Mamma Miglia!
Wild gesticulerend kirren nonna's, politieagenten en schoolkinderen van opwinding wanneer ik de achterwielen van mijn Jaguar F-Type laat spinnen. Voor de stunts die ik hier uithaal, vlieg ik in elk ander land meteen de bak in. In Italië noemen ze het de Mille Miglia en aanbidden ze iedereen die eraan meedoet.
Of ik interesse had om de legendarische Mille Miglia te rijden, in een gloednieuwe Jaguar F-Type, als lid van het raceteam van talkshowlegende Jay Leno, acteur Jeremy Irons en rocker Brian Johnson? De vraag van de pr-dame van Jaguar België veroorzaakt een kleine siddering over mijn ruggengraat en een natte plek in mijn broek. Zestienhonderd kilometer cruisen door idyllische landschappen en pittoreske stadscentra, van Brescia naar Rome en weer terug, constant aangemoedigd door dikke rijen gepassioneerde autofans... In mijn verbeelding was de Mille Miglia meer fictie dan feit, meer droom dan realiteit, enkel weggelegd voor royalty en celebrity. Ik wilde dit Atlantis van de autosport wel eens met eigen ogen zien. Mijn antwoord lag dan ook voor de hand: "Does the pope shit in the woods?" (vrij vertaald: uiteraard!).
De Mille Miglia is de afgelopen decennia uitgegroeid tot een van de populairste en mooiste oldtimerraces ter wereld. Elk jaar wordt de organisatie overspoeld met aanvragen tot inschrijving, maar dat voorrecht is enkel weggelegd voor de 435 meest unieke wagens, gebouwd tussen 1927 en 1957. De chauffeurs en copiloten van die oldtimers komen samen in Brescia, het kloppend hart van de Mille Miglia, om van daaruit via het Gardameer, Verona, Padova, San Marino en Ancona naar Rome te rijden en weer terug (maar dan via Siena, Lucca, Pisa en Bologna).
In het kielzog van die 435 oldtimers volgen de assistentiewagens en liefhebbers met een eigen auto die het inschrijvingsgeld van zo'n 7.000 euro hebben opgehoest in ruil voor een roadbook en een officiële sticker.
Om indruk te maken op publiek en pers, schreef Jaguar een tiental oogverblindende oldtimers in, nodigde een handvol wereldberoemde chauffeurs uit (naast Leno, Irons en Johnson ook onze eigen Milow, een Miss Australië, een Britse rapper en een koppel racelegendes) en gaf acht waanzinnig snelle F-Types in bruikleen om de Mille Miglia der Europese journalisten uit te vechten.
Team België - mijn gepensioneerde Franstalige collega en ikzelf - komen op avond één als tweede aan in Padova. De oude man blijkt er onverwacht een heerlijk agressieve rijstijl op na te houden en ikzelf wil natuurlijk niet voor hem onderdoen. Op dag twee (twaalf uur tot Rome!) behoren we nog tot de top-4, maar we verknoeien alles door in Bologna op dag drie 'off-piste' te gaan. Een roadbook van zo'n 500 pagina's accuraat volgen, blijkt toch aartsmoeilijk.
Maar getreurd wordt er niet. De Mille Miglia draait namelijk niet om winnen - of toch niet voor de meeste chauffeurs. Alles staat hier in het teken van opwinding: wanneer je door kleine steegjes van Toscaanse dorpen rijdt, achter een Fiat Panda of een Cinquecento vastzit op een bergflank met talrijke haarspeldbochten of na een lange dag remmen, optrekken en inhalen eindelijk de finish in zicht krijgt.
De geur van motorolie
"Hebben wij niet de beste job ter wereld?", vraagt AC/DC-frontman Brian Johnson me tijdens een lunchstop in Siena. Ik heb net een bistecca alla fiorentina en een glas chianti achter de kiezen, veel te klagen valt er dus niet. Bovendien behandelt een cultheld als Johnson me hier als gelijke, een vreemd gevoel als grote fan van zijn werk.
De uitgenodigde celebrities grossieren eigenlijk allemaal in toegankelijkheid, hoewel vooral Jeremy Irons er 's morgens, nog voor zijn eerste koffie en sigaar, behoorlijk eng uitziet. Hij heeft het over de geur van motorolie die momenteel in elke Italiaanse stad lijkt te hangen. Pot - ketel, denk ik, want zelf draagt hij overal een intense sigarenwalm met zich mee.
We praten even over de vele fans die zich in de dorpen en steden voor hun auto's smijten om de ultieme selfie te maken of een handtekening te bemachtigen. "Dat is het enige minpuntje van deze prachtige race", dixit Johnson. "Wie had gedacht dat AC/DC nog zo veel fans had? Ik begrijp er werkelijk niks van. Ze lijken niet te beseffen dat ik maar gewoon een oude man van 66 ben."
Bescheiden kerel, die Brian.
Ook Jay Leno, die met zijn enorme gebronzeerde kinnebak al van mijlenver herkenbaar is, wordt bij iedere stop flink belaagd. Toch zet hij - in tegenstelling tot Jeremy Irons, die het in etappe drie voor bekeken houdt - moedig door. Het is duidelijk: deze man leeft voor de motorsport.
