VDB
Lieven Van Gils: 'Frank Vandenbroucke had de grootste van zijn generatie moeten worden'
'Van Gils & gasten' loopt op z'n laatste benen, Lieven in kwestie nog lang niet. Zo heeft ie een meer dan gewaardeerde bijdrage geleverd aan 'VDB. Ik ben god niet', een zevendelige docureeks over leven en carrière van de tragische wielerheld Frank Vandenbroucke.
“Het verhaal van Frank Vandenbroucke overstijgt de koers. 't Is in wezen een klassiek Icarusverhaal, over iemand die zo hoog vliegt dat de zon z'n vleugels verbrandt. En Vandenbroucke hééft hoog gevlogen: tot aan zijn boerenjaar 1999 had het er alle schijn van dat hij de grootste van zijn generatie zou worden. Maar daarna heeft hij geen enkele profkoers van belang meer gewonnen.
“De knik is gekomen toen hij in '99 van Quick-Step naar Cofidis trok. Hij heeft er slechte vrienden leren kennen en is verslaafd geraakt aan het slaapmiddel Stilnoct. In geen tijd was hij reddeloos verloren, niet enkel als coureur maar ook als mens. En in 2009, enkele weken nadat ik zijn allerlaatste tv-interview had afgenomen, overleed hij. Dat verhaal, van het café in Ploegsteert waar hij is opgegroeid tot het groezelige hotelkamertje in Senegal waar hij is gevonden, vertellen we in 'VDB. Ik ben god niet'.”
Fijn. Maar is zeven afleveringen niet wat te veel van het goede?
Van Gils: “Zeker niet. We hebben uiteindelijk nog beeldmateriaal moeten wegknippen dat eigenlijk te sterk was om níét te gebruiken. Een belangrijk element zijn de gesprekken die mijn Waalse collega Stéphane Thirion heeft gevoerd met de familie van Vandenbroucke: zijn ouders, zijn zus, zijn oom Jean-Luc, zijn dochter Cameron. De reeks bevat ook een ware schat aan nooit vertoonde archiefbeelden uit de ruim driehonderd VHS-cassettes die bij zijn ouders op zolder stonden te verkommeren in kartonnen dozen. Beelden van zijn huwelijk met Sarah Pinacci en van zijn profkoersen, maar ook van het kleine blonde mannetje dat door de straten van Ploegsteert fietste, toen al hyperambitieus.”
Wat is jouw bijdrage?
“Ik heb het reddingsteam geïnterviewd dat Vandenbroucke erbovenop moest helpen: Patrick Lefevere, Paul De Geyter, Jef Brouwers, Lieven Maesschalck en Yvan Van Mol. Zij stonden dag en nacht voor hem klaar, aanvankelijk met succes: in 2003 werd hij tweede in de Ronde van Vlaanderen. Maar daarna crashte hij opnieuw en verdween hij weer eens een tijdje van de radar.
“Ach, had je een volledig leger voor hem klaargezet, dan was het nog niet gelukt. Sommige mensen kunnen nu eenmaal niet gered worden.”
VDB. Ik ben god niet. Canvas, maandag 22 april, 21.15
