case / I just want to punch your face", klinkt het in 'Haven't Got a Clue'. Elders brengt Coyne morele kwesties ter sprake, zoals het corrumperende effect van macht, het verschil tussen radicaal en fanatiek of het misleidende optimisme van tienerpop. Maar ook nu ontsnappen we niet aan melancholische bespiegelingen over leven en dood. Zo staat Coynes pas overleden moeder centraal in 'Mr Ambulance Driver' en in het fraaie, in de beste Brian Wilsontraditie georkestreerde 'My Cosmic Autumn Rebellion'.

Opvallend aan At War with the Mystics is voorts de nadrukkelijke terugkeer van gitaar en drums. De Lips dolden live een poosje met een cover van Black Sabbath en dat veroorzaakte een energie-uitbarsting die hen weer de rockrichting in duwde. Maar in 'Free Radicals' en 'The W.A.N.D.' goochelen de heren net zo goed met de bombast van Queen, de gezwollen FM-rock van Joan Jett (yep, 'I Love Rock N' Roll') en de borrelende funk van Funkadelic en Parliament. Het is even wennen, zeker als Coyne ook nog een afgeknepen falsetstemmetje opdiept. In een poging hun eigen mythe te doorprikken hebben The Flaming Lips een plaat gemaakt die weliswaar minder meesterlijk is dan Yoshimi en The Soft Bulletin maar nog altijd spannender, inventiever en gevarieerder dan de meeste cd's die u dit jaar te horen zult krijgen. Hoog tijd dus voor die Liposuctie.

(Warner Bros)

DOWNLOAD 'Yeah Yeah Yeah Song', 'Free Radicals', 'My Cosmic Autumn Rebellion', 'Vein of Stars', 'Mr Ambulance Driver', 'The Sound of Failure'