Lezersbrieven

Rijkentaks

Uit onderzoek blijkt dat de meerderheid van de Belgen een vermogensbelasting verkiest boven een indexsprong en boven verhoogde btw. Toch wordt er tot op heden enkel gekibbeld over de laatste twee opties om de begroting op orde te krijgen. De politieke kleur bepaalt duidelijk de voorkeur, al zijn beide maatregelen even slecht.

Ze raken immers allebei de koopkracht en treffen op deze manier de middenklasse en de lage inkomens het meest. De klassieke links-rechtsdiscussie vindt hier blijkbaar geen oplossing voor en brengt in haar poging om dit toch te doen een enorme polarisatie teweeg in onze samenleving. In tijden waarin bedrijven in groten getale failliet gaan en werknemers massaal afgedankt worden, zouden we nochtans moeten beseffen dat we met zijn allen in hetzelfde schuitje zitten. Of toch bijna met zijn allen.

De allerhoogste inkomens blijven zoals steeds buiten schot. Waarom heeft niemand de politieke moed om een ernstig voorstel te doen voor een vermogensbelasting? In andere landen kan het blijkbaar wel. Rijke Fransen kopen massaal dure huizen in Brussel omdat Hollande die politieke moed wél heeft. Zelfs Obama schrikt er niet voor terug om te zeggen dat de rijkste Amerikanen iets meer zullen moeten bijdragen.

Hier ligt een uitdaging voor Europa. Als de Europese Commissie aanbevelingen kan doen voor een indexsprong, waarom kan ze dat dan niet voor een belasting op grote vermogens? Is het niet schrijnend dat de gewone bevolking in Spanje, Griekenland, Portugal en waarschijnlijk straks ook bij ons zwaar getroffen wordt door de Europese besparingen terwijl de rijkste klasse volledig vrijuit gaat? Hoeveel betogingen, stakingen en zelfmoorden moeten er nog komen vooraleer onze leiders beseffen dat ze van koers moeten veranderen?

Francis Wildemeersch, Gent

Rijkentaks (2)

Een vermogens- en meerwaardebelasting kan deel uitmaken van een evenwichtig belastingsysteem. In het niet-marxistische Amerika is dat inderdaad zo, de belasting op arbeid is er uitgesproken lager. In de Belgische context rijzen ernstige twijfels: de extreme absolute belastingdruk en lage overheidsefficiëntie worden niet aangepakt en van ernstig denkwerk over de verlaging van arbeidslasten is geen sprake. Deze enquête van onderzoeksbureau Ipsos heeft daarom naar mijn aanvoelen een bijzonder hoog nimby-gehalte.

Mark Mergaerts, via de website

C-attest

De kruitfabriek boeit mij en Tom Lenaerts doet het goed. Behalve donderdag. Het alombekende gebuisde meisje zat voor hem. Het kind heeft een moeder die juriste is. Zo dacht ik toch. Die slaagde erin om het C-attest van haar dochter om te zetten in een A-attest. Door de Raad van State staat de klassenraad nu voor schut. Een gevaarlijk precedent! Het respect voor de leraar kreeg alweer een flinke deuk.

In een vorig leven woonde ik talloze klassenraden bij. De discussies duurden soms urenlang. Alles werd goed overwogen. Het ging tenslotte over de toekomst van elk kind. En zittenblijven veroorzaakt treurnis. Dat hielden wij in gedachte.

Tom Lenaerts liet Mieke Van Hecke, hoofd van het katholiek onderwijs, haar zinnen niet volmaken. Dat vond ik raar. Hij beweerde ook dat in Noorwegen, Finland en Engeland de leerlingen in de derde graad sowieso naar het volgend schooljaar mogen. "In die landen is 't beter", zei hij. Da's larie! België heeft het beste onderwijs ter wereld! En Engeland moet zeker niet als voorbeeld gesteld worden. Toch niet het secundair onderwijs.

Ik herinner mij de jaren 1960. Mijn klas in het Koninklijk Atheneum Mortsel werd gehalveerd van het vierde naar het vijfde leerjaar. Maar ja, de tijden zijn blijkbaar veranderd.

Of het meisje in het zesde jaar zal slagen? "Zeker", zei de moeder triomfantelijk. "We gaan ervoor!" Natuurlijk hoop ik dat het meisje zal slagen. Zij zal zich ook dubbel plooien, maar dat zou ze reeds vorig schooljaar gedaan hebben. Ik ben benieuwd.

Willy Van der Linden, gewezen leraar Engels en pedagogisch adviseur aan de Europese School in Ukkel