Lezersbrieven

Panda (1)

Hoe smakeloos en plat het optreden van De Wever als Panda ook was, vergis u niet, dit was de zoveelste geniale meesterzet van de voorzitter van Vlaanderens grootste partij. Thuis-minnend Vlaanderen heeft ervan gesnoept, van dit verrassingsoptreden, en het gaat hier om een zeer groot publiek, getuige de overwinning van de soap. De Wever weet dit zéér goed. Hij heeft dan ook geen seconde getwijfeld om in de huid van de panda te kruipen om vervolgens van de gelegenheid gebruik te maken om Di Rupo op speelse wijze te kakken te zetten. Net zoals hij de voorzitters van de andere partijen te kakken heeft gezet door niet op te dagen voor het debat. Zich verheffen boven zijn concurrenten en tegelijk neerdalen tot bij zijn geliefde Vlaamse volk. Il faut le faire. Niemand doet het hem na. Dit maakt hem tegelijk de geniaalste én de gevaarlijkste politicus van deze tijd.

Francis Wildemeersch, Gent

Panda (2)

Even was ik beschaamd Vlaming te zijn, omwille van die panda wiens natte droom erin bestaat me zijn Vlaamse identiteit in de strot te duwen. De sympathieke Zuhal Demir noemde haar Vlaams-zijn in de krant van zaterdag haar hoofdidentiteit (sic), daarnaast is ze ook nog Turks en Koerdisch. Misschien zou ze zich anders geëngageerd hebben als haar toenmalige lief niet Jan Jambon als oom had gehad. Er is immers evenveel te zoeken en te vinden in een multiculturele Belgische samenleving als de wil bestaat om van dat 'samen-leven' iets te maken dan in welk andere nationale entiteit ook. Een groot voordeel van een land als België is dat het een constructie is, een bastaardkoninkrijkje, een toeval, niets om fier over te zijn, maar wel om te koesteren omwille van de verscheidenheid en de rijke interculturele banden tussen Germaanse en Latijnse bronnen. Je kan er leren mens worden, en het liefst ver van Plopsapandatoestanden.

Guy Rooryck, Gent

Panda (3)

Hoewel ik absoluut geen adept van Bart De Wever en zijn N-VA ben vond ik zijn panda-grap, net als de zaal blijkbaar, wél grappig, en dat was geleden van toen hij nog een 'dikkertje' was. Het optreden van een paar collega's destijds in Debby & Nancy daarentegen riep plaatsvervangende schaamte op, wat hier zeker niet het geval was. De hetze tegen de pandagrap lijkt mij dan ook uitsluitend politiek geïnspireerd - verkiezingen staan voor de deur - en ik vind het spijtig dat veel van mijn linkse vrienden zich daardoor zo laten meeslepen.

Paul Engels, Antwerpen

Verkiezingen in mei, een slecht idee? (1)

Met belangstelling las ik de column van Carl Devos (DM 17/3). Laat ons eerlijk zijn, deze campagne heeft nooit een aanvang gekend, de vorige campagne (2010) werd immers nooit beëindigd. Tijdens deze legislatuur heb ik soms met verwondering gekeken naar het politieke gebeuren, ik kan me onmogelijk van de indruk ontdoen ik me meer in een uitzichtloze verkiezingscampagne waande dan in een goed bestuurd land. Als burger kunnen we enkel hopen op beterschap. Na 25 mei misschien? De vele verkiezingsbeloftes zijn er in ieder geval al.

Jan Dehoucke, via de website

Verkiezingen in mei, een slecht idee? (2)

De steeds groter wordende armoede in dit land zou het hoofdthema van alle partijen moeten zijn. Politici zijn nu eenmaal geen samaritanen en na 25 mei, als alles (netjes) verdeeld is, dan kan de boer rustig verder ploegen en is al wat beloofd was niet te realiseren. Ik vergelijk de beloftes van politici graag met het verbruik dat de constructeur van een nieuwe wagen beloofd, veel te laag!

Chris Ysebaert, via de website