Modetrend: antieke godinnenjurken

Neem een voorbeeld aan Ava Gardner

Een Griekse godin was ze niet, de Amerikaanse actrice Ava Gardner, maar een filmgodin absoluut wel. In de film One Touch of Venus uit 1948 speelt ze een tot leven gewekt standbeeld van Venus (Afrodite in het Grieks). Gardner werd gekleed door Orry-Kelly, de kostuum­ontwerper achter filmklassiekers Some Like it Hot, An American in Paris en Casablanca, en winnaar van maar liefst drie Oscars. En dat zijn óók fraaie beelden.

Wat gaan we dragen als het aan de ­ontwerpers ligt?

Laten we er geen doekjes om winden, of eigenlijk juist tóch, want we gaan qua stofgebruik terug naar de tijd waarin ritsen en drukkers nog niet en vogue waren, maar draaien, draperen en mouleren juist wel. Opvallend veel ontwerpers, en opvallend vaak de niet-traditionele, refereerden aan de exomis, het oud-Griekse kledingstuk dat één schouder bloot liet en op de andere werd gedraaid en geknoopt. In de eeuwen vóór Christus ­aanvankelijk door gewone, hardwerkende mannen gedragen als werkpak. En volgens Mireille Lee van de Vanderbilt University in Nashville en schrijver van het boek Body, Dress, and Identity in Ancient Greece verrassend genoeg ook door jonge Griekse vrouwelijke hardlopers tijdens hun ­volwassenwordingsrituelen.

Hoe gaan we het dragen?

Losjes en sluik, niet zozeer op z’n Grieks maar eerder met een Parijse je-ne-sais-quoi. De knopen, draaien en draperieën kwamen voorbij in ­bloesvorm, in tops met geknoopte slierten erop en in T-shirts met ­verdraaide voorpanden. Een enkele keer zagen we een nieuwerwetse godinnenjurk, maar dan met pijpen (welja, één pijp) met glitter en ­meerdere kleuren, bij Balmain, of met een felgekleurde stretch draaidraperie over een andere jurk gedragen, bij Marine Serre. Bij Rokh zaten de ­knopen niet op de schouder maar juist in de taille, op de heup, aan de zoom en de mouwen.