Morgen janken we, nu gaan we zuipen en feesten
De Amsterdamse Priscilla lijdt aan een terminale ziekte en besluit zichzelf op haar 26ste verjaardag euthanasie 'cadeau' te doen. Tien jaar lang al kent ze haar onontkoombaar lot en weet ze zich erfelijk belast met de kwaal waaraan haar moeder na een lange periode van aftakeling overleed. Sindsdien verdiept ze zich in de mogelijkheid van euthanasie onder het motto "liever jong en gelukkig sterven dan oud na een lijdensweg". Maar somber is ze niet. Wel integendeel. Priscilla geniet volop van het leven en beleeft ze elke dag, en nacht, alsof het de laatste is. Ze is - "ik wil vrolijk uit het leven stappen" - een vaste klant in het uitgaansleven rond het Leidseplein en wordt door haar vrienden en vriendinnen 'vlindertje' genoemd. Vlak voor ze bewust uit het leven stapt geeft ze een spetterend verjaardags- en afscheidsfeest: "Morgen janken we, nu gaan we feesten." Tot haar dood - "nu ga ik naar moeder toe" - werd Priscilla gevolgd door de cameraploeg van Peter Bosch.
