Monsterscore voor Royal
Hoewel de centrumrechtse UMP van Nicolas Sarkozy erin geslaagd is de symbolische regio Elzas te behouden, heeft links een zeldzaam brede overwinning neergezet in Frankrijk. De monsterscore van Ségolène Royal in het recent door overstromingen getroffen Poitou-Charentes werpt haar meteen in de strijd voor de présidentielles van 2012.
Franse regiokaart kleurt rozer en roder dan ooit, rechts behoudt alleen de Elzas
undefined
De regeringspartij UMP, die eerder dit jaar nog op vijf regio’s had gehoopt, haalde er gisteren slechts 1 van de 22 binnen. Ze spreekt van ‘een echte nederlaag’.
Kreeg links de taart mét of zonder kers? Dat was de grote vraag in de aanloop naar de tweede ronde van de regionale verkiezingen in Frankrijk, gisteren. Uiteindelijk werd het zonder, want als enige van 22 regio’s behoudt rechts dan toch de symbolische Elzas, in het oosten van het land. In de vier overzeese regio’s kleuren ook het eiland Réunion in de Indische Oceaan en Guyane in Zuid-Amerika blauw.
De grand slam die PS-voorzitster Martine Aubry beloofd had, is met andere woorden niet helemaal uitgekomen. Voor de UMP-aanhang in het Parijse hoofdkwartier was de zege in Straatsburg kennelijk reden genoeg voor gejuich, al moest ook daar worden toegegeven dat deze stembusgang hoe dan ook een bittere pil geworden is voor de UMP. In scherp contrast tot het bochtenwerk waarmee de UMP de werkelijkheid vorige zondag ontkend had, sprak partijwoordvoerder Jean-François Copé gisteren van “une réelle défaite”, “een echte nederlaag”, en stelde hij dat zijn partij “naar haar basiswaarden terug moet”.
Er zijn natuurlijk vele redenen te bedenken voor het debacle van president Sarkozy, niet in de laatste plaats de economische crisis. Toch is een van de belangrijkste, volgens waarnemers, het feit dat het staatshoofd de kernboodschap van de UMP deed verwateren door te veel uitbreiders van socialistische komaf (onder meer minister van Buitenlandse Zaken Bernard Kouchner en diens collega van Nationale Identiteit en Immigratie Eric Besson) in de regeringsrangen op te nemen. Het conservatievere deel van het UMP-electoraat stuurde massaal zijn kat naar de stembus (gisteren ging iets meer dan een op de twee Fransen stemmen), als het al niet voor het terugkomende extreem rechtse Front National stemde.
Gistermiddag al belegde president Sarkozy op het Elysée een vergadering met premier François Fillon. Daarop werd een eerstdaags verwachte herschikking van de regering doorgepraat. In de bikkelharde strijd om het voorzitterschap van de diverse regio’s had Nicolas Sarkozy immers liefst acht ministers en staatssecretarissen de campagne ingestuurd. Geen van allen slaagde erin een regionaal bestuur van kamp te doen veranderen - evenmin minister van Hoger Onderwijs Valérie Pécresse. Fillon, die veel populairder is dan de president, gaf de nederlaag gisteravond eveneens ronduit toe, zij het dat hij onderstreepte dat dit regionale en geen nationale verkiezingen waren. Ook de premier suggereerde dat niet de linkse partijen (naast de PS ook de groenen en de communisten)de grote winnaar waren, wel de politiek ontgoochelde thuisblijvers. De voorbije dagen en weken herinnerde de UMP er ook aan dat de PS regionaal sowieso al de sterkste partij was en eigenlijk een thuismatch speelde. Per slot van rekening won de Parti Socialiste er enkel het eiland Corsica bij in vergelijking met de regioverkiezingen van 2004.
Dat neemt niet weg dat de cijfers zijn wat ze zijn: volgens Le Monde stemde minstens 49 procent van de kiezers gisteren voor een van de samenwerkende linkse partijen, 33,5 procent koos voor de UMP of een van haar centrumrechtse partners, 17,5 procent opteerde voor het Front National in regio’s waar die partij naar de tweede ronde doorstootte. In het mediterrane Provence-Alpes-Côte d’Azur haalde het FN zelfs 22,5 procent - een eresaluut aan de hoogbejaarde voorman Jean-Marie Le Pen, wiens laatste campagne dit vermoedelijk geworden is.
Over winnaars en verliezers zal de volgende dagen nog heel wat te doen zijn. Maar dé persoonlijkheid die gisteren met de hoofdvogel aan de haal ging is zonder twijfel Ségolène Royal. In haar regio, de recent nog door overstromingen getroffen Poitou-Charentes, haalt de ‘minister-presidente’ (een titel die in Frankrijk niet gebruikt wordt) en oud-presidentskandidate een monsterscore van 61 procent, 5 procent meer dan in 2004.
De politica aarzelde niet om haar overwinning gisteravond onverwijld op te eisen. Door als eerste haar officiële toespraak te houden probeerde ze de eer in één ruk voor de neus van haar oude partijrivale Martine Aubry weg te kapen. Royal richtte zich overduidelijk tot de hele natie en sprak van “une nouvelle chance”. Zelfs slechte verstaanders begrepen daarmee wat er begrepen moest worden: dat de kandidate die zich in mei 2007 door Nicolas Sarkozy liet fnuiken, in is voor een nieuwe poging, en dat de kiezers haar daarin steunen. In afwachting van de PS-primary’s met het oog op de presidentsverkiezingen van 2012 zal Royal in de Poitou-Charentes haar coalitie met de groenen van Europe Ecologie en de centrumpartij MoDem voortzetten.
Ofschoon ze de Elzas dan toch niet op haar erelijst kan neerschrijven en Royal haar stevige concurrentie komt aandoen in de aanloop naar de PS-kandidatuur, is de ‘roze golf’ van gisteren een onmiskenbaar persoonlijk succes voor eerste secretaris Aubry. Het opvallendst in haar rede gisteravond was een nieuwe oproep opdat de linkse krachten aan één zeel blijven trekken en met vereende krachten naar 2012 kijken. “Les Français nous aiment unis,” stelde ze. “De Fransen willen ons verenigd zien.”
