Niemand is veilig voor Weiler

Aldus sprak Sebastien De Maio, na de wedstrijd in Moeskroen: "Ik zag N'Sakala naar de kant gaan en wist niet of Acheampong als linksachter zou spelen. En hijzelf wist het ook niet." Oei, het zal toch niet waar zijn? N'importe quoi?

Neen, gelukkig. Met wat we horen in de kleedkamer en in de bureaus van Neerpede moet je René Weiler tenminste één ding nageven: duidelijkheid. Al onze bronnen zijn eensgezind: "De man zegt waar het op staat."

Dat Frank Acheampong zaterdagavond zelf niet wist of hij na de invalbeurt van Idrissa Sylla linksachter moest spelen of niet, zal wel vooral aan 'Franky' gelegen hebben.

De nieuwe trainer van Anderlecht zat gistermiddag bij de Italiaan tegenover het trainingscomplex - blauwe polo, sympathiek, goedlachs. A l'aise. Hij had er een afspraak met Herman Van Holsbeeck. "Veel werk", grijnsde die.

"Ik hoop dat de media Weiler wat steunen", verzuchtte Van Holsbeeck een tijdje geleden tegen een makelaar. De algemeen directeur van Anderlecht beseft dat zijn nominatie van René Weiler niet evident is, noch voor de buitenwereld noch intern. Kwalificatie tegen Rostov, en al meteen zekerheid over de groepsfase van de Europa League, zou de zaak van Weiler én Van Holsbeeck dienen.

Krediet afkopen, daar is het René Weiler in zijn eerste vijftig dagen bij RSC Anderlecht om te doen. Want hij wil per se in het Frans worden aangesproken, terwijl zijn Duits zoveel beter is. Collega-journalisten die dagelijks op de club leven, weten ons te vertellen dat het discours van Weiler daarom niet al te diep gaat. "De coach is nog aan het aftasten, hij kán nog geen grote voetbalverhalen uit de doeken doen", verdedigt woordvoerder David Steegen. "Gun hem wat tijd." In afwachting van zijn manifest krijgen we niets dan positieve geluiden over de trainer en de figuur van René Weiler.

Stefano Okaka kan weliswaar een groot probleem worden - zijn fierheid is aangetast door de kritiek van Weiler - maar voor het overige zijn spelers stuk voor stuk vrij lovend over hun trainer, of ze nu nog lang bij Anderlecht zullen spelen of niet: Defour, Praet, Dendoncker en Tielemans - kortom, het goud van de club.

Geen heilige huisjes

Spelers hebben graag dat een coach eerlijk is. Dat ís Weiler. Voor hem bestaan geen heilige huisjes. Weiler is geen opportunist. Hij had makkelijk de confrontatie met Kara en Okaka kunnen uitstellen tot na de dubbele confrontatie met Rostov en vegeteren op de kwalificatie, maar de Zwitser kijkt naar niemand of niets. Dat apprecieert een kleedkamer.

En René Weiler heeft lef. Hij dúrft proberen. Hanni als valse spits in Moeskroen, het is weliswaar niet voor herhaling vatbaar, maar aan trainers die altijd en overal in hetzelfde register hervallen, heb je ook niets. Bovendien zette Weiler tijdig orde op zaken. Die tactische richtlijnen gebeuren zonder al te veel poespas. Liet Besnik Hasi in de dagen voorafgaand aan een competitiewedstrijd tegen pakweg KV Kortrijk in de kleedkamer een grote foto ophangen van bijvoorbeeld Brecht Capon met bijhorende tekst 'fast, no left foot', dan is Weiler veel minder druk in zijn wedstrijdvoorbereiding.

Rendement op het veld

Ook niet te onderschatten: de spelersgroep heeft niet de indruk dat hun trainer een vazal van het bestuur is, wel integendeel. Weiler heeft inmiddels een goed oog op het reilen en zeilen in de club, en liet niet na om die mening al te delen met enkele spelers. "De coach kijkt naar niemand, en dan bedoel ik ook niemand", zegt een stem in de kleedkamer. Goed zo, een man met persoonlijkheid.

De knappe organisatie en de vlotte manier van voetballen die Weiler meegaf aan zijn groep in de enige wedstrijd die er tot dusver toe deed, vorige week in Rusland, vervolledigt het plaatje. Na bijna vijftig dagen heeft René Weiler het voordeel van de twijfel gekregen van zijn spelers.

Dat vertaalt zich op het veld in het rendement, vooralsnog, van Defour, Tielemans, Dendoncker en vooral Hanni. Weiler haalt Anderlecht van onder het stof - so far, so good.

Morgen tegen Rostov zal bepalend zijn of Weiler in alle positivisme kan voortbouwen. Laten we het hopen. Laten we bidden voor de gemoedsrust van alle betrokkenen in Neerpede. Zo'n derde kwakkeljaar op rij van de grootste club van het land, daar is niemand in het Belgische voetbal bij gebaat. Anderlecht móét oogsten dit seizoen, René Weiler móét slagen. Te beginnen morgenavond, in een grotendeels uitverkocht Astridpark. De nieuwe trainer heeft alvast geen enkele moeite met die druk. A l'aise. Dat is nodig om niet opgegeten te worden door het grote paarse monster.A