Literaire critici nemen Booker Prizejury op de korrel

Zelden weekte een shortlist van de Booker Prize zoveel polemiek los als dit jaar. Nogal wat critici vonden dat het niveau van de genomineerden - met uitzondering van Julian Barnes - abominabel laag was. Als reactie daarop stelden ze in de aanloop van de uitreiking zelfs een concurrerende prijs in: de Literature Prize, die Literatuur met een grote L zal bekronen.

Gereputeerde auteurs als de twee voormalige Booker Prizewinnaars John Banville en Pat Barker, net als Mark Haddon en David Mitchell ondersteunen The Literature Prize. Binnenkort worden de geldsom en de modaliteiten van deze nieuwe onderscheiding bekendgemaakt.

De initiatiefnemers pikten het niet dat de Booker Prize 'leesbaarheid' liet prevaleren op 'kwaliteit'. Wat te denken van de historische thriller The Sisters Brothers van de nauwelijks bekende Canadees Patrick Dewitt?

Eer redden

En dat er voor het eerst in de geschiedenis twee debutanten op de shortlist prijkten, wekte her en der ook al wenkbrauwengefrons: Snowdrops van A.D. Miller en Pigeon English van de 35-jarige voormalige verpleegassistent Stephen Kelman. De meeste toorn wekte het feit dat het alom geprezen The Stranger's Child van Alan Hollinghurst niet waardig werd bevonden om mee te dingen. Gelukkig was er Barnes om de literaire eer te redden.

Juryvoorzitster Stella Rimington, de voormalige baas van de Britse geheime dienst MI5, poneerde dat de shortlist "een handreiking is voor mensen die boeken kopen om te lezen in plaats van ze te bewonderen". Maar na de toekenning aan Barnes stelde ze dat kwaliteit even belangrijk was. Ze vergeleek de literaire wereld "met de KGB op zijn hoogtepunt", vol "duistere propagandatechnieken, destabiliserende operaties, subplots en dubbelagenten".

Rimington beet fel van zich af: "Het is zo pathetisch dat zogenaamde literaire critici mij en mijn jury proberen te discrediteren. Ze leven in een geïsoleerde wereld, ze kunnen het gewoonweg niet verkroppen dat iemand zich op hun terrein begeeft."