Het voorbije weekend verdeelde Epic Games een prijzenpot van bijna 30 miljoen euro op het wereldkampioenschap Fortnite. De grootste winnaar Kyle ‘Bugha’ Giersdorf ging met net geen 3 miljoen euro naar huis. Moeten we gaming niet stilaan écht als serieuze sport benaderen? Volgens sportsocioloog Jeroen Scheerder (KU Leuven) alvast wel.
Welke facetten moeten aanwezig zijn om te spreken van een sport?
“Een activiteit moet aan en aantal voorwaarden voldoen om als sport gedefinieerd te worden. Zo moet een sport gelijke kansen bieden voor alle deelnemers. Als je ziet dat 40 miljoen gamers geprobeerd hebben om deel te nemen, is die voorwaarde volbracht.”
“Er moet ook sprake zijn van universele regels, resultaten die te kwantificeren zijn, duidelijke rollen in de activiteit en er moet een competitievorm aanwezig zijn. Dat zijn allemaal zaken die terug te vinden zijn in het WK Fortnite en in e-sport in het algemeen.”
“De finale werd zelfs georganiseerd in een van de bekendste tennisstadions ter wereld. Met andere woorden: het WK Fortnite zou de zogenaamde ‘sportificatie’-toets met glans doorstaan.”
Wat met het fysieke aspect van sport?
“Daar kun je oneindig lang over discussiëren. Uiteindelijk staat het antwoord in het Vlaams sportdecreet. Daarin worden sportvissen en modelluchtvaart als sport erkend. Meer zelfs, er is al een definitie in het decreet waar e-sport perfect aan voldoet: activiteiten met een sociale dimensie met een internationaal aspect die een hoog concentratievermogen vereisen. Die definitie wordt nu vooral gebruikt om volkssporten zoals darts en biljart in onder te brengen. Die sociale dimensie en verbindende kracht bij Fortnite en andere e-sporten wordt natuurlijk wel op een eigentijdsere manier ingevuld dan bij vogelpik.”
Wat houdt Vlaanderen tegen om e-sport als sport te erkennen?
“Er wordt op dit moment aan een dossier gewerkt om e-sport te laten erkennen als officiële sport. Een van de problemen is dat e-sport een kijksport is en geen doesport. En daar focust Vlaanderen in de eerste plaats op. Toch geloof ik dat Vlaanderen er belang bij heeft om een activiteit, die op het eerste gezicht ongezond en verslavend voor een jong publiek is, als sport te erkennen. Enkel op die manier krijg je daar als samenleving vat op.”
“Evan ‘DRG’ Depauw behaalde nu de 45ste plaats op het WK. De volgende keer haalt hij misschien de top 10. Heeft zo’n jongen geen recht op begeleiding? Kunnen we dat overlaten aan commerciële spelers? Want dat is e-sport: een machtige, commerciële sector. Als een overheid een sport erkent, kan ze die regels opleggen en erover waken dat alles wel ethisch verloopt.”
Dit WK Fortnite is dus geen hype, maar een evolutie.
“Een evolutie die niet meer te stoppen is. Achter de schermen draait dit allemaal om geld natuurlijk. Er is een reden waarom Epic Games, het bedrijf achter Fortnite, bijna 100 miljoen euro investeerde om dit WK te organiseren.”
“Voor de jongeren die het spelen en ernaar kijken doet de vraag er helemaal niet toe of dit een sport is of niet. Je kan het veel beter vergelijken met de Super Bowl in de Verenigde Staten. Dit is een gigantisch entertainment- en mediagebeuren voor een heel jonge doelgroep. Dat is ook de reden waarom het Internationaal Olympisch Comité met veel interesse naar de evolutie van e-sport kijkt. En of dat in Vlaanderen de verantwoordelijkheid van de minister van Sport of die van Media moet worden, doet er eigenlijk niet toe.”
