Achtergrond
Nederlandse Pepijn (14) wilde wat meer spanning in zijn leven, maar overleed
Kinderen en jongvolwassenen zijn in deze coronacrisis mogelijk nog kwetsbaarder dan ouderen en hebben onze zorg hard nodig. Die oproep doen de ouders van de onlangs overleden Nederlandse tiener Pepijn Remmers (14) in een indrukwekkende open brief. Pepijn overleed eerder deze maand aan de gevolgen van koolmonoxidevergiftiging in combinatie met designerdrug 3-mmc. Hij had het zwaar tijdens de lockdown. ‘We zagen dat hij met zijn ziel onder zijn arm liep.’
De 14-jarige Pepijn, volgens zijn ouders “een levenslustige en nieuwsgierige jongen”, werd in de vroege ochtend van zaterdag 16 januari gevonden in een tentje net buiten Amsterdam. “Alles wees erop dat hij een tripje wilde maken. Nog één keer dat gelukzalige gevoel meemaken, en daar eens goed voor is gaan liggen”, schrijven zijn ouders in de brief. Bloedonderzoek wees uit dat Pepijn in dat tentje drugs had gebruikt. “Waarschijnlijk heeft hij een pilletje genomen, het briketje aangestoken en is gaan liggen. Hij is in een roes gegleden, de koolstofmonoxide heeft stil en ongemerkt zijn werk gedaan.”
Het gaat om een noodlottig ongeval, benadrukt een woordvoerder van de familie. “Hij was zich bewust van het gevaar, want we troffen ook een koolmonoxidedetector aan, die hem moest waarschuwen als de CO-concentratie te hoog werd. Het is vermoedelijk vrij snel en pijnloos gegaan. Een schrale troost.”
‘Hij miste zijn vrienden’
In de brief, waar deze site met toestemming van de familie vrij uit mag citeren, beschrijven de ouders welke effecten de drastische coronamaatregelen op hun zoon hadden. In eerste instantie juichte Pepijn de eerste lockdown toe, omdat het hem veel vrijheid zou geven met school. Dat enthousiasme bekoelde volgens de ouders al snel. “Hij miste zijn vrienden. Hij kon het niet opbrengen om uren achter een pc te zitten voor onderwijs, zonder directe aansturing.”
Met zijn cijfers ging het dan ook snel bergafwaarts. “Hij zag aankomen dat het niet meer houdbaar was, hij wist niet meer hoe het te bolwerken.” Eind september werd het voor Pepijn duidelijk dat hij het derde jaar niet ging halen. Rond die periode kwam daar nog een blessure bovenop, waardoor Pepijn niet meer kon hockeyen en nog meer binnen kwam te zitten. “We zagen dat hij met zijn ziel onder zijn arm liep, maar de vinger op de zere plek leggen was moeilijk. Hij was niet zozeer ongelukkig, als wel dat hij het leven maar saai vond. Niet spannend. Gebaande paden. Geen uitdaging. Gewoon sáááái. School was sáááái”, beschrijven zijn ouders.
Op avontuur
Langzaam maar zeker merkten de ouders dat Pepijn in een sleur terechtkwam. Hij wilde weer spanning in zijn leven. Weer op avontuur gaan. Na een avondje gezelligheid met zijn vrienden kwam zijn drugsgebruik aan het licht, ongeveer een week voor zijn dood. Het ging om 3mmc, een designerdrug die qua werking op een combinatie tussen xtc en cocaïne lijkt. “Maar het is legááál!”, luidde zijn verweer. “Zijn puberbrein snapte nog niet dat dat wat legaal is niet per se oké is. Hij leek onder de indruk. Hij zwoer geen drugs meer te gebruiken, want de nawerkingen waren hem slecht bekomen. Het klonk overtuigend.”
De ouders stellen zichzelf aan het einde van de brief een belangrijke vraag: waar is hun zoon nu eigenlijk specifiek aan overleden? “Aan koolmonoxidevergiftiging? Aan drugs? Of is het toch het gebrek aan structuur? Aan de saaiheid van online school? Aan het verplichte thuiszitten? Aan het gebrek aan beweging? Aan het gebrek aan écht contact? Aan de online verkrijgbaarheid van drugs? Aan een impulsief karakter? Aan zijn speelse en avontuurlijke geest? Aan zijn overmoed en zelfoverschatting? Aan ons ouderlijk toezicht? Zegt u het maar.”
Boodschap
Het schrijven en delen van de openhartige brief helpt de ouders van Pepijn om het verlies te verwerken en spookverhalen te voorkomen, maar ze hopen ook een boodschap aan andere ouders mee te kunnen geven. “Wat wij nu voelen is dat onze pubers kwetsbaarder zijn dan we denken. Hun brein vormt zich nog. Ze hebben zo veel zorg nodig in deze coronatijd. Ze zijn mogelijk nog kwetsbaarder dan de ouderen van boven de 80. Hun ‘onderliggend lijden’ is van een heel andere orde dan dat van de senioren, maar zeker zo fragiel. Laten we ze vasthouden. Écht leren kennen. Steunen. Ze hebben ons nodig, ze hebben elkaar nodig.”
De brief wordt afgesloten met, zo lijkt, een regelrechte boodschap aan de regering. “Laten we in godsnaam goed nadenken wat we elkaar en onze kinderen aandoen met ingrijpende maatregelen om een virus uit te bannen, waar zij zelf nauwelijks last van hebben, en dat nooit meer weggaat.”
Rouwadvertentie
De openhartige rouwadvertentie, waarin de worstelingen van Pepijn met de lockdown treffend werden beschreven, ging vorige week viraal op sociale media en werd zelfs besproken in de Nederlandse Tweede Kamer. “Mijn hart brak vanochtend toen ik een rouwadvertentie las van ouders die beschreven hoe hun kind op de middelbare school eigenlijk niet tegen die quarantaine kon en er nu niet meer is”, vertelde Jesse Klaver, leider van de partij GroenLinks, geëmotioneerd.
“Dat is ook een gevolg van wat wij doen in deze crisisbestrijding. Daarmee zijn er geen gemakkelijke keuzes en is het ook te makkelijk om te zeggen: het is nu nodig om deze maatregelen te nemen om het coronavirus te verslaan. Het komt altijd met een prijs.”
