"Messi net zo onmisbaar als water in de woestijn"

Als enige van de halvefinalisten hebben de Argentijnse voetballers nog niet één vrije dag gehad sinds ze een maand geleden in Brazilië arriveerden, in het trainingskamp Cidade do Galo dichtbij Belo Horizonte. Slechts enkele uren werden soms de deuren geopend voor familieleden. Zoals na de gewonnen wedstrijd tegen België in Brasilia. Verdediger Martin De Michelis postte een foto van het heugelijke moment: "Onze gezinnen geven ons zoveel steun."

Verder moet alles wijken voor dat ene doel, elke vorm van afleiding buiten het trainingskamp wordt door bondscoach Alejandro Sabella als een bedreiging beschouwd. Hij zou er niet aan moeten denken met zijn ploeg in een hotel aan de Copacabana te zitten, waar ze door de tienduizenden meegereisde Argentijnse supporters geen moment met rust zouden worden gelaten.

Barbecue
In de rust en intimiteit van het complex van de club Atlético Mineiro beheerst een kaarttoernooi (truco) de avonden vóór en na het diner. Er is een groot scherm voor de PlayStation, maar veel populairder is het tafeltennis. Plus het gezellige samenzijn rond de mate, de nationale drank van het land. Het is de dagelijkse gang van zaken buiten de bijna altijd gesloten trainingen om. Een sleur die verbroken wordt door de feestelijke asado, de typisch Argentijnse barbecue waarmee een dag na de wedstrijd elke overwinning wordt gevierd. Het kalfs- en rundvlees wordt speciaal van de pampa gehaald.

In die sfeer is de Argentijnse ploeg een opvallende eenheid geworden, met Lionel Messi vanzelfsprekend als middelpunt. "Messi is net zo onmisbaar als water in de woestijn", was na het duel met België de prachtige beeldspraak van Sabella. "Hij hoeft niet altijd te scoren of een prachtpass te geven om belangrijk te zijn. Als hij de bal heeft trekt hij drie, vier tegenstanders naar zich toe, waardoor ruimte voor zijn teamgenoten ontstaat."

Juist met zijn aanvoerder heeft Sabella een tactisch duel uitgevochten om wat de beste ploeg voor dit WK zou zijn. De bondscoach begon conservatief tegen Bosnië-Herzegovina, met vijf verdedigers, maar gooide in de rust al het systeem om en bracht een derde aanvaller in. Dat is de tactiek waarin Messi zich op zijn gemak voelt. Een speelwijze waarin de ploeg achterin kwetsbaar is.

Verdedigend werk
Met de blessures van Agüero en vooral Di María kan Sabella stiekem terugkeren naar een systeem dat hijzelf liever heeft. Ezequiel Lavezzi, tot nu de vervanger van Agüero, doet veel meer verdedigend werk, net als Enzo Pérez, die ook tegen Oranje de stand-in van Di María zal zijn. Het grootste probleem van Argentinië blijft niettemin het gebrek, net als bij Oranje, aan een spelverdeler van achteruit. Fernando Gago heeft daarin gefaald en Javier Mascherano is tegen zijn zin in die rol gedrongen. Daardoor moet Messi zich ver laten terugzakken om de bal op te halen en het spel richting te geven, iets wat hij nog maar weinig doet.

Het zijn minpunten die in Argentinië echter volledig naar de achtergrond zijn gedrongen door het bereiken van de halve finales, voor het eerst sinds 1990.