Koen Van Wichelen

'Europa heeft alles te bieden'

Eerste vakantieherinnering?

"Die herinnering speelt zich af in de Ardennen toen ik zowat vier jaar was. Ons gezin met vijf kinderen verbleef in een gezellig Ardens familiehotel: La Ferme des Bruyères. Voor de eerste keer had ik toen vlinders in de buik, want de jonge dochter des huizes deed mijn hartje sneller slaan. En sindsdien ben ik voor eeuwig verliefd op de Ardennen..."

Beste vakantie-ervaring?

"Je mag me gerust een anglofiel noemen: ik hou van Engelse magazines, de taal, de popmuziek, de literatuur. In het zuiden van Engeland heb ik mijn beste vakantie ervaren. Veertien dagen lang genoten we toen van shorts weather zoals ze daar zeggen. Stel je voor: Britten met shorts en spierwitte benen die met de dag roder werden. Gewoonweg hilarisch. We reisden toen volgens het principe Stay on a Farm, waarbij je elke dag op een andere boerderij verblijft."

Favoriete stad in het buitenland?

"Ah, Fargo uit de gelijknamige film. Ik ben er nog nooit zelf geweest, maar het lijkt met een heerlijke plaats. Een boerengat dat nog nooit een toerist heeft gezien. Grote steden oefenen zelden een aantrekkingskracht op mij uit. Het stadje Slough uit The Office lijkt me ook een droomplekje. Zo'n trieste voorstad in de schaduw van Londen heeft wel iets."

Ideale reispartner?

"Ik heb er nog nooit mee gereisd, maar de Grande-reporters lijken me de ideale reisgezellen vanwege hun Kuifje-spirit. De bijnaam van Gerrit Op de Beeck, een van onze reporters, is trouwens Tintin. Hun nieuwsgierigheid - met de blocnote in de achterzak - werkt ongetwijfeld aanstekelijk."

Beach hunk, cultuurverslaafde of adrenalinejunkie?

"Misschien een cliché, maar ik hou van een gezonde mix tussen de drie. 's Morgens een portie cultuur, in de namiddag relaxen op het strand en 's avonds proeven van het lokale uitgaansleven."

Luxehotel, vakantiehuisje of tent?

"Met kinderen is een vakantiehuisje toch wel praktisch. Bovendien mijd ik hotels liever vanwege de mogelijk iets te luidruchtige Nederlanders. En de tent vertrouw ik niet meer sinds ik een artikel gelezen heb over vermoorde kampeerders in Portugal. Toeval of niet, we waren net terug van een kampeervakantie in Portugal, en enkele guur uitziende types hadden ons toen de stuipen op het lijf gejaagd."

Vakantielectuur?

"Ik neem altijd een roman mee die zich afspeelt in de bewuste reisomgeving. Zo las ik in Zuid-Engeland het boek Line of Beauty van Alan Hollinghurst. Het verhaal speelt zich af in de homoscene in het Engeland van de jaren tachtig, toen Thatcher nog aan de macht was. En wie loopt er voorbij als ik opkijk uit mijn boek? Toch niet diezelfde homotypetjes, zeker?"

Ik ga nooit meer naar...?

"Bestemmingen met hoge concentraties Hollanders! Zuid-Frankrijk bijvoorbeeld tijdens de zomermaanden. Hollandse toeristen zijn vaak lawaaierige kwekkers, zo simpel is dat. Ik mag ze niet allemaal over dezelfde kam scheren, maar de meerderheid is onuitstaanbaar. Ik durf te wedden dat veel lezers nu een aha-erlebnis ervaren."

Lekkerste bestemming?

"Oostende. Verse garnalen kopen in de vismijn en onmiddellijk oppeuzelen op de dijk, heerlijk toch?"

Europees of wereldwijd?

"De wereld is mijn dorp en Europa mijn stamcafé... Ik ben chauvinistisch en nog altijd van het principe dat Europa alles te bieden heeft."

Net aangekomen begin ik meteen...

"... de lokale krantenwinkel te bestormen. Ik voel telkens de drang om de lokale kranten en magazines te inspecteren. Pure beroepsmisvorming is dat."

Droomreis?

"Met mijn recreatieve voetbalploeg De Derde Wereld Boys uit het Leuvense naar Brazilië reizen tijdens het WK voetbal. Daar genieten we ongelimiteerd van de WK-matchen, en tussendoor spelen we zelf ook een wedstrijdje tegen de lokale Romario's."

Beste hotel?

"Alle hotels met een degelijke beddeninfrastructuur. Je zou versteld staan van de vaak bedenkelijke kwaliteit van de hotelmatrassen."

Ik maakte me compleet belachelijk toen...

"Tijdens een fietsvakantie stormde ik vol vertrouwen een berg van zesde categorie op. Eddy Merckx achterna, weet je wel. Midden in de beklimming kreeg ik onverwacht een coup de faim. Gedaan met de voortvarendheid. Daar stond ik met mijn grote mond, geparkeerd op het midden van de berg."

Goede raad?

"Pneus dégonflés, c'est danger. Dat zinnetje verwelkomt je op Franse verkeersborden als je het land binnenrijdt. Die borden doen me altijd verlangen naar de vakantie. Ook nog: altijd genoeg eten en drinken meenemen. Opdat mijn Eddy Merckx-fiasco je nooit zou overkomen."

Wat ik altijd meeneem?

"Het Grande-nummer over de bewuste bestemming, natuurlijk. Wat ik altijd thuislaat: alle connecties met het werk. Don't call us, we won't call you."

Volgende bestemming?

"Top secret. Ik organiseer een verrassing voor alle Grande-reporters ter gelegenheid van ons vijfjarig bestaan. Privé gaat het richting Oostende. Belgische kust, here we come."