Marokko schrijft geschiedenis voor Afrika met halve finaleplaats door winst op Portugal: 1-0

Hoog, hoger, hoogst klimt de Marokkaanse spits Youssef En-Nesyri bij een hoge voorzet vanaf de zijkant kort voor rust. Alsof hij wordt opgetild door een hogere macht. Er is sprongkracht, maar ook zelfvertrouwen en vooral lef voor nodig wat hij doet. De Portugese doelman Costa is ook naar de bal op weg met gestrekte arm alsmede de gereputeerde Portugese centrumverdediger Dias. En-Nesyri is er eerder, krijgt zijn hoofd er tegenaan en scoort.

Het is een doelpunt voor de eeuwigheid, het brengt Marokko naar de halve finale, de beste prestatie van een Afrikaanse ploeg op een WK ooit. Maar ook de Arabische wereld viert feest. Dronken is de ploeg, die grotendeels bestaat uit geheelonthouders, na afloop. Bezopen van vreugde.

De kramp spuit bij de meeste Marokkaanse spelers door de spieren. Maar ze lachen het weg, ze slaan invaller Aboukhlal speels op zijn hoofd omdat hij vlak voor tijd een grote kans verprutste, Boufal danst met zijn moeder, Bounou met zijn dochtertje, ze kussen dat van bondscoach Regragui, pas sinds september aan het roer. Ze zijn verantwoordelijk voor een nu al historische run met het naar huis sturen van België en Spanje, het weerstaan van Kroatië en uitschakelen van Portugal dat in de vorige ronde nog grote vorm toonde tegen Zwitserland (6-1 winst). Met pas een tegendoelpunt, tegen Canada, een eigen goal. De al veelbesproken Marokkaanse Muur neemt legendarische vormen aan.

Supertalenten

Natuurlijk was de druk van Portugal groot, groter, grootst naarmate de tweede helft vorderde. Maar de Portugezen vielen een beetje aan zonder plan, zonder waarlijk grote kansen te creëren ondanks een vloot aan topspelers van Manchester City, Manchester United, Atlético Madrid, AC Milan en een aantal supertalenten uit de eigen competitie. Ondanks Cristiano Ronaldo ook, wederom invaller, maar nu wel al in de 51ste minuut ingebracht door bondscoach Santos. Er waren uiteindelijk nauwelijks inzetten tussen de palen, alsof het doel bezworen was, behalve een pegel van João Felix en een schot van Ronaldo waarbij de voortreffelijke doelman Bounou redding bracht. Aan de overzijde kreeg Marokko met sublieme counters trouwens grotere kansen.

Wat de prestatie nog heroïscher maakt is dat in de Marokkaanse Muur nogal wat belangrijke stenen ontbraken. Back Mazraoui en centrumverdediger Aguerd waren te geblesseerd om te beginnen, aanvoerder Saiss deed dat wel, maar was overduidelijk niet fit. Hij passte met zijn mindere rechterbeen, omdat hij met zijn ingepakte linker eigenlijk weinig meer kon. Het was wonderbaarlijk dat hij het een klein uur volhield. Opgezweept werden hij en zijn ploeggenoten door de vele Marokkaanse fans in het stadion.

Bij Marokko is de hiërarchie volstrekt helder. Ook vedette en rechtsbuiten Ziyech sprint mee terug tot zijn eigen achterlijn, maakt slidings, draait en passant een vrije trap gevaarlijk in bij de eerste paal en moet er tien minuten voor tijd volledig gesloopt uit. Middenvelder en reserve-aanvoerder Amrabat werkt voor twee hoewel hij al een poos met rugpijn rondloopt en in het ziekenhuis een vitamineshot haalde om sneller te herstellen.

Fysieke problemen wonnen van luxeproblemen, geestdrift van kwaliteit. Santos had in zijn opstelling geen plaats voor kanonnen als Leão, Cancelo en Ronaldo. Het leidde tot grote ontevredenheid bij vooral de laatste twee, en tastte de eenheid aan.

Heupwiegende dribbelaar

De fijnste voetballer liep rond in het rood van Marokko. Azzedine Ounahi is een van de openbaringen van dit toernooi. De frêle, heupwiegende dribbelaar is overal en heeft snelle ogen, met een voorliefde voor de creatieve oplossing met buitenkant voet. De speler van de bescheiden Franse club Angers zette de Portugese vedetten in de schaduw, voor schut zelfs een beetje.

Maar hij werkte tegelijkertijd als een paard. Net als spits En-Nesyri, hij is feitelijk de eerste verdediger bij balverlies. Als een school makrelen bewoog Marokko over het veld, elke speler wist exact van de ander wat hij doet. Als met onzichtbare touwtjes verbonden kantelden ze steeds gestaffeld van links naar rechts en weer terug, de Portugese tegenstrevers dwingend om razendsnel en loepzuiver de bal met crosspasses te verplaatsen. Dat was geregeld een te grote opgave.

In de tegenstoot was er energie genoeg om gevaarlijk uit te breken, eigenlijk gebeurde dat voortvarender dan in de eerste vier wedstrijden. Ook dit was een teamprestatie waarbij de in Europa onbekende linksback Attia Allah van de Marokkaanse club Wydad en centrumverdediger El Yamiq van Real Valladolid enthousiast meededen. Het was Attia Allah die de voorzet gaf waardoor En-Nesyri anderhalf continent in vuur en vlam kon zetten.

Hij is anderhalf miljoen euro waard, tegenstrevers Bernardo Silva en Bruno Fernandes worden ingeschat op rond de 80 miljoen. Maar dat telde allemaal niet vanmiddag in het Al Thumama stadion. Wat telde was de onbedwingbare wens van Marokko om geschiedenis te schrijven.