Neen, Ronaldo scoorde de 1-0 niet tegen Uruguay. Het bewijs komt van Adidas

In eerste instantie leek de Portugese vedette de voorzet van zijn ploeggenoot Bruno Fernandes vanaf de linkerkant van het veld met zijn hoofd te verlengen, waarna de bal in de rechterhoek van het doel verdween. Ook Fernandes dacht dat Ronaldo had gescoord. Maar bij nadere bestudering van de camerabeelden kreeg Fernandes het doelpunt op zijn naam; Ronaldo had de bal niet geschampt.

Na de wedstrijd wekte Ronaldo de indruk dat hij zich niet bij de beslissing wilde neerleggen. Hevig gebarend liet hij weten dat hij écht gevoeld had dat de bal zijn kapsel, hoe minimaal ook, in een ander model had gebracht.

Vlakke lijn

Onzin, zeggen Adidas en de FIFA nu. Ronaldo reageerde dan wel lichtgeraakt, de bal was dat zeker niet. Daar zit dit toernooi immers een sensor in verwerkt die zeer nauwkeurig kan meten wanneer de bal is getoucheerd. Vijfhonderd keer per seconde stuurt Al Rihla, zoals Adidas de bal heeft genoemd, data door.

Op die manier kon de FIFA definitief vaststellen dat het Bruno Fernandes was die scoorde. Adidas en de FIFA deelden een soort seismogrammen met verschillende media die tonen wat de sensor registreerde.

Toen Bruno Fernandes de bal trapte, was er duidelijk sprake van een aanraking. De volgende aanraking volgde pas toen de bal weer op de grond terechtkwam. Op het moment dat Ronaldo beweerde de bal te koppen, is slechts een vlakke lijn zichtbaar.

Bijvangst

Precies kunnen bepalen wie er gescoord heeft, is in feite bijvangst van de technologie. De sensor is met name bedoeld om met meer nauwkeurigheid te kunnen bepalen wanneer er sprake is van buitenspel.

Door vijfhonderd keer per seconde de aanraking van de bal te meten, is het veel duidelijker wanneer de bal precies wordt gespeeld, en dat is het referentiepunt voor buitenspel. Een camera zoals die bij dit WK gebruikt wordt, legt vijftig beelden per seconde vast en is daarmee dus minder precies.

Die aanraakdata combineert de FIFA met beelden van twaalf camera’s in het dak van het stadion. Die zijn puur bedoeld om te registreren waar spelers zich bevinden, en nog specifieker: waar 29 punten op hun lichaam zich bevinden.

Op het moment dat de sensor in de bal aangeeft dat er sprake is van een aanraking, bepalen de camera’s of zelfs maar een knie op dat moment in buitenspelpositie is. De videoscheidsrechter krijgt dan een teken als er volgens het systeem sprake is van buitenspel, en controleert de beelden daarna nog zelf.

Al die technologie moet discussies over beslissingen van de scheidsrechter voorkomen. Zelfs als een speler koppig blijft volhouden dat híj op het scorebord hoort.