Vernietigend geluid
Ondertussen voel ik me ook gebeten door het Mille Miglia-virus. Met de F-Type in sportmodus, een te lage versnelling en een te zware voet veroorzaak ik in ieder dorp en elke tunnel een geluidsspoor van vernieling. De mensen aan de kant van de weg smullen ervan. Dat doe ik trouwens zelf ook van het landschap en de route, die ons langs voor mij onbekende dorpjes als Bolsena (prachtig meer), Sirolo (geweldig zicht op zee) en Recanati brengt.
Ik moet wel toegeven dat niet heel het circuit van 1.600 kilometer even mooi is. Tussen Padova en Ancona kon enkel San Marino me boeien. Maar van Ancona richting Rome en vooral Rome richting Bologna is de Mille Miglia 2014 puur genieten. En dan zou ik nog bijna het eerste stuk vergeten, met een ongelooflijk mooie route langs de oevers van het Gardameer (Desenzano del Garda, Sirmione en Peschiera del Garda).
Op de laatste dag van de Mille Miglia, van Bologna naar Brescia, staan er maar 150 kilometer op het programma. Een opluchting voor de meeste celebs, die zich na bijna duizend mijl en een gigantisch slaaptekort naar de finish slepen.
Ook voor de journalisten eindigt het sprookje hier, na vier zware, maar geweldige dagen. Ik voelde me als een haai in het water, langzame wagens voor me verslindend. De Mille Miglia rijden was een jongensdroom die uitkwam. Alleen jammer dat ik nu weer in mijn eigen auto moet kruipen. Mamma Miglia!
---
Duizend Mijl
De Mille Miglia, oftewel Duizend Mijl, was oorspronkelijk een uithoudingsrace die 24 keer georganiseerd werd tussen 1927 en 1957. De deelnemers raceten over openbare wegen in hun Gran Turismo van Brescia naar Rome en terug. Nadat een Ferrari in 1957 in het publiek crashte en twaalf doden veroorzaakte, viel het doek voor de toen al legendarische race. Uiteindelijk werd in 1982 de draad weer opgepikt met een meerdaagse rally voor wagens gebouwd tussen 1927 en 1957. Dit jaar duurde het evenement vier dagen, met korte nachten in Padova, Rome en Bologna. Exact 435 oldtimers verschenen aan de start, onder hen ook een dertigtal Belgen. Milow deed dat trouwens in een absolute parel, een goudkleurige Jaguar C-Type uit 1952.
---
Jaguar F-Type Coupé
Acht gloednieuwe F-Type Coupés op een rij (twee oranje, twee witte, twee blauwe, een grijze en een zwarte), allemaal met de letter R op de forse billen. Veel meer heeft een man toch niet nodig om zijn onderkaak een paar centimeter te laten zakken en zijn kwijl alle vrijheid te geven. Het design van deze dichte F-Type is adembenemend mooi, maar wat er onder de motorkap ligt is minstens even indrukwekkend! Een 5.0 liter V8 die 550 pk en 680 Nm genereert. Daarmee haspel je een sprint vanuit stilstand naar 100 km/u af in 4,2 seconden, met een uiteindelijke topsnelheid van 300 km/u. Het brute lawaai krijg je er gratis bovenop! Nou ja, gratis... Deze bolide maakt je minstens 106.000 euro armer. Maar op zo veel raceplezier staat eigenlijk geen prijs.
---
Milow Miglia
Op het vliegveld van Milaan-Linate, een dag voor de MM2014 van start gaat, maak ik kennis met Milow, met wie ik ook de taxirit naar Brescia deel. Tijdens de rit praat hij ronduit over zijn voorliefde voor oldtimers, zijn muzikale carrière en het vooruitzicht om de Mille Miglia te rijden. "Ik heb een jaar in San Diego gewoond als uitwisselingsstudent en daar is mijn interesse voor classic cars ontstaan. Maar een oldtimerrace heb ik nog nooit meegemaakt. En al zeker geen Mille Miglia. Ik ben dan ook enorm benieuwd, maar ik heb wel al
---
Rij hem zelf!
De kans dat u ooit in één van de 435 oldtimers zal stappen om de Mille Miglia mee te rijden, is onwaarschijnlijk klein. Maar niet getreurd. U kunt deze zomer zélf de MM rijden - in uw eigen oldtimer of in een gehuurde (www.classiccarhireworld.com). Het grootste gedeelte van de Mille Miglia vindt namelijk plaats op de openbare weg. Het enige dat u dus nodig hebt, is een oldtimer en een roadbook (die van de vorige edities kun je online vinden). Vliegen kan naar Milaan, waar u de huuroldtimer ophaalt en naar Brescia rijdt voor de start van uw eigen onofficiële Mille Miglia. Of u vliegt naar Verona, Bologna, Ancona, Rome of Pisa om de route van daaruit te beginnen. Op vier dagen bent u helemaal rond, maar wie langer wil genieten van het prachtige landschap en de interessante stadscentra kan het natuurlijk ook op zijn eigen tempo doen. Huurt u liever een supersnelle, nieuwe sportwagen, dan kunt u terecht bij Red Travel (www.red-travel.com).
