Lachaert krijgt applaus vanop alle blauwe banken

De nieuwe Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert geniet zeer brede steun van de liberale achterban. Dat leert een enquête over de voorzittersverkiezingen door de UGent.

Op 22 mei werd Lachaert met 61 procent van de stemmen verkozen tot nieuwe voorzitter van de Vlaamse liberalen. Zijn drie tegenkandidaten stonden niet eens op de foto. Eerste achtervolger Bart Tommelein, de burgemeester van Oostende, kwam aan 29 procent.

Het onderzoek van de UGent toont aan dat Lachaert zijn tegenstanders op alle vlakken heeft afgetroefd. Lachaert is de populairste bij elke leeftijdsgroep, in elke provincie, bij de hoger– en lager opgeleiden, bij mannen en vrouwen en bij de mandatarissen van de partij en niet-mandatarissen. Kortom: voorzitter Lachaert krijgt applaus van op alle blauwe banken.

West-Vlaanderen

Zoals verwacht is Lachaert in zijn thuisprovincie Oost-Vlaanderen, de machtsbasis van de liberalen, ongenaakbaar. Maar ook in het West-Vlaanderen, de uitvalsbasis van Tommelein, behaalt hij een meerderheid. Tommelein zet zijn beste resultaat neer in Limburg (44 procent) waar het verschil tussen de twee kandidaten het kleinst is (Lachaert haalt er 47 procent).

“Het lijkt erop dat de steun van provinciale boegbeelden die zelf geen kandidaat waren, zoals Vincent Van Quickenborne in West-Vlaanderen voor Lachaert en Patrick Dewael in Limburg voor Tommelein een effect hadden”, analyseert de Gentse politicoloog Bram Wauters.

Rechtser

Inhoudelijk scoort Lachaert duidelijk sterker bij de partijleden die zichzelf rechtser positioneren op de sociaaleconomische thema’s, zoals economie en sociale zekerheid. De kiezers van Tommelein positioneren zichzelf op die thema’s eerder in het politieke centrum.

Lachaert scoort ook beter bij leden die kritischer zijn over globaliseringsthema’s zoals migratie en de Europese Unie. Tommelein doet het beter bij de leden die iets minder kritisch staan tegenover globalisering. Hier tekenen zich het rechtse en linkse kamp af binnen Open Vld.

De Brusselse Els Ampe, die een opmerkelijke campagne voerde, scoort beter in Brussel en bij mannen. Haar positionering als anti-establishmentkandidaat resulteert in weinig steun van mandatarissen en meer steun bij kiezers die minder tevreden zijn over hun partij.