'Kuifje, De Zonnetempel'

(de Volkskrant, 17 september 2001)

"Door de tekst en het spel van Tom van Landuyt en Henk Poort zijn Kuifje en vooral Haddock aan het eind van de avond echte karakters geworden. (...) Terwijl in Nederland al enigszins kritisch wordt gesproken over megaproducties met megalomane decorstukken, wordt voor Kuifje grof geschut in stelling gebracht. (...) Overdreven? Welnee, bij een avonturenverhaal van Kuifje kom je niet weg met Madurodam-decors. (...) Regisseur Frank van Laecke is niet altijd even consistent in de keuze tussen slapstick en ernst. En helaas mag Kuifje slechts één pittig lied zingen. De twee slomere ballads vallen enigszins uit de toon. Maar dat zijn kleine oneffenheden in een opgewekte en goed uitgevoerde show."

'Übung' door Victoria, Theaterfestival Gent, 2 september

(Ingezonden minirecensie op het Nederlandse theater-ezine www.moose.nl)

"Doet me geen bal, die kinderen op het toneel. Ik kijk dan wel weer graag naar het filmpje met fijne grotemensenacteurs. Maar waar gaat dat dan over, het ene cliché over mensen met geld na het andere. Och ja en uiteindelijk zijn we allemaal ongelukkig. Nou ik toevallig niet en ik ben ook voornemens heel rijk te worden. Speciale aandacht voor de stomme compositie. Kinderen zijn erg goed in lipsyncen, maar waarom toch allemaal?"

'Mamma Medea' door Het Toneelhuis

(NRC Handelsblad, 8 september)

"De emotionele heftigheid van Mamma Medea is groot. De echo van pistoolschoten en het lang aangehouden gehuil van kinderen, elektrisch versterkt, klinkt lang na in de rijkversierde, grote zaal van een van de fraaiste schouwburgen. (...) Het is geen toeval dat Rijnders bij het Antwerpse gezelschap, Het Toneelhuis, dat zich mag verheugen in de Bourla als vaste schouwburg, werkt met acteurs uit Vlaanderen en Nederland. In zijn bewerking heeft Lanoye een nadrukkelijk onderscheid gemaakt tussen beide landen. (...) Lanoye en Rijnders behouden compassie voor Medea en toch erkennen ze dat de kindermoord nog steeds, na al die jaren schrijven en maanden repeteren, onvoorstelbaar blijft."

Europese minitournee van 'Aars!' door Het Toneelhuis

Schaubühne am Lehniner Platz, Berlijn, 15 juni

(Berliner Morgenpost, 17 juni)

"Het resultaat is dubbelzinnig en ontgoochelend. Aars! duurt slechts anderhalf uur, maar zelfs dat was voor sommige toeschouwers te lang. (....) Alles aan deze voorstelling is uiterst berekend. De shock, maar ook het geraffineerde lichtdesign en de ritmische, bedreigende techno, die door de dj Eavesdropper live door de luidsprekers wordt gejaagd. Het grootste minpunt is de op pathetische bloed- en spermalyriek drijvende tekst, die de Vlaamse spelers in het Duits brengen."

Aarhus Festuge (Denemarken), 3 september

(Berlinske Tidende, 5 september)

De eerste lange tijd gaat heen met rondplonzen - plons, plons, plons - in het badje. Hier liepen maandagavond de eerste toeschouwers weg. (...) Regisseur Luc Perceval voerde op de Salzburger Festspiele in 1999 een tien uur durend ondergangsvisioen van Shakespeares koningsdrama's op. Kijk, dat was nog eens schandaaltheater! Met Aars! heeft de Aarhus Feestweek een storm in een emmer water geïmporteerd. De nieuwe chef van de Feestweek, Dieter Jaenicke, kan met die emmer misschien nog het best zijn hoofd bedekken.

Ons land stuurt zijn zonen en dochters onverdroten de wijde wereld in. Soms worden ze in den vreemde overladen met lof, soms zijn pek en veren hun deel. In 's Lands Glorie brengen we verslag uit van hun artistieke wedervaren.